Leef met de dag en geniet ervan!

Dat is al een tijd mijn levensmotto en deze week is weer eens gebleken dat ik ook echt zo wil leven en gelukkig ook zo leef.
We logeerden bij Conny en Hughy en maandag ging er midden in de nacht de telefoon.
Ik dacht dat er wat met de kippen mis zou zijn ( ze hebben tientallen kippenschuren), later die nacht ging nog eens de telefoon.
's Ochtends bleek dat de schoonzus van Hughy een hartaanval had gehad en, nadat ze haar stabiel hadden gekregen, ze haar hadden overgevlogen naar het ziekenhuis in London. Het zag er niet goed uit.
De afgelopen twee dagen zijn we bij Hughy en Conny gebleven, helaas was er weinig goed nieuws. Op dit moment ligt ze in coma en zal ze ws. zeer binnenkort komen te overlijden. Vreselijk schokkend, een hele gezonde vrouw van 48...

Voor mij ook confronterend, veel nare herinneringen van bijna vijf jaar geleden kwamen terug en ik had dan ook steeds een heel onustig gevoel. Vandaag hebben we besloten om bij Janice te gaan logeren.
Gelukkig kon dat en werden we met open armen ontvangen. Hughy en Conny hadden er eerst wat moeite mee dat we weggingen, maar vanavond gaven ze aan dat dit ook wel de beste oplossing was omdat er ws. ook familie vanuit Vancouver naar hun toe zouden komen.

Dit soort dingen lijken steeds weer op mijn pad te komen, dat zal vast een reden hebben.
Nu we hier zitten bij Janice voel ik me weer rustiger en hoop ik dat er voor iedereen snel duidelijkheid komt.

Maar één ding staat weer bovenaan mijn lijst. Leef nu en geniet nu en doe de dingen die je wilt nu en niet over tien jaar....

Daar zijn we weer

Even tijd maken voor een verslagje.

Het is inmiddels maandagochtend en we hebben het heerlijk. Vrijdag hebben we vooral aangelummeld. De meiden hadden last van jet-lag en Eva was niet zo fit. Nog wel even wat boodschapjes gedaan en even naar Glen en Sandra geweest.

's Avonds hebben Hughy en Conny ons mee uit eten genomen maar de pub, waar we veel bekenden tegen kwamen. Erg gezellig!

Zaterdagochtend zijn we naar de speeltuin gereden. Daar hebben de meiden lekker gespeeld en we hebben even gekeken bij het water. Het visseizoen was zaterdag geopend dus het was erg druk met vissers.

Zaterdagmiddag zijn we naar Kincardine gereden, dit is een plaats aan Lake Huron.

Hier hebben Conny en Hughy een zomerhuis. Het is een prachtig groot huis, met een prive-strandje. Toen we er kwamen was het heerlijk weer. De meiden hebben gespeeld op het strand en wij zaten lekker in de zon.

Helaas kwamen er heel snel dikke wolken op ons af en begon het even later te regenen en te onweren. Snel naar binnen en daar gekeken naar het mooie spektakel van het woeste meer, de bliksem en de snel voorbij trekkende wolken. De temperatuur daalde vreselijk snel en 's avonds bij de bbq kon je je adem zien als je uitademde.

Zondag zijn we naar een 'home and gardenshow' gegaan in Kincardine. Dit was erg leuk om te zien. Er stonden allemaal standjes met oa. bouwbedrijven. We moesten wel even wennen, een beurs hier is heel anders dan een beurs in Nederland. De bedrijven stonden er gewoon in de spijkerbroek met een t-shirt en de bezoekers hadden niet echt moeite genomen om er een beetje representatief uit te zien. In de sportkleding, korte broeken etc.
Voor Bert een mooie gelegenheid om met wat bedrijven in contact te komen en aan het eind van de middag had hij twee visitekaartjes van bedrijven waar hij contact mee kan opnemen.

Voor de meiden was er een knutselactiveit en daar hebben ze van genoten. Eva heeft een bloempotje met bloemen gemaakt en Julia een monster. Leuk om te zien hoeveel aandacht er ook op zo'n beurs geschonken wordt aan kinderen.
Overal horen we wat een mooie kindjes we hebben. Op de beurs vroeg een journalist of hij onze meiden mocht gebruiken voor een foto in de krant. Natuurlijk, leuk! Julia wilde niet, maar Eva was door het dolle heen. Zij poseerde geduldig, samen met een ander meisje. Ik ben benieuwd of hij geplaatst gaat worden!
Daarna terug naar Mildmay en daar een rustige avond gehad.

De meiden lijken nu bijna in het ritme te zitten. De afgelopen nachten waren ze steeds op 5.00 wakker en kroop ik maar bij ze in bed om ze nog wat rustig te houden. Twee wakkere meisjes in een bed, staat garant voor veel plezier en dus ook veel lawaai. Vanmorgen was het pas 6.15, dus er is vooruitgang.
Gelukkig zijn Hughy en Connie er ook steeds vroeg uit. Hughy vetrekt vaak al om 6.00 om ergens koffie te gaan drinken (zelfs op zondagochtend en het is dan nog druk ook in het koffiehuis, rare mensen die Canadezen).

Vandaag is het stralend weer. We gaan straks even Walkerton in (ongeveer 20 minuten hier vandaan) en gaan dan lekkere muffins proeven bij Tim Hortons, want dat hoort er natuurlijk bij hier!
Het is verder leuk om te zien hoe Eva lekker aan het engels kletsen is. Ze durft steeds meer en begrijpt ontzettend veel van wat er gezegd wordt. Ook Julia doet al aardig mee, ze begrijpt aardig wat, maar het praten blijft voorlopig bij; goodnight, bye bye en hello.

Zo dat was het voor nu, we hopen dat alles in Nederland ook goed gaat.

Bedankt voor alle leuke berichten in het gastenboek, heel leuk dat er zoveel mensen meelezen en meeleven! Wil je evt. een reactie terug dan moet je even je emailadres erbij zetten, want die kunnen we nu niet zien.

We zijn er!!!

Het is nu 8.25 Canadese tijd en we hebben net ontbeten dus tijd voor een eerste update vanuit Canada!!!

De vlucht is prima verlopen.

's Ochtends om 5 uur vertrokken en om 7 uur waren we op Schiphol. We hadden online al ingechekt en hoefden alleen onze bagage nog maar kwijt. Er stond een enorme rij en wij mochten de hele rij passeren om onze bagage in te checken. Ideaal!!
Na een ontbijtje afscheid genomen van opa Ed. Voor Eva groot verdriet want ze wilde bij opa blijven.

Lekker op ons gemakje naar de gate gelopen en plaats genomen in het vliegtuig. Helaas duurde het opstijgen nogal lang. Een voetbalteam van ADO Den Haag kwam laat binnen en er bleken twee jongens nog niet aanwezig te zijn. Uiteindelijk bleek dat er problemen waren met het visum van een van die jongens en die mocht niet mee. Dus moest de bagage er uit en konden we met een uur vertraging vertrekken.
Op Heathrow ging het super. We waren gewaarschuwd dat het allemaal vreselijk lang zou duren, maar het ging eigenlijk heel erg snel. Bijna alle mensen in het vliegtuig hadden een vervolgvlucht. maar hun koffers waren doorgelabeld en hoefden dus niet de bagage op te halen.
Wij wel en het was heel rustig bij de bagageband. Daarna een stuk lopen van terminal 1 naar 3 en ook daar ging het heel vlotjes. Omdat we ook voor deze vlucht al online hadden ingeschekt konden we meteen door naar de bagage- drop off.
Toen op naar de strenge controles. Schoenen uit, alle vloeistoffen, make-up, mp-3 spelers en laptop in aparte tasjes en mijn deo werd zelfs even apart genomen om getest te worden. Maar iedereen was zeer vriendelijk en ruim op tijd waren we helemaal ingechekt.
Op ons gemakje lekker wat gegeten en toen een heel eind lopen naar de gate.

Daar hadden we een geweldig uitzicht op vertrekkende vliegtuigen, dus de meiden vermaakten zich prima met vliegtuigen kijken, stickers plakken en Eva met het lezen van het boekje wat ze van school had gekregen.

Op een gegeven moment moesten we de ruimte verlaten en konden we in de ruimte er naast plaats nemen. Daar deed ik mijn ogen even dicht en Bert zat ook niet echt op te letten en toen ik mijn ogen weer opendeed bleek de ruimte naast ons al weer vol te zitten met mensen. Mensen die met onze vlucht mee gingen!!!
Dus snel de spullen gepakt en eenmaal in de ruimte konden we meteen mee komen om als eerste het vliegtuig binnen te gaan. Ideaal dat reizen met kinderen.
Het vliegtuig was echt super. Lekker veel beenruimte en eigen tv-tjes in iedere stoel. De meiden hebben zich goed gehouden tijdens de lange vlucht. Toen we er bijna waren begon Julia te huilen; ze wou niet naar Canada en ze wou er al helemaal niet wonen...
Eenmaal gearriveerd in Canada ging het hele proces door de douane en de koffers ophalen heel vlot en eenmaal buiten kwam de taxi er net aanrijden.
Om 20.30 waren we er dan!! De meiden helemaal kapot en huilerig en die snel in bed gestopt.
Vannacht waren de meiden aan het spoken, uiteindelijk ben ik maar tussen ze in gaan liggen. Vanmorgen werd Eva wakker en moest ze overgeven. Ze ligt nu ziekjes te slapen op de bank. Julia vermaakt zich prima met het speelgoed wat hier in huis is.
Straks gaan we de auto ophalen en wat kleine boodschapjes doen. Het voelt heerlijk om hier te zijn.
De aardbeien liggen al weer in de koelkast voor de meiden, er zijn lekkere dingetjes gekocht, de zon schijnt (het heeft hier gisteren nog gesneeuwd, er ligt helaas niets meer) en er is zelfs groene thee voor mij.
Heerlijk welkom zo!

Afscheid nemen

Woensdag was het dan zover. Eva en Julia namen afscheid van school en het kdv.
Eva mocht trakteren en we hadden de dag ervoor chocolate chip cookies gemaakt. Verder trakteerde ze op prinsessenkaartjes met daarin wanneer ze weer terug zou zijn.
Op school deden de kindjes was geheimzinnig en toen Eva uit school kwam bleek wel waarom. Eva had een boekje mee gekregen van de klas. In dat boekje zaten foto's van de hele klas en alle kinderen hadden mooie tekeningen voor Eva gemaakt en de juffen hadden er nog wat bijgezet. Echt geweldig lief, zo attent!

Daarna Julia opgehaald. Zij had dinsdag al getrakteerd op haar vaste groep. Toen we binnenkwamen was Julia er niet, ze was verstopt want ze ging wel bij de leidsters logeren al die tijd. Grote lol natuurlijk. Toen we weggingen werden we door alle kindjes van haar groep uitgezwaaid buiten. Julia glunderde van alle aandacht.
's Middags heeft Eva nog fijn bij Judith gespeeld. Toen ik haar kwam ophalen bleek Judith erg verdrietig te zijn dat Eva zo lang weg ging. Schattig, maar ook wel sneu hoor. Wat een impact heeft zoiets dan al op anderen.
Wij hadden alle spullen dinsdag al ingepakt en woensdag was het schoonmaakdag, dus ook wij waren er helemaal klaar voor.
's Avonds op tijd naar bed gegaan, want donderdag moesten we heel vroeg richting Schiphol!

Nog 4 daagjes...

en er is weer veel geregeld.

Inmiddels hebben we een taxirit geregeld vanaf het vliegveld Toronto naar Mildmay. Heerlijk gevoel dat we gewoon kunnen instappen en afgezet worden bij de Detzlers.
Wes heeft de auto die we gaan gebruiken al bij zijn ouders op het erf gezet, zij wonen vlakbij de Detzlers. Helemaal goed geregeld dus!

Ook hier zijn we druk bezig. Inmiddels hebben we de voortuin bezaaid met graszaad en nu maar hopen dat als we terug komen er een mooi grasmatje ligt.
Mirjam en Harmen zijn langs geweest om te horen wat ze mogen gaan doen de komende maanden. Mirjam gaat Tommie knuffelen en Harmen zal de tuin verzorgen. Hij heeft al laten zien dat hij kan grasmaaien, ons veldje ligt er weer keurig bij.

Er staat een doosje met speelgoed wat mee gaat klaar.
Morgen en overmorgen gaan we alles klaar maken, trakaties maken voor de meiden en inpakken.
Woensdag is schoonmaakdag en dan vertrekken we donderdag heel vroeg... (5.15)

Iedereen vraagt ons of we al zijn ingpakt en of we het niet spannend vinden. Nou op beide vragen tot nu toe een volmondig NEE. Inpakken komt wel en de spanning is ver te zoeken. Het voelt gewoon erg goed, we hebben er lang naar uitgekeken en zijn er echt aan toe om te gaan.
We zeiden wel vandaag dat we ws. pas merken dat we vrij zijn als we echt in het vliegtuig zitten. Het zijn best hectische, maar gezellige dagen.

Donderdag vertrekken we al heel vroeg.

Waaaah nog vier dagen, Canada here we come!!!

De laatste loodjes....

wegen het zwaarst...

we hebben wat pech, was ook wel te verwachten, het ging ook wel erg makkelijk allemaal. Onze lieve Tommie loopt al een paar dagen mank en vanavond zijn we maar even naar de dierenarts gegaan. Tom blijkt zijn pootje gebroken te hebben. Hij belast zijn pootje nog wel aardig en daarom gaan we eerst kijken hoe het gaat als hij alleen pijnstilling en rust krijgt.
Dus vanaf vandaag mag er dagelijks een spuitje in zijn bek gespoten worden met pijnstiling, heel handig als je weg gaat en de zorg overlaat aan anderen. Het komt vast goed, maar ik hoop dat we snel verbetering zullen zien. Wel zielig hoor.

Daarnaast moest mijn auto voor de apk en helaas afgekeurd... zucht. Dus nog meer werk te verzetten de komende dagen.

Verder ben ik aan het genieten van mijn eerste vrije dag, maar oef wat ben ik moe. Er komt weinig uit mijn handen. Gelukkig is het lijstje met dingen die nog moeten gedaan worden al een stuk korter, maar ik moet mezelf wel een schop onder de kont gaan geven de komende dagen.

De meiden hebben er zin in; ze wilden vanavond een engels boekje voorgelezen krijgen. Ze zijn er al echt mee bezig. Leuk!!

Nog een week!

Zo even tijd voor een update.

We zijn erg druk om alles goed te regelen voor ons vertrek. De prioriteit ligt dit moment op het netjes achter laten van de tuin. Dus zijn er dakpannen gelegd op het tuinhuis, de voortuin wordt nog even aangelegd en zijn er twee aanhangwagens vol met puin naar de stort gebracht.

Ik ben deze week nog druk met de laatste dingen op het werk. Morgen is de laatste dag en dan ben ik vier maanden vrij. Heerlijk!!

Maar voordat we dus echt kunnen gaan moet er nog veel geregeld worden. De auto's moeten nog voor de apk, automatische betalingen moeten ingevoerd worden en zo gaat de lijst nog wel even door...

Gelukkig is er ook tijd voor leuke dingen. Souvenirs zijn gekocht en filmpjes worden gedownload voor op de laptop en de dag dat we weggaan komt steeds dichterbij.

Ondertussen hebben we natuurlijk druk contact met de vrienden en het gastgezin in Canada. Kari (gastzus) heeft heel lief ons haar huis aangeboden voor de maand juni. Ws. is dit niet nodig, maar wel heel lief aangeboden en dapper van haar; twee kleine kinderen in je huis binnenlaten voor een maand terwijl je er zelf ook woont.

Ook hebben we contact gelegd met de mensen van het luxe huis waar we de eerste week in zouden trekken. Het bleek dat de eigenaar nu in Europa zit en we kregen geen reacties meer van hem. Uiteindelijk kregen we een email van iemand anders en die wilde regelen dat we gewoon konden komen. We hebben toch besloten om het maar niet te doen. We hebben geen afspraken kunnen maken over wie voor wat verantwoordelijk is ed. en we willen later niet voor verassingen komen te staan.
Gelukkig boden Hughy en Conny aan dat we altijd bij hun welkom zijn en dus gaan we daar de eerste week logeren. Heel erg gezellig en ook wel een lekkere rustige start van onze tijd in Canada. Daar worden we lekker verwend en vermaakt :)

Zij hebben Bert ook in contact gebracht met een directeur van een bedrijf die graag wil kennismaken met Bert. Je weet nooit waar zo'n gesprek goed voor is!

De komende dagen zijn we druk met de laatste loodjes, veel opruimen, veel regelen, twee verjaardagen vieren, nog wat bezoekjes afleggen en natuurlijk afscheid nemen. De meiden mogen trakteren op het kinderdagverblijf en op school en Eva zal afscheid moeten nemen van haar vriendinnetjes. Gelukkig hebben ze er erg veel zin in. Eva begint thuis steeds vaker Engels te praten, ik ben benieuwd of ze dat straks in Canada ook gaat doen.

Helaas nog geen bericht uit Canada dat onze aanvraag is aangekomen, maar inmiddels zijn we er al gewend aangeraakt dat Canada niet het snelste land is. We wachten rustig af en afwachten in Canada is helemaal niet erg!