The Toronto Zoo

Na een heerlijk nachtje in het hotel en een prima ontbijt zijn we vertrokken naar de dierentuin.
De Toronto Zoo is een enorm grote dierentuin op een heel groot natuurgebied. Je hebt echt niet het idee dat je in een grote stad zit.
Het was er heerlijk, het was een warme dag en er was veel schaduw doordat een groot gebied erg bosrijk is.

Volgens Bert de mooiste dierentuin waar hij ooit is geweest, ik vind Emmen ook wel erg mooi, al is het minder groot, de dieren hebben wel meer ruimte.
We hebben veel dieren gezien en vooral de apen waren (natuurlijk) een succes. Julia was erg gefascineerd door de olifanten, maar zeker ook door de vissen en slangen.
We hadden een buggy gehuurd en dat was maar goed ook want de meiden waren behoorlijk moe van de late avonden van de laatste tijd. Zo konden ze zich heerlijk laten rijden en wat uitrusten en konden wij door het park heen lopen zonder gezeur!

Aan het eind nog het splash-park bezocht die ook in de dierentuin aanwezig is en daarna de lange terugreis begonnen. Het is zo'n drie uur naar Goderich. De meiden vielen gelukkig snel in slaap en zo konden we doorrijden tot aan Stratford.

In Stratford hebben we bij de 'Pizza Pizza' pizza gegeten. Doordat we toegangskaarten hadden van de Blue Jays game van de dag ervoor kregen we gratis pizza (ze hadden een bepaalde score gehaald, waardoor deze actie er was).
Daarna doorgereden naar Goderich en lekker in bed gekropen.

The Blue Jays!

Vrijdag aan het eind van de middag was het dan zo ver. We gingen naar het Rogers Centre (ook wel Skydome) om een Blue Jays wedstrijd te zien. The Blye Jays zijn een baseballteam uit Toronto en ze speelden die avond tegen de Boston Red Sox, een grote wedstrijd.


Voor de wedstrijd moesten we 50-50 tickets proberen te verkopen. 50% van de verkoop van de loten gaat naar de winnaar en 50% gaat naar oa. de Blue Jays foundation die veel dingen doen voor kansarme kinderen.


Bert en ik mochten op de hoogste etage onze loten proberen te verslijten. Het was erg leuk om te doen, de meiden vonden het ook erg leuk en hielpen goed mee door steeds: fifty-fifty te roepen.


Het duurde echter wel erg lang en toen de wedstrijd begon moesten we nog doorgaan tot de derde inning. Toen vonden de meiden het niet leuk meer, ze wilden de wedstrijd zien en wel meteen.


Ik had het ook wel wat gehad, gelukkig gingen de innings redelijk snel voorbij en konden we naar beneden om ons geld en de overgebleven tickets in te leveren. We kregen de toegangskaarten en konden toen de wedstrijd gaan bekijken. We hadden kaartjes voor helemaal bovenin, maar er waren nog wat plaatsen vlakbij het veld vrij en daar zijn we gaan zitten.

Eva en Julia in een nog bijna lege Skydome.

Bert in zijn 'verkoop-tenu' in een nog lege hal.

Een wedstrijd zelf is redelijk saai en langzaam, maar er is wel van alles te zien. Leuke muziek tussen de innings, een mascotte etc. De meiden vonden het erg leuk en ook wij hebben genoten van de gezellige sfeer. Het verkopen van de tickets zullen we niet zo snel meer doen denk ik.

's Avonds laat na de wedstrijd nog even bij de CN-tower gekeken, die staat naast de Skydome. Helaas was de skydome dicht die avond, anders hadden we de CN-tower ook tijdens de wedstrijd kunnen zien. De meiden vonden het maar indrukwekkend en erg mooi, zo'n hoge toren met mooie kleurtjes die steeds weer veranderen!

Daarna snel terug naar het hotel want de volgende ochtend stond de dierentuin op het programma!

Daar zijn we dan weer!

Zo het heeft even geduurd, maar dan eindelijk weer een update.

Vorige week donderdag zijn we richting Kari gereden. Eerst een tussenstop in Stratford gemaakt. Onze tijd hier in Goderich is goed geweest, twijfelden we eerst nog wel of niet lekker aan het strand zouden moeten wonen, nu twijfelen we niet meer. We misten Stratford de afgelopen weken! Een goed teken dus!

In Stratford heerlijk geshopt, het is overal uitverkoop dus nog even wat kleding ingeslagen. De derde koffer komt goed van pas!

Ook nog een gesprek gehad bij een makelaar. We hadden een heel mooi object gezien op de Canadese Funda, maar helaas waren we te laat. Het was een heel oud huis, in zeer slechte staat, maar in de goede wijk, op een perfecte locatie en voor een hele leuke prijs.

Toch een gesprek aangegaan met de makelaar zodat zij ons op de hoogte kan houden van soortgelijke objecten.

Daarna doorgereden naar Waterloo naar een ander winkelcentrum om nog wat schoenen te kopen die ze in Stratford niet meer hadden in de juiste maat. Dit was vlakbij Kari's huis en toen we uitgewinkeld waren was het tijd om naar haar huis te gaan.

Heerlijk uit eten gegaan en daarna de hele avond gezellig gekletst. De meiden voelden zich erg thuis bij Kari en toen wij beneden waren en zij met Kari boven waren kletsten ze heel wat af. We stonden echt met onze oren te klapperen, hele zinnen kwamen er uit beide dametjes!

De volgende ochtend was Kari thuis en hebben we het rustig aangedaan. Rond de middag vertrokken richting Toronto waar we een uur later aankwamen. Eerst naar het winkelcentrum vlakbij het hotel om wat te lunchen. Daarna ingechekt in het hotel. Prima kamer met heerlijke bedden!

Toen was het tijd om naar het Rogers Center te gaan voor de Blue Jays game, meer daarover in het volgende verhaal.

Hiking..

Oftewel een stuk wandelen!

'Papa, gaan we nu wandelen', aldus Julia op maandagmiddag meteen na haar middagslaapje.

Dat was idd. het plan en met enige 'angst' dat het zou leiden tot een klein drama, stapten we in de auto op weg naar één van de natuurgebieden in Goderich.

Van Julia wisten we wel dat ze een goede loper is, maar Eva kan ontzettend gaan zeuren na zo'n 5 minuten.
Eva wilde geen gewone schoenen aan, dus begon ze te lopen op haar slippers. Haar andere schoenen maar mee genomen in de rugzak. Al onze bedenkingen waren niet nodig geweest.

Het tegendeel bleek waar dit keer....

Eva was enthousiast en rende haast van blauw punt naar blauw punt. Ze vond het prachtig en genoot enorm. Julia wandelde flink door en vond het erg gezellig. De bossen vond ze een beetje griezelig, ze was bang voor de dieren.

En dieren hebben we gezien, geen beren, maar wel een chipmunck en een muis. Ach wild genoeg voor ons.

Na ruim anderhalf uur flink doorwandelen waren we weer bij de auto.

Julia vroeg meteen of we weer zouden gaan.
Eva kwam weer bij haar positieven en zei meteen: 'nou nee hoor, dat hoeft niet nog een keer, daar word ik veel te moe van'.

De brug voordat je het bosachtige gebied in loopt.

Het bos

Handje vast in het bos

Ja! weer een blauwe streep!!

Jaarringen tellen

Julia vraagt nu dagelijks om een wandeling. Eva hebben we er niet meer over gehoord, maar we zullen nog zeker een keer een wandeling gaan maken in Canada. Dit keer was het een succes!


Wat we verder hebben gedaan?
Gisteren (opa) Jan gebeld, want hij was jarig. Eva heeft een hele tijd met opa gekletst aan de telefoon, helaas wilde Julia niet. Verder nog een tijd met Jeroen op de msn gezeten, beide druk aan het zoeken naar een hotel voor ons in Toronto. Toch grappig, zit je zover weg, maar voelt het alsof je gewoon vlakbij bent!


Vandaag lekkere cakejes gebakken, want het regende vanmiddag. Morgen vertrekken we richting Kitchener, waar we een nachtje gaan logeren bij Kari. Daarna door naar Toronto voor de Blue Jays wedstrijd, waarna we in een hotel slapen. We hebben een viersterren hotel gevonden in een buitenwijk van Toronto op de weg richting de dierentuin. Het fijne aan hotels hier is dat kinderen gratis verblijven op de kamer en de meeste hotels hebben gewoon vier- persoonskamers. We hebben er zin in!

Early learning center...

Ook in Goderich bezoeken we regelmatig het early learning center.
Deze week is het in het park. De meiden vinden het er erg leuk; er is altijd wat te knutselen, leuk speelgoed en circle time. Tijdens circle time worden er liedjes gezongen, waar Eva en Julia ondertussen vol enthousiasme aan mee doen en vaak nog een activiteit. Soms is dat een boekje lezen, soms is het met een parachute spelen, iedere keer weer wat anders.

Hier onder een impressie van het early learning center programma van deze week:

verven

circle-time; liedjes zingen

leuk speelgoed

circle-time; verhaaltjestijd

Een middag op de race-track!

Vanmiddag hebben we de middag doorgebracht op de race-track in Clinton, zo'n 20 minuutjes van Goderich.

Er waren paardenraces en het was kindermiddag op de track. Het werd een enorm geslaagde middag! Er was schminken, cake versieren, een springkussen, treintje, een goochelshow, ballonnen en paarden!

De paardenraces waren voor ons allemaal een nieuwe ervaring. Het was leuk om een keer mee te maken, er werd behoorlijk wat geld ingezet, maar het was vooral voor de meeste mensen een ontspannen middagje. We hadden gedacht dat de meeste jockeys van die lichtgewicht mannetjes zouden zijn, maar daar hebben we er maar een paar van gezien. Er waren er ook een behoorlijk aantal met een aardig buikje tot onze verrassing. De paarden leken er geen moeite mee te hebben, die renden ontzettend hard.

Emelie en haar man en kinderen waren er ook even.

Toen de middag bijna afgelopen was kregen de meiden de kans om de mascottes te bewonderen van de racetrack. Eva was helemaal enthousiast, Julia bekeek alles net iets meer van een afstandje. De meiden hadden geluk want ze kregen een knuffelmuis en een kleurboek mee naar huis.

Toen we richting uitgang liepen kwam er een vrouw op ons afgelopen. Zij herkende mij van mijn Rotaryspeech in Mildmay en we hadden toen gepraat. Zij hadden drie paarden die aan het racen waren en vroegen of we nog even bij hem kwamen zitten.

Al snel werden we uitgenodigd voor een basebalwedstrijd in Toronto vrijdag. Het is een grote wedstrijd van de Blue Jays. Ze gaan daar bijna iedere wedstrijd heen om voor het goede doel van de Blue Jays kaarten te verkopen. We gaan dus wat eerder heen en kunnen dan een echte Blue Jays wedstrijd zien. Aangezien het nogal een eind rijden is, denken we er nu over om er een weekend Toronto van te maken.

Helaas is er in Toronto al sinds 22 juni een enorme grote staking, waardoor er oa. geen vuilnis opgehaald wordt, de zwembaden dicht zijn, het superleuke Toronto Island niet te bereiken is, maar ws. wel de dierentuin open is. We kijken nog even wat we gaan doen.

Het blijft bizar dat we steeds 'bekenden' tegen komen, wel heel erg leuk.

Strand en Goderich

De afgelopen dagen hebben we weer genoten van het mooie weer. Vrijdag zijn we naar Bayfield gereden om de auto te maken. Bert heeft er nieuwe remmen op gezet en wij hebben op een grasveldje op hem gewacht. Daarna in een leuk restaurant gelunched.

Na de lunch zijn we naar het strand gereden waar we de rest van de middag ons vermaakt hebben. Bayfield ligt tussen Goderich en Grand Bend in en heeft een leuk, rustig strandje. Het water is helaas wel vol met stenen, dus dat loopt wat minder.. Maar met slippers en crocs konden we toch nog heerlijk zwemmen.

Zaterdag was het 's ochtends heel erg donker en kregen we een hele dikke onweersbui over ons heen. Na de onweersbui klaarde de lucht op en werd het heerlijk warm.

's Middags zijn we Goderich in gegaan, want daar was het Kinsmen fest. Dat viel wat tegen, maar tijdens een overheerlijk ijsje hoorden we dat er een parade zou komen. Het bleek een optocht te zijn van een enorme groep doedelzakspelers.