Het heeft veel te lang geduurd, maar nu toch maar even snel een update plaatsen.
Het is een hectisch jaar geweest. In februari 2012 hebben we een commercieel pand gekocht in het centrum van Stratford. Het werd een jaar van plannen, bouwen, tegenslagen, regeltjes en ontzettend hard werken. Ja er waren zelfs momenten dat we ons afvroegen waar we aan begonnen waren (niet het wonen hier, maar het enorme project).
Maar Bert) heeft ontzettend hard doorgewerkt en doorgezet en eind januari was het dan eindelijk zo ver. Het pand was klaar!
In november was al 2/3 van het pand open gegaan. Het erg populaire koffietentje Revel Caffe nam zijn intrek en is sinds de opening non-stop druk. Het is de plek om koffie te drinken (helaas drinken we geen koffie anders hadden we wel gratis koffie in ons huurcontract laten zetten).
Eind januari kwam ook de bovenverdieping klaar en heeft 'The Space Within' zijn deuren geopend. Het is een praktijk met allerlei hulpverleners. Maatschappelijk werkers, dietist, psychotherapeuten en zo nog wat zaken. Het was ontzettend druk tijdens hun open huis en het zijn allemaal bekende hulpverleners in Stratford, dus dat zal vast een succes worden.
Na al dat harde werken zijn we heerlijk op vakantie gegaan. 11 Dagen Florida werd het, waar mijn ouders ook waren. Wat hebben we genoten! Het was heerlijk om mijn ouders weer te zien en wat was het fijn om weer tijd voor elkaar te hebben. Ook het warme weer beviel goed. De week voor ons vertrek hadden we het -20 en toen was het ineens +25 graden!
We zaten in een prachtig resort en hebben er vooral genoten van de zon en van het geweldige zwembad. We zijn één dag naar Disney World geweest en we gaan zeker nog een keer terug. Wat een prachtig en indrukwekkend park!
Ook zijn we een dag naar zee geweest en hebben daar een tocht met een boot gemaakt waar we veel dolfijnen zagen. Heel bijzonder om die beesten zo in het wild te zien rondzwemmen.
De dag dat we terug zouden vliegen naar Buffalo (vlakbij Canada) hadden we al in de gaten dat er een enorme sneeuwstorm verwacht werd. Gelukkig vloog ons vliegtuig nog wel (een dag later was alles geanulleerd) en kwamen we keurig aan bij ons hotel in Buffalo. Inmiddels was wel duidelijk dat het een hele heftige sneeuwstorm zou worden en dus hebben we i.p.v. nog een nachtje in het hotel te blijven toch besloten om meteen naar huis te rijden. We zouden eigenlijk nog een nachtje blijven om dan de dag er na de Niagara watervallen in de winter te bekijken, maar we hebben de gok niet genomen. De storm zat ons op de hielen.
De hele weg naar huis het weer in de gaten gehouden via mijn telefoon en we bleven de storm voor. Geen sneeuw gezien (nou ja behalve de sneeuw die er al lag).
De volgende ochtend werden we wakker in een witte wereld en beseften we dat we een goed besluit hadden genomen. Het was chaos op de weg, er was ontzettend veel sneeuw gevallen en het bleef de hele dag sneeuwen. Bert kon drie keer de oprit vrij maken van de sneeuw en verder deden de buurmannen het met hun sneeuwblazers.
De meiden mochten een dagje thuis blijven van school en zo konden we even rustig bij komen van de omschakeling zomer naar hartje winter!
Ik heb drie links bijgevoegd. Twee linken met foto's van onze vakantie in Florida en een link met foto's van de sneeuw.
Inmiddels zijn we een week thuis en is er al weer veel gebeurd. Ik had voor ons vertrek naar Florida een sollicitatiegesprek voor een functie bij een non-profit organisatie en ik kreeg in Florida te horen dat ik voor een tweede gesprek mocht komen. Die was afgelopen dinsdag. Een intensief gesprek, maar ik had er wel een goed gevoel over. Woensdag vertelde een vriend dat ze hem hadden gebeld om meer over me te weten te komen en vandaag werd ik gebeld. Ik ben aangenomen! Helemaal geweldig natuurlijk. Mijn eerste sollicitatie en meteen aangenomen!
Ik begin na de voorjaarsvakantie (derde week van maart) dus we hebben nog even de tijd om zaken te gaan regelen. Het is nl. een fulltime baan, dus we moeten wel wat opvang gaan regelen voor de dames.
De timing van deze baan is super. Ik had gezegd dat ik graag een baan wilde als Julia ook iedere dag naar school zou gaan en dat gebeurde in september (kleuters gaan bij onze school maar om de dag). Toen waren we echter nog bezig met het pand en had ik geen baan kunnen hebben/ nemen. Nu is het gebouw klaar en kwam deze vacature langs. Net nu Bert weer aan het gewone werk is begonnen en beide meisjes iedere dag naar school gaan en ik dus thuis zou komen te zitten. Ik heb er erg veel zin in!
En dan de beloofde foto's:
Klik hier voor de foto's van oa. het strand en de dolfijnen
Klik hier voor foto's van Disney:
en klik hier voor foto's van veel sneeuw:
Het wachtwoord is mijn voornaam met allemaal kleine letters.
Tot de volgende keer, ik zal proberen niet weer zo lang te wachten, maar ik beloof niets, want mijn vrije tijd zal wat spaarzaam worden.
vrijdag 15 februari 2013
woensdag 14 maart 2012
Mijn excuses!
De foto's op een andere manier geupload en nu zijn ze veel te groot. Volgende keer doe ik het weer op de oude vertrouwde manier!
Veel plezier met lezen!
Veel plezier met lezen!
Een rapportkaart om U tegen te zeggen
Eva heeft haar rapportkaart gekregen en het was er weer één die buitengewoon goed was!
Eva scoort op alles een A of zelfs een A+, alleen op de kunstvakken scoort ze een B (nog steeds erg goed), maar ik begreep nu van meerdere ouders dat die leerkracht nooit een A geeft, zelfs niet aan een jongen die nu net een hele grote prijs heeft gewonnen in Toronto op muziekgebied.
Maar goed een meisje die de schoolstof (te) makkelijk aan kan. Eva vindt het allemaal wel best. Laatst had ze gevraagd aan de juf of ze moeilijkere stof kon krijgen en daar wordt dan bevestigend op geantwoord en zelfs in haar rapport staat dat Eva uitgedaagd moet worden, maar helaas gebeurd dat niet. Tot op heden geen probleem omdat er zoveel variatie in de vakken zit, dus het vervelen is altijd maar kort.
Waar ik heel erg van onder de indruk was, was dat de juf naar me toe kwam om te vertellen dat er de dag ervoor iets heel bijzonders was gebeurd. In Eva's klas zit een jongen met zeer complex gedrag. Inmiddels heeft het ventje vier zware diagnoses en juf staat er alleen voor met hem en de rest van de klas. Oftewel veel tijd gaat in deze jongen zitten en ze zit regelmatig met haar handen in het haar.
Deze jongen had tegen de juf gezegd dat hij het huiswerk niet had begrepen. Eva was toen naar de juf gegaan en gevraagd of ze dit jongetje mocht helpen. De juf was erg onder de indruk geweest hoe Eva het rekenen aan hem uitlegde en vertelde dat Eva heel geduldig en begripvol was en de uitleg met veel respect voor de jongen gaf. Dat zijn nou de berichten waar ik blij van wordt en trots natuurlijk!
Julia kreeg geen rapportkaart, maar de juf nam me even apart. Julia bleek soms niet zo vrolijk te zijn in de klas en ze kwam er niet achter wat er was. Thuis bleek dat Julia school te makkelijk vind (komt bekend voor). Dit teruggekoppeld aan juf en die ging er meteen mee aan de slag. Nu doen ze hier in de kleuterklassen al ontzettend veel aan lezen, schijven en rekenen, maar dat was blijkbaar niet voldoende voor Julia. De juf laat haar nu 'chapter-books' lezen (boeken met hoofdstukken) en ze mag los met rekenen. Na het weekend moeten ze altijd een tekening maken over iets wat ze gedaan hebben dat weekend en dan moeten de groep 2-ers een zin schrijven over wat ze getekend hebben. Julia moet nu een verhaal schrijven. De juf vreest dat ze anders niet met plezier naar school zal blijven gaan. Julia is helemaal gelukkig en is ontzettend trots op zichzelf.
Verder doet ze het gewoon super goed in de klas. Ze is sociaal en zorgzaam en vooral erg vrolijk.
De juf gebruikt haar veel als voorbeeld naar de groep 1-ers. Zo kreeg Julia de logeerbeer als eerste mee naar huis omdat zij rustig alle vragen van iedereen zou beantwoorden. Verder heeft Julia één geweldig leuk vriendinnetje, die gelukkig volgend jaar ook de Franse stroming gaat doen, dus we gaan ons inzetten om ze bij elkaar in de klas te krijgen volgend jaar.
Nou een heerlijk opschep-draadje, maar dat moet kunnen af en toe! We zijn vreselijk blij dat ze het beide zo goed doen op school, ze met plezier gaan en veel leuke vriendjes en vriendinnetjes hebben!
Eva scoort op alles een A of zelfs een A+, alleen op de kunstvakken scoort ze een B (nog steeds erg goed), maar ik begreep nu van meerdere ouders dat die leerkracht nooit een A geeft, zelfs niet aan een jongen die nu net een hele grote prijs heeft gewonnen in Toronto op muziekgebied.
Maar goed een meisje die de schoolstof (te) makkelijk aan kan. Eva vindt het allemaal wel best. Laatst had ze gevraagd aan de juf of ze moeilijkere stof kon krijgen en daar wordt dan bevestigend op geantwoord en zelfs in haar rapport staat dat Eva uitgedaagd moet worden, maar helaas gebeurd dat niet. Tot op heden geen probleem omdat er zoveel variatie in de vakken zit, dus het vervelen is altijd maar kort.
Waar ik heel erg van onder de indruk was, was dat de juf naar me toe kwam om te vertellen dat er de dag ervoor iets heel bijzonders was gebeurd. In Eva's klas zit een jongen met zeer complex gedrag. Inmiddels heeft het ventje vier zware diagnoses en juf staat er alleen voor met hem en de rest van de klas. Oftewel veel tijd gaat in deze jongen zitten en ze zit regelmatig met haar handen in het haar.
Deze jongen had tegen de juf gezegd dat hij het huiswerk niet had begrepen. Eva was toen naar de juf gegaan en gevraagd of ze dit jongetje mocht helpen. De juf was erg onder de indruk geweest hoe Eva het rekenen aan hem uitlegde en vertelde dat Eva heel geduldig en begripvol was en de uitleg met veel respect voor de jongen gaf. Dat zijn nou de berichten waar ik blij van wordt en trots natuurlijk!
Julia kreeg geen rapportkaart, maar de juf nam me even apart. Julia bleek soms niet zo vrolijk te zijn in de klas en ze kwam er niet achter wat er was. Thuis bleek dat Julia school te makkelijk vind (komt bekend voor). Dit teruggekoppeld aan juf en die ging er meteen mee aan de slag. Nu doen ze hier in de kleuterklassen al ontzettend veel aan lezen, schijven en rekenen, maar dat was blijkbaar niet voldoende voor Julia. De juf laat haar nu 'chapter-books' lezen (boeken met hoofdstukken) en ze mag los met rekenen. Na het weekend moeten ze altijd een tekening maken over iets wat ze gedaan hebben dat weekend en dan moeten de groep 2-ers een zin schrijven over wat ze getekend hebben. Julia moet nu een verhaal schrijven. De juf vreest dat ze anders niet met plezier naar school zal blijven gaan. Julia is helemaal gelukkig en is ontzettend trots op zichzelf.
Verder doet ze het gewoon super goed in de klas. Ze is sociaal en zorgzaam en vooral erg vrolijk.
De juf gebruikt haar veel als voorbeeld naar de groep 1-ers. Zo kreeg Julia de logeerbeer als eerste mee naar huis omdat zij rustig alle vragen van iedereen zou beantwoorden. Verder heeft Julia één geweldig leuk vriendinnetje, die gelukkig volgend jaar ook de Franse stroming gaat doen, dus we gaan ons inzetten om ze bij elkaar in de klas te krijgen volgend jaar.
Nou een heerlijk opschep-draadje, maar dat moet kunnen af en toe! We zijn vreselijk blij dat ze het beide zo goed doen op school, ze met plezier gaan en veel leuke vriendjes en vriendinnetjes hebben!
En nog wat winterse plaatjes
maar toen ging het al richting de lente.
Lekker op het terras bij de skiclub. Wat een leventje!
Lekker op het terras bij de skiclub. Wat een leventje!
dinsdag 13 maart 2012
En mijn nieuwe favoriete sport
Zoals bekend ben ik deze winter begonnen met ijshockeyen en ik vind het echt geweldig leuk! Zo leuk dat toen er geinformeerd werd of er interesse was om het seizoen te verlengen ik meteen aangaf dat ik dat graag wilde. En dus gaan we nog twee maanden langer door en spelen we tot eind april. Ik geniet echt enorm van de wedstrijden.
Het is heel intensief, soms kom ik van het ijs af en kan ik nog amper recht op mijn schaatsen lopen van moeheid, maar het geeft onwijs veel voldoening en ik leer leuke meiden kennen!
Tot grote lol van mijn teamgenoten heb ik mijn camera meegenomen en moesten er foto's gemaakt worden. Dan ben je ineens weer even de nieuwe immigrant.
Ik ben ongeveer twintig minuten bezig om alle kleding aan te trekken. Je draagt veel bescherming om de kans op blessures te verminderen, maar dat is dus een heel gedoe iedere week. Voordeel is dat je zo wel je teamgenoten leert kennen, want zij doen er net zo lang over.
Klaar voor de strijd:
Tijdens de wedstrijd:
En na afloop:
Het is heel intensief, soms kom ik van het ijs af en kan ik nog amper recht op mijn schaatsen lopen van moeheid, maar het geeft onwijs veel voldoening en ik leer leuke meiden kennen!
Tot grote lol van mijn teamgenoten heb ik mijn camera meegenomen en moesten er foto's gemaakt worden. Dan ben je ineens weer even de nieuwe immigrant.
Ik ben ongeveer twintig minuten bezig om alle kleding aan te trekken. Je draagt veel bescherming om de kans op blessures te verminderen, maar dat is dus een heel gedoe iedere week. Voordeel is dat je zo wel je teamgenoten leert kennen, want zij doen er net zo lang over.
Klaar voor de strijd:
Tijdens de wedstrijd:
En na afloop:
Sneeuw!
Inmiddels is het enorm voorjaar met heerlijke temperaturen van boven de 16 graden, maar vorige week zaten we nog in de sneeuw!
Lily vindt de sneeuw echt geweldig!
Mijn wandeling van school naar huis ziet er dan zo uit:
Bijna thuis:
Het is absoluut geen straf om hier te wonen!
Lily vindt de sneeuw echt geweldig!
Mijn wandeling van school naar huis ziet er dan zo uit:
Bijna thuis:
Het is absoluut geen straf om hier te wonen!
Exciting news!!!
Op een dag mopperde ik wat tegen Bert dat het lastig zou worden om een leuke baan te gaan vinden en toen opperde Bert dat we dan maar een baan moesten "kopen". Hij had een leuk pand gezien en zag daar wel wat in.
We hadden al wel eerder panden bekeken en iedere keer vond ik het geen goede investering en dus ging het niet door.
We maakten een afspraak om het pand te gaan bekijken en ik zag het zitten.
Een dag later reden we even langs het pand en zagen we dat de deur open stond. Er waren mensen aan het kijken en dus moest er snel gehandeld worden. Op zondag kwam onze goede vriend én makelaar langs om een bod op papier te zetten (dat moet hier allemaal heel officieel). Inmiddels wist hij dat er nog een bod gedaan zou worden op maandag en dus moesten we scherp in zetten, want dit pand wilden we (voor de juiste prijs natuurlijk). Het ging om een executie verkoop en John (makelaar en vriend) adviseerde ons om vooral de sluitingsdatum snel te doen. Op maandagochtend werd ons bod en het andere bod (via een andere makelaar) tegelijkertijd naar de belanghebbenden gestuurd en toen was het wachten.
Een dag later hoorden we dat ze met ons verder wilden onderhandelen, dus de eerste strijd was gewonnen. Ze kwamen echter met een tegenbod die hoger lag dan hun vraagprijs... heel bijzonder allemaal. We hebben een tegenbod gedaan en John is even heel duidelijk naar ze geweest waarna ze met een tegenbod kwamen waar we mee akkoord konden gaan!
En toen begon de stress pas. Want we hadden een snelle overdrachtsdatum en dus moesten we heel snel aan het geld komen. Dat bleek erg lastig, want een bank wil niet heel veel als je pas een jaar in Canada woont. Uiteindelijk is het gelukt, met hulp vanuit Nederland (heel erg lief!!!) en konden we de sleutel krijgen.
Ook moesten we een incorporatie (soort BV.) oprichten omdat dat veel voordelen heeft. Dus zijn we nog een bedrijf rijker nl. Notebomer Schut properties Inc.
En zo ben ik van hulpverlener, naar thuisblijf mama, naar president van een bedrijf gegaan. Hoe zo promotie!
Bij zo'n incorporatie horen leuke hebbe dingetjes en leuke voordeeltjes. Ik zie me al op zakenreis gaan, naar zullen we zeggen... wit strand en palmbomen?
En toen zouden we op vrijdag de sleutel krijgen, maar de papieren waren nog niet getekend en er was een sneeuwstorm. Vrijdag werd maandag en maandag werd dinsdag, maar toen was het moment daar... We waren eigenaar van een pand in het hartje van Stratford.
Wat waren/ zijn de plannen? De benedenverdieping willen we verhuren aan iets commercieels, zoals een restaurant, winkel. Maar daar hebben inmiddels al spannende ontwikkelingen in plaats gevonden! Voor boven willen we een luxe appartement maken met twee slaapkamers en die willen we dan gaan verhuren aan toeristen. Dat zou dan mijn werk worden. Lijkt me ontzettend leuk, maar daar zijn ook wat andere ontwikkelingen in.
Eerst maar een kijkje nemen dan?
Kijk mee en huiver, maar bedenk dat we hier een prachtig pand van kunnen maken!
Het plein waar het pand staat. De bedoeling is dat dit in de toekomst een parkachtig plein wordt, met voetgangerszone en veel groen. Dan is het helemaal een ideale plek!
De achterkant van het gemeentehuis, prachtig verlicht 's avonds
De andere kant van het plein:
Binnenkant:
Met tinnen muurbekleding. Blijkbaar veel geld waard, maar een ellende om het er uit te halen. En dus hebben we geregeld dat er mensen komen om het er uit te halen en ons ook nog geld betalen voor de tegels!
Wat antieke onderdelen in het pand:
Een lift:
Een oude kluis waar helaas alleen een sleutel in zat...
Boven:
En ja ondanks de enorme klus die we op ons hebben genomen, zijn we heel erg...
blij!
En dan het spannende nieuws!
Bert was op een gegeven moment buiten aan het werk bij het pand. Het pand naast ons pand staat te koop en daar waren mensen aan het kijken met een makelaar. Bert had ze kort gesproken om ook duidelijk te maken dat het terras op de achterkant voor de helft van ons is.
De volgende dag zag Bert diezelfde vrouw bij de populaire koffietent staan. Ze was aan het praten met mensen die het dak aan het maken waren. Bert is naar haar toe gegaan en heeft aangegeven dat ons pand te huur zou komen en dat ze contact kon opnemen als ze interesse had. Nou dat had ze en de dag erna kwam ze al met haar man kijken en het was meteen duidelijk dat ze heel graag wilden. Dit was 5 dagen nadat we de sleutel hadden gekregen!
Daarna zijn we gaan onderhandelen en bleek ik te kunnen onderhandelen en heel zakelijk te kunnen zijn. 's Avonds in bed was ik trots op mezelf, ik had dat toch maar even gedaan tegen die volwassenen (en ja ik weet heel goed dat ik ook volwassen ben ;) ).
Inmiddels veel contact over en weer gehad en we hebben een overeenkomst. Ze gaan onze benedenverdieping huren voor vijf jaar met optie tot een verlenging van 5 jaar. Ze komen er per 1 juli in en zoals jullie hebben kunnen zien aan de foto's moet er veel werk verzet worden de komende tijd.
En dus ben ik overdag ineens aan het slopen, tot grote verbazing van Eva en Julia. Die dachten dat mama alleen maar op de computer kon werken ;) en Bert neemt de avonden voor zijn rekening. Ik heb er dus ineens een drukke baan bij!
We hebben schommels opgehangen voor de meiden zodat zij zich er ook vermaken.
In de tussentijd zijn er ook wat ontwikkelingen m.b.t. de bovenverdieping. We kregen een email van mensen die geinteresseerd zouden zijn in het huren van de bovenverdieping als praktijkruimte en als meditatieruimte ed. Het is een echtpaar dat psychologische hulp geeft hier in het stadje en graag een eigen praktijk in het centrum van Stratford wil. Ze zijn goede vrienden van de eigenaars van de koffietent en willen ook graag gezamelijk projecten opzetten.
Zij zijn dit weekend komen kijken en ook zij waren zeer enthousiast. We hebben ze verteld dat we al plannen hadden voor de bovenverdieping, maar dat ze met een voorstel mogen komen. Daar zijn ze nu over aan het nadenken, dus dat wachten we rustig af. We zijn druk genoeg!
De keerzijde is wel dat Bert nu maar een week naar Nederland komt. Ik blijf samen met Eva en Julia wel 2 1/2 week, maar Bert gaat dus eerder terug. We weten waarvoor we het doen, dat scheelt!
Best een goed excuus toch voor het versloffen van de blog?
We hadden al wel eerder panden bekeken en iedere keer vond ik het geen goede investering en dus ging het niet door.
We maakten een afspraak om het pand te gaan bekijken en ik zag het zitten.
Een dag later reden we even langs het pand en zagen we dat de deur open stond. Er waren mensen aan het kijken en dus moest er snel gehandeld worden. Op zondag kwam onze goede vriend én makelaar langs om een bod op papier te zetten (dat moet hier allemaal heel officieel). Inmiddels wist hij dat er nog een bod gedaan zou worden op maandag en dus moesten we scherp in zetten, want dit pand wilden we (voor de juiste prijs natuurlijk). Het ging om een executie verkoop en John (makelaar en vriend) adviseerde ons om vooral de sluitingsdatum snel te doen. Op maandagochtend werd ons bod en het andere bod (via een andere makelaar) tegelijkertijd naar de belanghebbenden gestuurd en toen was het wachten.
Een dag later hoorden we dat ze met ons verder wilden onderhandelen, dus de eerste strijd was gewonnen. Ze kwamen echter met een tegenbod die hoger lag dan hun vraagprijs... heel bijzonder allemaal. We hebben een tegenbod gedaan en John is even heel duidelijk naar ze geweest waarna ze met een tegenbod kwamen waar we mee akkoord konden gaan!
En toen begon de stress pas. Want we hadden een snelle overdrachtsdatum en dus moesten we heel snel aan het geld komen. Dat bleek erg lastig, want een bank wil niet heel veel als je pas een jaar in Canada woont. Uiteindelijk is het gelukt, met hulp vanuit Nederland (heel erg lief!!!) en konden we de sleutel krijgen.
Ook moesten we een incorporatie (soort BV.) oprichten omdat dat veel voordelen heeft. Dus zijn we nog een bedrijf rijker nl. Notebomer Schut properties Inc.
En zo ben ik van hulpverlener, naar thuisblijf mama, naar president van een bedrijf gegaan. Hoe zo promotie!
Bij zo'n incorporatie horen leuke hebbe dingetjes en leuke voordeeltjes. Ik zie me al op zakenreis gaan, naar zullen we zeggen... wit strand en palmbomen?
En toen zouden we op vrijdag de sleutel krijgen, maar de papieren waren nog niet getekend en er was een sneeuwstorm. Vrijdag werd maandag en maandag werd dinsdag, maar toen was het moment daar... We waren eigenaar van een pand in het hartje van Stratford.
Wat waren/ zijn de plannen? De benedenverdieping willen we verhuren aan iets commercieels, zoals een restaurant, winkel. Maar daar hebben inmiddels al spannende ontwikkelingen in plaats gevonden! Voor boven willen we een luxe appartement maken met twee slaapkamers en die willen we dan gaan verhuren aan toeristen. Dat zou dan mijn werk worden. Lijkt me ontzettend leuk, maar daar zijn ook wat andere ontwikkelingen in.
Eerst maar een kijkje nemen dan?
Kijk mee en huiver, maar bedenk dat we hier een prachtig pand van kunnen maken!
Het plein waar het pand staat. De bedoeling is dat dit in de toekomst een parkachtig plein wordt, met voetgangerszone en veel groen. Dan is het helemaal een ideale plek!
De achterkant van het gemeentehuis, prachtig verlicht 's avonds
De andere kant van het plein:
Binnenkant:
Met tinnen muurbekleding. Blijkbaar veel geld waard, maar een ellende om het er uit te halen. En dus hebben we geregeld dat er mensen komen om het er uit te halen en ons ook nog geld betalen voor de tegels!
Wat antieke onderdelen in het pand:
Een lift:
Een oude kluis waar helaas alleen een sleutel in zat...
Boven:
En ja ondanks de enorme klus die we op ons hebben genomen, zijn we heel erg...
blij!
En dan het spannende nieuws!
Bert was op een gegeven moment buiten aan het werk bij het pand. Het pand naast ons pand staat te koop en daar waren mensen aan het kijken met een makelaar. Bert had ze kort gesproken om ook duidelijk te maken dat het terras op de achterkant voor de helft van ons is.
De volgende dag zag Bert diezelfde vrouw bij de populaire koffietent staan. Ze was aan het praten met mensen die het dak aan het maken waren. Bert is naar haar toe gegaan en heeft aangegeven dat ons pand te huur zou komen en dat ze contact kon opnemen als ze interesse had. Nou dat had ze en de dag erna kwam ze al met haar man kijken en het was meteen duidelijk dat ze heel graag wilden. Dit was 5 dagen nadat we de sleutel hadden gekregen!
Daarna zijn we gaan onderhandelen en bleek ik te kunnen onderhandelen en heel zakelijk te kunnen zijn. 's Avonds in bed was ik trots op mezelf, ik had dat toch maar even gedaan tegen die volwassenen (en ja ik weet heel goed dat ik ook volwassen ben ;) ).
Inmiddels veel contact over en weer gehad en we hebben een overeenkomst. Ze gaan onze benedenverdieping huren voor vijf jaar met optie tot een verlenging van 5 jaar. Ze komen er per 1 juli in en zoals jullie hebben kunnen zien aan de foto's moet er veel werk verzet worden de komende tijd.
En dus ben ik overdag ineens aan het slopen, tot grote verbazing van Eva en Julia. Die dachten dat mama alleen maar op de computer kon werken ;) en Bert neemt de avonden voor zijn rekening. Ik heb er dus ineens een drukke baan bij!
We hebben schommels opgehangen voor de meiden zodat zij zich er ook vermaken.
In de tussentijd zijn er ook wat ontwikkelingen m.b.t. de bovenverdieping. We kregen een email van mensen die geinteresseerd zouden zijn in het huren van de bovenverdieping als praktijkruimte en als meditatieruimte ed. Het is een echtpaar dat psychologische hulp geeft hier in het stadje en graag een eigen praktijk in het centrum van Stratford wil. Ze zijn goede vrienden van de eigenaars van de koffietent en willen ook graag gezamelijk projecten opzetten.
Zij zijn dit weekend komen kijken en ook zij waren zeer enthousiast. We hebben ze verteld dat we al plannen hadden voor de bovenverdieping, maar dat ze met een voorstel mogen komen. Daar zijn ze nu over aan het nadenken, dus dat wachten we rustig af. We zijn druk genoeg!
De keerzijde is wel dat Bert nu maar een week naar Nederland komt. Ik blijf samen met Eva en Julia wel 2 1/2 week, maar Bert gaat dus eerder terug. We weten waarvoor we het doen, dat scheelt!
Best een goed excuus toch voor het versloffen van de blog?
Abonneren op:
Posts (Atom)