De laatste dagen van ons avontuur...

Het heeft even geduurd maar dan toch nog een update van onze laatste dagen in Mildmay!
Maandag zijn we naar Mildmay gereden, na nog even opgeruimd te hebben en natuurlijk afscheid genomen te hebben van de poes.

Eva poseert met Toxido (of door Julia ook wel Toxico genoemd)

Janice kwam helaas met de mededeling dat het haar niet gelukt was om een mini-van te regelen en dat we maar even moesten kijken of de bagage echt niet in haar auto zou passen.
Nou nee dus, niet zo gek als je bedenkt dat we met 23 kilo meer naar huis gaan dan dat we zijn gekomen!

Dus maar geopperd om een taxi te bestellen en naar Walkerton gereden om nog even naar wat last-minute shopping te doen.

Daar zag ik in een winkel een mooie ijshockey-tas, een enorm ding en Bert zag mogelijkheden.

Wat nou als we die tas zouden kopen en dan één van mijn mooie, nieuwe, prachtige oranje harde koffers bij Janice zouden achter laten.

Dus wij in de winkel Janice gebeld en ze wilde ons zeker wel naar het vliegveld rijden. Tas gekocht en wat laatste souvenirs gekocht. Daarna terug naar Mildmay.

Eenmaal in Mildmay kwamen we er achter dat de tas te groot was voor in het vliegtuig!
Daar stonden we dan met onze nieuwe tas, de oplossing om toch met de auto naar het vliegveld te kunnen....
Gelukkig zag Bert mogelijkheden om hem in te korten, dus dat zou allemaal best goed komen.

Maandagavond even langs de Detzler's gegaan om ze uit te nodigen voor lunch of diner. Helaas waren ze er niet, dus een briefje achter gelaten.

Daarna door naar Wes zijn ouders, nog even een tochtje naar de boerderij.

Daar een gezellige gedeelte van de de avond doorgebracht, foto's bekeken van hun reis naar Nederland en vooral foto's van ons eigen huis! Erg grappig om te zien en ook heel erg leuk, want zo kregen we een eerste kijk op ons grasveld, die we een dag voordat we weggingen nog hadden ingezaaid. Hij zag er prachtig mooi groen uit.

De meiden wilden graag nog even naar de paarden en dus werden we weer in het karretje gezet en naar de stallen gereden.

Eenmaal bij Janice weer thuis kwam Janice met het geweldige nieuws dat we dinsdag gezellig met Hughy en Conny uit eten zouden gaan én dat we haar auto mochten lenen!

Dus weer een nieuw dilemma. We konden gewoon mijn koffers mee nemen en hadden de nieuwe tas helemaal niet nodig. Maar het was wel een mooie tas, terugbrengen zou ook wel jammer zijn...

Uiteindelijk besloten om gewoon alles mee te nemen. De kilo's waren geen probleem, het aantal tassen ook niet en we kunnen de tassen goed gebruiken als we alles mee moeten nemen!

De volgende dag werd het wegen en meten. De nieuwe tas werd ingekort en daarna moesten we steeds wegen of de koffers/ tassen niet boven de 23 kilo uitkwamen. Uiteindelijk hadden we alles keurig ingepakt en konden we nog even heerlijk niks doen!

's Middags heerlijk geluncht met Janice, Hughy en Conny en daarna 's middags bij de moeder van Janice op bezoek gegaan. Ze is inmiddels 100 en nog ontzettend gezond en bij de tijd. Voor ons een mooie kans om een bejaardenhuis van binnen te zien. Weten we waar we eindigen als we oud en grijs zijn.
Het was er prima! Natuurlijk hadden we een goed moment uitgekozen om op bezoek te gaan want er werden net de verjaardagen gevierd van alle bewoners die in juli jarig waren. Dus lekker taartje gegeten en daarna een rondleiding gekregen door het huis.

The Detzler's

Janice

Grandma Grace

Een bezoekje aan een bejaardenhuis is erg vermoeiend...

Een laatste mooie zonsondergang.

Woensdag was de laatste dag in Canada.

's Ochtends hebben Eva en Julia samen met Janice nog banana-chocolate chip muffins gemaakt en even later kwam Conny de auto brengen. Snel alles passen en alles paste er prima in. Daarna kwam Wes met zijn vader om zijn auto op te halen en om afscheid te nemen.

Na de lunch deed Julia nog even een dutje en daarna was het op naar Toronto!