Algonquin Park ligt op ruim 4 uur rijden van Stratford en om een beetje extra te genieten van het weekend hebben we de meiden thuis gehouden van school en zo konden we vrijdag al op tijd vertrekken. We hadden een motel geboekt waar huisdieren ook welkom waren en dus ging Lily gezellig mee!
Zaterdag was het bewolkt en af en toe regende het. Een prima dag om wat te wandelen door het prachtige park met zijn mooie kleuren.
Ik had al de hele week de website van het park in de gaten gehouden want de 'peak' van de kleuren van de bladeren was heel nabij! En wat een prachtige kleuren hebben we gezien! Het was adembenemend mooi.
Zaterdagochtend reden we met de auto richting het park en voordat we er waren zagen we een eland oversteken! Ontzettend indrukwekkend om zo'n beest over te zien steken. Ik snel op zoek naar ons fototoestel, maar die lag natuurlijk nog achter in de auto... Geen foto dus van dit prachtige beest, wel een hele bijzonder ervaring.
We hebben zaterdag een aantal mooie wandelingen gemaakt. Genoten van de prachtige natuur met al zijn prachtige kleuren. Ook zijn we bij het bezoekercentrum geweest en dat was erg interessant. Daar leerden we oa. dat elanden ieder jaar hun gewei van hun hoofd afvalt en er dus ieder jaar een nieuwe (en grotere) groeit op hun hoofd! En dat allemaal om de dames te verleiden! De vrouwtjes zijn heel kieskeurig en proeven de urine van de mannetjes om te kijken of ze gezond zijn en goede genen hebben. Gelukkig had ik daar geen urine voor nodig ;)
Zondag was ik jarig en wat een geweldige verjaardag werd het. 's Ochtends bleek de motelkamer versiers met slingers en balonnen en kreeg ik ontbijt op bed, er werd gezongen en ik kreeg kadootjes! Ik kreeg oa. een (ijs)hockeystick en scheenbeschermers. Want ijshockey is de nieuwe sport die ik inmiddels iedere week met veel plezier beoefen!
Daarna richting park gereden en nu was het stralend mooi weer en heel erg warm. En dus besloten we een kano te huren en het park te ontdekken via het water.
Wat voelden wij ons Canadees zo in die kano :)
En er was zelfs taart:
De herfst is hier echt prachtig. De kleuren zijn zo mooi dat je maar foto's blijft nemen en blijft verzuchten dat het echt geweldig mooi is.
Op de terugweg werden we nog door de politie aangehouden. Een hele vriendelijke agent die controleerde op gordels en alcohol. Gordels zaten keurig vast en er was geen alcohol gedronken en dus mochten we doorrijden. Totdat de agent ineens ons vertelde dat
we maar even aan de zijkant moesten gaan staan... Hij vroeg of iemand een verjaardag had gehad in maart. Eh ja, Bert. En dan heb je dus echt geen idee waar dit overgaat. Het bleek dat we een sticker van maart 2011 op ons nummerbord hadden staan en niet van 2012. Oftewel we zouden niet betaald hebben. En de politeman gaf aan dat zes maanden echt te laat was. Wij hem uitleggen dat we dachten dat we het wel gedaan hadden en dat we dit jaar verhuisd waren naar Canada en dat we dan wellicht iets gemist hadden. De man bleek heel vriendelijk, hij bleek vroeger ook in Nederland gewoond te hebben. Hij zou informeren of we betaald hadden en dan terug komen. Inmiddels wisten wij zeker dat we wel betaald hadden en gelukkig bleek dat ook het geval te zijn. We moesten dus op zoek naar de sticker thuis die op het nummerbord geplakt moet worden. Hij wenste ons een fijne avond (in het Nederlands) en we mochten onder boete verder rijden... Pfffff. Toch even schrikken. Op dat soort momenten merk je ineens dat je nieuw bent in een land en vraag je je af of je nog meer dingen misschien gemist zou kunnen hebben.
De volgende dag werd ons mysterie opgelost. Bert bleek die sticker op mijn nummerbord geplakt te hebben. Die kregen we er natuurlijk niet meer af en dus moesten er twee nieuwe stickers gekocht worden. Weer een hele belevenis en dat voor 7 dollar ;)
