'Papa, gaan we nu wandelen', aldus Julia op maandagmiddag meteen na haar middagslaapje.
Dat was idd. het plan en met enige 'angst' dat het zou leiden tot een klein drama, stapten we in de auto op weg naar één van de natuurgebieden in Goderich.
Van Julia wisten we wel dat ze een goede loper is, maar Eva kan ontzettend gaan zeuren na zo'n 5 minuten.
Eva wilde geen gewone schoenen aan, dus begon ze te lopen op haar slippers. Haar andere schoenen maar mee genomen in de rugzak. Al onze bedenkingen waren niet nodig geweest.
Het tegendeel bleek waar dit keer....
Eva was enthousiast en rende haast van blauw punt naar blauw punt. Ze vond het prachtig en genoot enorm. Julia wandelde flink door en vond het erg gezellig. De bossen vond ze een beetje griezelig, ze was bang voor de dieren.
En dieren hebben we gezien, geen beren, maar wel een chipmunck en een muis. Ach wild genoeg voor ons.
Na ruim anderhalf uur flink doorwandelen waren we weer bij de auto.
Julia vroeg meteen of we weer zouden gaan.
Eva kwam weer bij haar positieven en zei meteen: 'nou nee hoor, dat hoeft niet nog een keer, daar word ik veel te moe van'.
Van Julia wisten we wel dat ze een goede loper is, maar Eva kan ontzettend gaan zeuren na zo'n 5 minuten.
Eva wilde geen gewone schoenen aan, dus begon ze te lopen op haar slippers. Haar andere schoenen maar mee genomen in de rugzak. Al onze bedenkingen waren niet nodig geweest.
Het tegendeel bleek waar dit keer....
Eva was enthousiast en rende haast van blauw punt naar blauw punt. Ze vond het prachtig en genoot enorm. Julia wandelde flink door en vond het erg gezellig. De bossen vond ze een beetje griezelig, ze was bang voor de dieren.
En dieren hebben we gezien, geen beren, maar wel een chipmunck en een muis. Ach wild genoeg voor ons.
Na ruim anderhalf uur flink doorwandelen waren we weer bij de auto.
Julia vroeg meteen of we weer zouden gaan.
Eva kwam weer bij haar positieven en zei meteen: 'nou nee hoor, dat hoeft niet nog een keer, daar word ik veel te moe van'.
De brug voordat je het bosachtige gebied in loopt.
Het bos
Handje vast in het bos
Ja! weer een blauwe streep!!
Jaarringen tellen
Julia vraagt nu dagelijks om een wandeling. Eva hebben we er niet meer over gehoord, maar we zullen nog zeker een keer een wandeling gaan maken in Canada. Dit keer was het een succes!Wat we verder hebben gedaan?
Gisteren (opa) Jan gebeld, want hij was jarig. Eva heeft een hele tijd met opa gekletst aan de telefoon, helaas wilde Julia niet. Verder nog een tijd met Jeroen op de msn gezeten, beide druk aan het zoeken naar een hotel voor ons in Toronto. Toch grappig, zit je zover weg, maar voelt het alsof je gewoon vlakbij bent!
Vandaag lekkere cakejes gebakken, want het regende vanmiddag. Morgen vertrekken we richting Kitchener, waar we een nachtje gaan logeren bij Kari. Daarna door naar Toronto voor de Blue Jays wedstrijd, waarna we in een hotel slapen. We hebben een viersterren hotel gevonden in een buitenwijk van Toronto op de weg richting de dierentuin. Het fijne aan hotels hier is dat kinderen gratis verblijven op de kamer en de meeste hotels hebben gewoon vier- persoonskamers. We hebben er zin in!
