Zaterdagochtend was het dan zover. Na een veel te korte nacht ging om 5.45 de wekker en stapte ik om 6.00 in de auto om naar Richmond Hill te rijden. Richmond Hill ligt tegen Toronto aan. De heenreis ging prima, de navigatie bracht me precies waar ik zijn moest en om 8.00 was ik op de plaats van bestemming.
Daar aangekomen werd ik groots onthaald toen ik vertelde wie ik was. Ik moest allemaal directeuren en managers ontmoeten en daarna kon ik ontbijten. Ze waren zeer vereerd dat ik aanwezig was bij deze conferentie.
Voor mijn doen was het een grote conferentie met zo'n 450 mensen aanwezig. Voornamelijk pleegouders maar ook een aantal werkers. Voor deze mensen was het een kleine conferentie.
Ik heb in totaal aan drie workshops meegedaan. De eerste werd gegeven door een man die veel trauma-begeleiding doet. Zo was hij oa. het hoofd van de trauma-begeleiding bij 9/11, bij de Sars uitbraak, bij vliegtuigongevallen en hij ondersteunt veel topatleten.
Hij was erg makkelijk om naar te luisten, vol met humor en hij betrok de zaal er steeds heel goed bij. Waardevol om mee te maken.
's Ochtends verder een workshop gevolgd over anxiety disorders and depressions. Deze workshop werd gegeven door een pleegzorgorganisatie die gespecialiseerd is in het behandelen van kinderen in de thuissituatie (in het pleeggezin) van een kind. Het was een ontzettend interessante workshop.
Tijdens de lunch werd ik geïntroduceerd door de organisator en kreeg ik een applaus van 450 mensen. Dat was nou net niet helemaal de bedoeling, maar ook wel weer grappig om mee te maken. Verder 'moest' ik de trekking doen van een loterij.
Ook goed kunnen praten met wat werkers over hoe het werk eruit ziet in Canada in vergelijking met Nederland. Heel interessant, want er zijn veel overeenkomsten maar ook veel verschillen!
De middagworkshop was helaas iets minder interessant. Dat ging over dealing with challenging infants and toddlers. Ik had natuurlijk gehoopt dat ik daar dé tip zou krijgen zodat ik nooit meer een krijsende peuter of kleuter om me heen zou hebben, maar helaas.... Ik zal ze toch echt zelf moeten opvoeden ;)
We hebben bij deze workshop vooral gekeken naar gedrag van kinderen, op zich interessant maar wel erg bekende materie.
Na nog wat geborreld te hebben ben ik weer naar Stratford gereden.
Het was een hele interessante dag. Ik heb er veel geleerd, over bepaalde gedrag van kinderen, over het pleegzorgbeleid in Ontario en ik heb veel leuke mensen leren kennen. De mensen van de children's aid in Toronto waren zo enthousiast (incl. de directeur) dat ze me vroegen of ik niet wilde solliciteren. Toen ik zei dat ik niet in Toronto wilde wonen, zeiden ze dat dat helemaal niet hoefde, ik kon ook wel buiten Toronto wonen en dan gewoon heen- en weer reizen. Ik heb ze toen maar gezegd waar we graag zouden willen gaan wonen en dat was idd. te ver.
Toch heb ik hun gegevens gekregen zodat ik contact met ze kan opnemen. Altijd goed om contacten te hebben en natuurlijk helemaal mooi dat ik mensen blijkbaar enthousiast heb kunnen maken. Dan zou dat hier in de buurt tzt. ook wel moeten lukken!
Thuis aangekomen lekker met de dames geknuffeld en toen die in bed lagen achter de pc gekropen om eens te kijken wat voor een master-opleidingen ze allemaal hebben. Dat viel me tegen, niet de opleidingen; die zijn er voldoende. Wel hun eisen om toegelaten te worden en als ik lees dat ze meer dan 400 aanmeldingen per jaar krijgen en dat ze maar plek hebben voor zo'n 100 dan zie ik een master-degree nog niet zo snel gebeuren. Helaas....
Wellicht is het verstandig om eens een gesprek aan te gaan met iemand van de universiteit om te kijken wat geschikt zou zijn en wat er voor mogelijkheden zijn. Door zo'n conferentie raak ik weer geïnspireerd om meer te weten te komen over de ontwikkeling van een kind.
Verder was deze dag goed voor mijn zelfvertrouwen. In mijn eentje naar de grote, toch wel wat onbekende stad gereden (met wat hulp van de navigatie) en ik vond het heerlijk!
Ook veel leuke nieuwe mensen ontmoet en ik vond het heel erg fijn om te ontdekken dat ik alle workshops echt prima kon volgen in het Engels en ook nog goed kon bijdragen aan de discussies ed. Dat geeft moed voor een evt. verdere studie!
Een hele vermoeiende lange dag, maar wel een hele waardevolle dag!
