De afgelopen week...

hebben we het heel rustig aangedaan.
Allereerst via internet alle geboorte-aktes, trouwakte geregeld voor onze aanvraag, zodat die thuis liggen als we weer thuis komen.

Het was deze week heel wisselend met betrekking tot het weer. Het heeft ontzettend hard geregend en gestormt. Wel weer bijzonder om te zien hoe zo'n storm op je afkomt. Je ziet de wolken op je af komen, het donker worden, en even later is daar de enorme wind en de harde regen. Drie minuten later is het weer voorbij geraasd.
De temperatuur was wel erg aangenaam steeds.
Woensdag zijn we naar London gereden om te winkelen in een groot overdekt winkelcentrum. Bert wilde graag naar London om een briefje bij het consulaat te halen zodat hij zijn rijbewijs hier kan gaan halen. Helaas is dat niet gelukt omdat de consul van mening is dat we dan een verblijfsvergunning moeten hebben.
Het winkelcentrum was echt prima. Veel leuke winkels incl. mijn favoriete winkel (een soort body shop). Ik heb daar heerlijk inkopen lopen doen en de meiden maar lopen snuffelen aan alle potjes en flesjes.

Donderdagochtend hebben we de Montessori school bezocht. We waren erg enthousiast over deze school en het lijkt ons ontzettend leuke school voor Eva. Toen we echter in de auto zaten en ik even in het informatie-boekje keek werden we iets minder enthousiast. Per schooljaar kost deze school 10.000 dollar per kind kost. Gelukkig krijg je voor je tweede kind 10% korting... Helaas dus, het was een leuke school, maar niet zo leuk!
Verder hebben we gewinkeld in het winkelcentrum in Stratford, want we hadden gehoord dat Peter en Elfie een dochter hebben gekregen en dus moest er een kadootje gekocht worden! Eenmaal daar verder gewinkeld en daarna snel naar het zwembad voor Eva's zwemles.
We staan iedere keer weer versteld van het niveau. Kinderen van een jaar of acht leren nog steeds niet fatsoenlijk zwemmen maar meer zichzelf wat redden in het water. Ze zwemmen als een hondje. Kinderen van een jaar of tien leren iets beter zwemmen, maar zeker niet te vergelijken met het niveau van de zwemlessen in Nederland.
Eva heeft nu ook niet echt zwemles, want dat begint pas als ze zes zijn. Ze leert nu vooral drijven en watervrij te zijn. Best leuk, maar vooral voor Eva's taalkennis.
Ze leert er aardig wat Engels. Na het zwemmen zijn we uit eten gegaan bij de Pizza Hut. Heerlijk pizza gegeten en de meiden hadden geluk. Er waren mensen in het restaurant met een baby en ze vroegen of de meiden de fles wilden geven. Geweldig vonden ze dat natuurlijk!

Vrijdag zijn we naar het park geweest waar we met Erin en haar twee kinderen hadden afgesproken. Erin hebben we leren kennen in het early learning center en het klikt erg leuk. We hebben de hele ochtend gezellig gekletst en de meiden gezellig gespeeld.

Zaterdag was er in Shakespeare een garage sale in het hele dorp. Er leuk om mee te maken. Wij liepen door het dorp heen, maar dat is de niet- Canadese manier. Zij stappen nl. in de auto, rijden naar een huis, stappen even uit, kijken of er wat leuks te halen valt en stappen weer in de auto en rijden door naar het volgende huis waar iets te koop is.
Wij zijn leuk geslaagd, allemaal kinderboeken voor 1 dollar totaal. Ik geloof dat we Wes maar moeten vragen om een extra koffer mee te nemen naar Nederland voor onze zooi!
Daarna naar Julia's zwemles en vanmiddag kwamen Ericka en Craig op bezoek.
Dit was ontzettend gezellig, het was een jaar geleden dat we ze hadden gezien maar zo voelde het absoluut niet. De tijd vloog voorbij en na het avondeten zijn ze vertrokken naar het centrum om daar een toneelstuk te zien.

Komende week hebben we een 'drukke'week voor de boeg. Morgenmiddag gaan we op bezoek bij een stel die we vorig jaar in het park hebben ontmoet.
Maandag gaan we bij een andere school kijken en moeten we onze spullen inpakken. Er komen andere mensen voor een aantal dagen in ons appartement. Wij gaan dinsdag naar Niagara Falls en blijven daar tot woensdag. Woensdag gaan we ws. naar Marine Land (een soort Dolfinarium maar dan enorm groot) en blijven we slapen bij Jessie en haar man. Donderdag gaan we naar Mildmay waar we logeren bij Janice.
Dat weekend is er in Mildmay een grote Rotary conferentie en ik ga daar zaterdag een speech geven (slik..). Verder moet ik de uitwisselingsstudenten (zo'n 30) een beetje in de gaten houden tijdens hun pizza-diner. Ik ben benieuwd, speechen voor voornamelijk wat oudere mannen is niet iets wat ik dagelijks doe ;) .

Deze week hebben we ook gezellig kunnen kletsen via skype met Bert zijn moeder. Een groot succes volgens mij voor beide kanten!

En toen was daar een email....

van de centralized intake office in Canada!! Onze aanvraag is aangekomen en goedgekeurd door hen! We hebben nu vier maanden om alle gegevens te verzamelen en op te sturen naar de ambassade in Berlijn.
Wat gaat het ineens vlug! We moeten dus vanuit hier nu alle documenten proberen te verzamelen, zoals uittreksel van het gba, geboorte-uitreksels, trouwakte ed.

Het lijkt ineens allemaal in een stroomversnelling te zitten. We wachten nu al ruim een jaar op deze brief na onze eerste aanvraag en nu nog geen twee maanden na de tweede aanvraag hebben we de brief al binnen! Nu hopen we dat Berlijn ook een beetje vlot mee wil werken, dat is vaak een groot struikelblok tijdens de procedure.

En natuurlijk beginnen de twijfels dan ook. Vooral bij mij, Bert heeft daar minder last van, doen we er wel goed aan, wat laten we wel niet allemaal achter etc. etc. Tsja ik ben nu eenmaal een eeuwige twijfelaar en dat zal vast zo blijven!

De toekomst zal het uitwijzen wat we gaan doen. Al lijkt het er toch wel sterk op dat we het avontuur in Canada aan willen gaan!

De pleegzorgconferentie

Zaterdagochtend was het dan zover. Na een veel te korte nacht ging om 5.45 de wekker en stapte ik om 6.00 in de auto om naar Richmond Hill te rijden. Richmond Hill ligt tegen Toronto aan. De heenreis ging prima, de navigatie bracht me precies waar ik zijn moest en om 8.00 was ik op de plaats van bestemming.
Daar aangekomen werd ik groots onthaald toen ik vertelde wie ik was. Ik moest allemaal directeuren en managers ontmoeten en daarna kon ik ontbijten. Ze waren zeer vereerd dat ik aanwezig was bij deze conferentie.
Voor mijn doen was het een grote conferentie met zo'n 450 mensen aanwezig. Voornamelijk pleegouders maar ook een aantal werkers. Voor deze mensen was het een kleine conferentie.
Ik heb in totaal aan drie workshops meegedaan. De eerste werd gegeven door een man die veel trauma-begeleiding doet. Zo was hij oa. het hoofd van de trauma-begeleiding bij 9/11, bij de Sars uitbraak, bij vliegtuigongevallen en hij ondersteunt veel topatleten.
Hij was erg makkelijk om naar te luisten, vol met humor en hij betrok de zaal er steeds heel goed bij. Waardevol om mee te maken.
's Ochtends verder een workshop gevolgd over anxiety disorders and depressions. Deze workshop werd gegeven door een pleegzorgorganisatie die gespecialiseerd is in het behandelen van kinderen in de thuissituatie (in het pleeggezin) van een kind. Het was een ontzettend interessante workshop.
Tijdens de lunch werd ik geïntroduceerd door de organisator en kreeg ik een applaus van 450 mensen. Dat was nou net niet helemaal de bedoeling, maar ook wel weer grappig om mee te maken. Verder 'moest' ik de trekking doen van een loterij.
Ook goed kunnen praten met wat werkers over hoe het werk eruit ziet in Canada in vergelijking met Nederland. Heel interessant, want er zijn veel overeenkomsten maar ook veel verschillen!
De middagworkshop was helaas iets minder interessant. Dat ging over dealing with challenging infants and toddlers. Ik had natuurlijk gehoopt dat ik daar dé tip zou krijgen zodat ik nooit meer een krijsende peuter of kleuter om me heen zou hebben, maar helaas.... Ik zal ze toch echt zelf moeten opvoeden ;)
We hebben bij deze workshop vooral gekeken naar gedrag van kinderen, op zich interessant maar wel erg bekende materie.
Na nog wat geborreld te hebben ben ik weer naar Stratford gereden.
Het was een hele interessante dag. Ik heb er veel geleerd, over bepaalde gedrag van kinderen, over het pleegzorgbeleid in Ontario en ik heb veel leuke mensen leren kennen. De mensen van de children's aid in Toronto waren zo enthousiast (incl. de directeur) dat ze me vroegen of ik niet wilde solliciteren. Toen ik zei dat ik niet in Toronto wilde wonen, zeiden ze dat dat helemaal niet hoefde, ik kon ook wel buiten Toronto wonen en dan gewoon heen- en weer reizen. Ik heb ze toen maar gezegd waar we graag zouden willen gaan wonen en dat was idd. te ver.
Toch heb ik hun gegevens gekregen zodat ik contact met ze kan opnemen. Altijd goed om contacten te hebben en natuurlijk helemaal mooi dat ik mensen blijkbaar enthousiast heb kunnen maken. Dan zou dat hier in de buurt tzt. ook wel moeten lukken!
Thuis aangekomen lekker met de dames geknuffeld en toen die in bed lagen achter de pc gekropen om eens te kijken wat voor een master-opleidingen ze allemaal hebben. Dat viel me tegen, niet de opleidingen; die zijn er voldoende. Wel hun eisen om toegelaten te worden en als ik lees dat ze meer dan 400 aanmeldingen per jaar krijgen en dat ze maar plek hebben voor zo'n 100 dan zie ik een master-degree nog niet zo snel gebeuren. Helaas....
Wellicht is het verstandig om eens een gesprek aan te gaan met iemand van de universiteit om te kijken wat geschikt zou zijn en wat er voor mogelijkheden zijn. Door zo'n conferentie raak ik weer geïnspireerd om meer te weten te komen over de ontwikkeling van een kind.
Verder was deze dag goed voor mijn zelfvertrouwen. In mijn eentje naar de grote, toch wel wat onbekende stad gereden (met wat hulp van de navigatie) en ik vond het heerlijk!
Ook veel leuke nieuwe mensen ontmoet en ik vond het heel erg fijn om te ontdekken dat ik alle workshops echt prima kon volgen in het Engels en ook nog goed kon bijdragen aan de discussies ed. Dat geeft moed voor een evt. verdere studie!
Een hele vermoeiende lange dag, maar wel een hele waardevolle dag!

Het weekend

Vrijdag zijn Julia en ik naar de kapper geweest, net als Bert en Eva naar de kappersschool. Julia is echt supergeknipt. Ik mag maandag terug, want eenmaal thuis bleek mijn haar toch wel wat scheef te zijn geknipt....
Verder de bibliotheek bekeken. Een behoorlijk grote bibilotheek, met een grote kinderafdeling. Een lidmaatschap is hier gratis en ook de boeken, dvd's en cd's lenen kost niets. Toch weer mooi mee genomen!
Vrijdag-avond kwam Janice bij ons op bezoek en dat was erg gezellig. 's Avonds met haar mijn huurauto opgehaald want zaterdag was de pleegzorgconferentie. Daar later meer over.
Bert heeft zich prima vermaakt met de meiden zaterdag. Ze hebben taart gebakken, nieuwe crocs gekocht voor de dames, gezwommen en lekker in de tuin gespeeld met Jack en Maya.
Zondagmiddag kwam Kari op bezoek ( mijn gastzus) en dat was supergezellig! Het was alsof we elkaar gisteren nog gezien hadden, heerlijk is dat. Aan het eind van de middag hadden we een bbq van de mensen van de B&B. Het bleek dat de eigenaar 80 wordt as. dinsdag! Ongelofelijk, het zijn nog ontzettend actieve mensen. Het was een behoorlijk groot feest en we hebben ons uitstekend vermaakt. We hebben vooral gekletst met de ouders van Jack (en de andere kinderen) want dat klikt erg goed. Zij hebben achter hun huis wandelpaden, meertjes ed. en dat gaan we binnenkort maar eens ontdekken. Er zijn zelfs wilde kalkoenen in hun tuin!
Verder heeft Bert kennisgemaakt met een man die ook voor zichzelf werkt en ze hebben gegevens uitgewisseld. Je weet maar nooit, wellicht kan hij Bert helpen met het één en ander in de toekomst.
Verder hebben we vandaag geprobeerd te skypen met opa Jan en oma Winy. Helaas lukte het nog niet helemaal, maar het begin is er!
Al met al een hele gezellige en geslaagde dag. We komen steeds meer in het rustige ritme en ook de meiden zijn er nu meer aangewend dat we met zijn viertjes zijn. We genieten steeds meer van het samen zijn, het is heerlijk om zoveel tijd met elkaar door te brengen!

A day at the Beach!

Donderdag was het hier erg heet (boven de 30 graden) en dus zijn we een dagje naar Grand Bend geweest. Dit is een badplaats op zo'n 50 minuten van Stratford.
Het was 's ochtends heerlijk rustig op het strand, maar toen het iets later werd vulde het strand zich met jongeren. Iedereen die naar de universiteit gaat is al vrij sinds eind april (en hoeven pas weer te beginnen in september!!) en gaan bij mooi weer natuurlijk naar het strand.
Gelukkig was er ook een grijs stel, want we voelde ons wel wat oud daar ;)
Eva was een enorme bikkel want die durfde het water in en geloof mij; dat was heel erg koud! Ruim een maand geleden lag er nog sneeuw en zo'n groot meer warmt niet snel op!
's Middags nog wat rondgereden in de buurt. Het is er erg mooi, er zit een National Park vlakbij.
Een heerlijk dagje dus en we komen steeds meer tot de conclusie dat Stratford alles heeft wat we zouden willen.
Helaas is het natuurlijk wel zo dat als we hier gaan wonen, er gewerkt moet worden en dat we dan niet op de manier zoals we nu doen ervan kunnen genieten.

Wat plaatjes van het park in Stratford

We laten jullie graag meegenieten van wat wij een hele mooie plek vinden in Stratford. Hier zijn we bijna dagelijks omdat de kinderen daar heerlijk kunnen spelen en omdat we het er zo ontzettend mooi vinden.

Vanmorgen zijn we eerst naar het early learning center geweest en daar hebben de meiden koekjes gebakken en liedjes gezongen met andere kinderen. Het is nu duidelijk dat Eva steeds meer gaat begrijpen en ze geeft zelfs antwoord in de kring! Heel erg leuk!

Vanmiddag naar het park gegaan want het was erg mooi weer (ongeveer 28 graden). De meiden hebben er weer heerlijk gespeeld en we hebben nog wat door het park heen gelopen.

Een kleine impressie van wat we zagen tijdens een klein wandelingetje in het park

Victoria-day

Afgelopen maandag was het Victoria-day in Canada en dat betekend een vrije dag voor de meeste Canadezen en in verschillende steden festiviteiten.

Wij zijn naar Woodstock gereden, zo'n 40 minuten van Stratford. Hier hebben we naar een parade gekeken met vooral veel muziek en vreemde autootjes, versierde wagens ed. Het was heerlijk weer, al was de wind wat koud af en toe.

Een kleine impressie:

De parade start natuurlijk met twee politie-auto's

Gevolgd door de vlaggen van de provinciën van Canada.

Daarna volgden de versierde wagens, veel vrolijke muziek en gezelligheid!

Na de optocht zijn we naar een park gegaan in Woodstock.

Hier was een hele leuke speeltuin, een kleine kermis en er was een baseball-wedstrijd. De meiden hebben heerlijk gespeeld en daarna hebben ze kennis gemaakt met één van de belangrijkste sporten in Canada.

Ze vonden het redelijk saai geloof ik en ik kan ze geen ongelijk geven. Zo veel is er niet aan.

Visualiseer wat mannen (veel daarvan hebben een buikje) die een bal proberen te slaan zodat ze kunnen proberen om op een klein kussentje terecht te komen voordat de bal er is. Slaan ze een paar keer mis, of zijn ze niet snel genoeg bij het honk, dan kunnen ze hun hokje weer in en mogen ze wachten totdat ze weer een keer aan de beurt komen. Om naar te kijken is het wel ontspannend. Je hoeft er niet echt je hoofd voor te gebruiken.

Wat confronterend was dat er in de parade en later ook in het park er een familie mee liep waarvan hun dochtertje van 8 vermist werd. Confronterend om zo'n tragedie van dichtbij mee te maken. Vanavond hoorden we op het nieuws dat het meisje vermoord is en dat er twee mensen zijn opgepakt, het meisje is nog niet gevonden ....