Die twaalf dagen hebben we niet veel bijzondere dingen gedaan. Daar hadden we allemaal weinig behoefte aan. Opa en oma wilden vooral ervaren hoe ons leven hier is en lekker samen zijn met ons en de meisjes.
Natuurlijk zijn we lekker gaan sleetje rijden, hebben we ze Stratford laten zien en hebben we gewinkeld in een groot winkelcentrum in London en hebben ze de meiden opgehaald van school!
Ook is mijn vader meegeweest naar Bert zijn "vrijdag- eind van de middaguitje' en hebben ze samen een biertje gedronken in de kroeg.
Mijn ouders hebben vooral genoten van de dagelijkse dingen. Eva die iedere ochtend lekker bij hen in bed kroop, voorlezen en knuffelen.
Maar ook:
Heel geduldig kijken naar de sportende dames.
En genieten van onze moooie omgeving!
En toch nog wat cultureels!
We hebben de meiden een dag van school thuisgehouden en al is het hier de normaalste zaak van de wereld om je kind een dag thuis te houden om wat leuks te gaan doen, of twee weken op vakantie te gaan buiten de vakanties om, toch voelde het alsof we iets heel illegaals aan het doen waren. Gelukkig hier dus geen strenge schoolinspectie!
Maar die dag zijn we naar Kitchener gereden en zijn daar naar het children's museum gegaan.
Het is een echt doe-voel en ervaar zelf museum. Ideaal voor kinderen, maar ook voor pap's, mama's en opa's en oma's!
De waterbaan (waar vooral Bert en mijn vader erg druk mee waren!)
Zonne-energie opwekken
Kijken welke lichaamsdelen warm en koud zijn
Liggen op een spijkerbed
Bouwen
En na een lekkere lunch in een eettentje tegen over het museum nog even terug voor de knutselactiviteit. De activiteit wat stempelen met aardappels, maar dat vond Julia niet zo nodig. Die heeft geen aardappel aangeraakt ;) Eva kon het wel waarderen en heeft daarna nog een tijd met iemand van het museum kleuren zitten mengen.
In het laatste weekend dat mijn ouders hier zouden zijn, zouden we naar Toronto gaan. We hadden een hotel geboekt midden in het centrum. Helaas werd mijn moeder ziek en hebben we het geannuleerd. Achteraf ook prima, want de meiden vonden het super dat opa mee kon om te kijken bij Eva's zwemmen en dat oma weer beter genoeg was om mee te komen om te kijken bij het voetbal op zondag. Aangezien het zaterdag wel weer wat beter ging zijn we heerlijk uit eten geweest. We zijn naar de Irisc-pub geweest en het bleek dat je daar echt heerlijk kunt eten en het zat er nog prima ook! De meiden hadden een drie gangen diner en alles ging helemaal op! Een grote aanrader dus.
Beetje rare foto, maar ach het heeft wel weer wat.
En daarna was het tijd om afscheid te nemen. We hadden besloten dat Bert mijn ouders naar het vliegveld zou brengen (in eerste instantie zouden we allemaal vanuit Toronto gaan en dan terug naar huis, maar aangezien we nu toch thuis waren en Eva een feestje had was dit de betere keuze) en dus werd er afscheid genomen door Eva en Julia en mij. Eva moest al eerder afscheid nemen omdat ze naar het feestje ging en na een paar hele dikke knuffels voor opa en oma gingen we weg. Ach wat had ze het er moeilijk mee, dikke tranen liepen over haar wangen, ze was echt intens verdrietig en wat voel je je dan als moeder dan even een moster... wij hebben ze in deze situatie gebracht...
Gelukkig had Eva hele goede afleiding door een superleuk feestje waar ze oa. zelf pizza gingen bakken.
Aangezien we nog wat tijd hadden hebben we mijn ouders meegenomen naar de tent om te lunchen in Stratford (of te ontbijten). Heerlijk gegeten en een gezellige afsluiting van hele gezellige dagen!
Toen was het het tijd om afscheid te nemen en toen kwamen er ook de tranen bij Julia en mij. Op zo'n moment besef je dat je toch wel erg ver weg zit van je familie...
Gelukkig konden we al snel Eva ophalen en was het verdriet daar over.
's Middags met ze naar de heuvel gegaan om nog wat te sleeen en er een extra gezellige middag van gemaakt.
Bert heeft mijn ouders weggebracht en daarna weer nar huis gekomen.
En toen was het stil in huis nadat we Eva en Julia naar bed hadden gebracht en dat was best even vreemd. Het werd me duidelijk dat het echte leven morgen zou gaan beginnen. Bert die aan het werk zou gaan, geen ouders meer op bezoek en dus ook geen vakantiegevoel meer, maar vanaf nu zou het echte leven in Canada gaan beginnen en zo voelden we het beide!
Al met al was het heerlijk om mijn ouders over de vloer te hebben. Het ging veel beter dan ik had verwacht. Met zijn allen op elkaars lip in een klein huis zou ook minder gezellig kunnen worden, maar eigenlijk is dat amper gebeurd. Zeker voor herhaling vatbaar en dat is maar goed ook want in juni komen ze weer!
Het viel ons ook erg mee hoe de meiden hebben gereageerd op het vertrek van opa en oma. Even waren ze intens verdrietig, maar dat was al snel weer over en de 'angst' dat ze heimwee zouden krijgen naar Nederland en naar vrienden en familie bleek ongegrond. Ze gingen weer vrolijk verder met hun leventje hier. Een hele opluchting, zo te zien zijn ze al beter op hun plek hier dan wij gedacht hadden!
Wat fijn om ons dat te realiseren.
