We hadden al wel eerder panden bekeken en iedere keer vond ik het geen goede investering en dus ging het niet door.
We maakten een afspraak om het pand te gaan bekijken en ik zag het zitten.
Een dag later reden we even langs het pand en zagen we dat de deur open stond. Er waren mensen aan het kijken en dus moest er snel gehandeld worden. Op zondag kwam onze goede vriend én makelaar langs om een bod op papier te zetten (dat moet hier allemaal heel officieel). Inmiddels wist hij dat er nog een bod gedaan zou worden op maandag en dus moesten we scherp in zetten, want dit pand wilden we (voor de juiste prijs natuurlijk). Het ging om een executie verkoop en John (makelaar en vriend) adviseerde ons om vooral de sluitingsdatum snel te doen. Op maandagochtend werd ons bod en het andere bod (via een andere makelaar) tegelijkertijd naar de belanghebbenden gestuurd en toen was het wachten.
Een dag later hoorden we dat ze met ons verder wilden onderhandelen, dus de eerste strijd was gewonnen. Ze kwamen echter met een tegenbod die hoger lag dan hun vraagprijs... heel bijzonder allemaal. We hebben een tegenbod gedaan en John is even heel duidelijk naar ze geweest waarna ze met een tegenbod kwamen waar we mee akkoord konden gaan!
En toen begon de stress pas. Want we hadden een snelle overdrachtsdatum en dus moesten we heel snel aan het geld komen. Dat bleek erg lastig, want een bank wil niet heel veel als je pas een jaar in Canada woont. Uiteindelijk is het gelukt, met hulp vanuit Nederland (heel erg lief!!!) en konden we de sleutel krijgen.
Ook moesten we een incorporatie (soort BV.) oprichten omdat dat veel voordelen heeft. Dus zijn we nog een bedrijf rijker nl. Notebomer Schut properties Inc.
En zo ben ik van hulpverlener, naar thuisblijf mama, naar president van een bedrijf gegaan. Hoe zo promotie!
Bij zo'n incorporatie horen leuke hebbe dingetjes en leuke voordeeltjes. Ik zie me al op zakenreis gaan, naar zullen we zeggen... wit strand en palmbomen?
En toen zouden we op vrijdag de sleutel krijgen, maar de papieren waren nog niet getekend en er was een sneeuwstorm. Vrijdag werd maandag en maandag werd dinsdag, maar toen was het moment daar... We waren eigenaar van een pand in het hartje van Stratford.
Wat waren/ zijn de plannen? De benedenverdieping willen we verhuren aan iets commercieels, zoals een restaurant, winkel. Maar daar hebben inmiddels al spannende ontwikkelingen in plaats gevonden! Voor boven willen we een luxe appartement maken met twee slaapkamers en die willen we dan gaan verhuren aan toeristen. Dat zou dan mijn werk worden. Lijkt me ontzettend leuk, maar daar zijn ook wat andere ontwikkelingen in.
Eerst maar een kijkje nemen dan?
Kijk mee en huiver, maar bedenk dat we hier een prachtig pand van kunnen maken!
Het plein waar het pand staat. De bedoeling is dat dit in de toekomst een parkachtig plein wordt, met voetgangerszone en veel groen. Dan is het helemaal een ideale plek!
De achterkant van het gemeentehuis, prachtig verlicht 's avonds
De andere kant van het plein:
Binnenkant:
Met tinnen muurbekleding. Blijkbaar veel geld waard, maar een ellende om het er uit te halen. En dus hebben we geregeld dat er mensen komen om het er uit te halen en ons ook nog geld betalen voor de tegels!
Wat antieke onderdelen in het pand:
Een lift:
Een oude kluis waar helaas alleen een sleutel in zat...
Boven:
En ja ondanks de enorme klus die we op ons hebben genomen, zijn we heel erg...
blij!
En dan het spannende nieuws!
Bert was op een gegeven moment buiten aan het werk bij het pand. Het pand naast ons pand staat te koop en daar waren mensen aan het kijken met een makelaar. Bert had ze kort gesproken om ook duidelijk te maken dat het terras op de achterkant voor de helft van ons is.
De volgende dag zag Bert diezelfde vrouw bij de populaire koffietent staan. Ze was aan het praten met mensen die het dak aan het maken waren. Bert is naar haar toe gegaan en heeft aangegeven dat ons pand te huur zou komen en dat ze contact kon opnemen als ze interesse had. Nou dat had ze en de dag erna kwam ze al met haar man kijken en het was meteen duidelijk dat ze heel graag wilden. Dit was 5 dagen nadat we de sleutel hadden gekregen!
Daarna zijn we gaan onderhandelen en bleek ik te kunnen onderhandelen en heel zakelijk te kunnen zijn. 's Avonds in bed was ik trots op mezelf, ik had dat toch maar even gedaan tegen die volwassenen (en ja ik weet heel goed dat ik ook volwassen ben ;) ).
Inmiddels veel contact over en weer gehad en we hebben een overeenkomst. Ze gaan onze benedenverdieping huren voor vijf jaar met optie tot een verlenging van 5 jaar. Ze komen er per 1 juli in en zoals jullie hebben kunnen zien aan de foto's moet er veel werk verzet worden de komende tijd.
En dus ben ik overdag ineens aan het slopen, tot grote verbazing van Eva en Julia. Die dachten dat mama alleen maar op de computer kon werken ;) en Bert neemt de avonden voor zijn rekening. Ik heb er dus ineens een drukke baan bij!
We hebben schommels opgehangen voor de meiden zodat zij zich er ook vermaken.
In de tussentijd zijn er ook wat ontwikkelingen m.b.t. de bovenverdieping. We kregen een email van mensen die geinteresseerd zouden zijn in het huren van de bovenverdieping als praktijkruimte en als meditatieruimte ed. Het is een echtpaar dat psychologische hulp geeft hier in het stadje en graag een eigen praktijk in het centrum van Stratford wil. Ze zijn goede vrienden van de eigenaars van de koffietent en willen ook graag gezamelijk projecten opzetten.
Zij zijn dit weekend komen kijken en ook zij waren zeer enthousiast. We hebben ze verteld dat we al plannen hadden voor de bovenverdieping, maar dat ze met een voorstel mogen komen. Daar zijn ze nu over aan het nadenken, dus dat wachten we rustig af. We zijn druk genoeg!
De keerzijde is wel dat Bert nu maar een week naar Nederland komt. Ik blijf samen met Eva en Julia wel 2 1/2 week, maar Bert gaat dus eerder terug. We weten waarvoor we het doen, dat scheelt!
Best een goed excuus toch voor het versloffen van de blog?
