moest doorgehakt worden en is vandaag echt doorgehakt.
Bert heeft besloten (nou ja het was natuurlijk een gezamenlijk besluit) om zeer binnenkort weer voor zichzelf te beginnen.
Het werken bij California closets is erg goed bevallen, hij heeft leuke collega's en hij vindt het werk ook erg leuk om te doen. Waarom dan toch stoppen?
We zijn allemaal gewend dat Bert zijn eigen tijd kon indelen en dat hij veel thuis was. Natuurlijk was dat ook mogelijk doordat ik voor ons basisinkomen zorgde, maar wat vonden we dat een heerlijke situatie.
Nu werkt Bert regelmatig lange dagen en is vooral lang op de weg. Dat laatste valt Bert vooral tegen. Hij zit al 45 minuten in de auto om bij het werk te komen, maar moet dan vaak nog minstens een uur rijden (en vaak langer) om bij de klus aan te komen.
De vrijheid missen we beide. We vinden het heerlijk om elkaar veel te zien en dat was nu een stuk minder.
Ook hebben we grote plannen met het huis en de tuin en wie moet dat gaan doen als Bert fulltime werkt bij een baas?
Nu heeft Bert alle tijd om ons huis te verbouwen en om klussen op te gaan zoeken hier in de omgeving.
We zijn al aan het brainstormen over een herkenbare bedrijfsnaam. Als iemand nog een leuk idee heeft, horen we het graag!
Vandaag heeft Bert het met lood in zijn schoenen verteld aan zijn baas. Het was moeilijk, want deze man heeft er wel voor gezorgd dat we een redelijk zorgeloos begin in Canada hebben kunnen maken en Bert zou vooral voor zijn keukenbedrijf gaan werken. Dat keukenbedrijf wordt deze week overgenomen door hem...
Gelukkig nam hij het goed op en had hij begrip voor de situatie. Afgesproken is dat Bert de klussen nog gaat doen die er nog in de planning staan. Dat zal ws. nog twee of drie weken werken zijn en dan is Bert weer vrij man.
Het voelt heel goed. Dit is een besluit waar we allemaal achter staan. Het voelt als thuis komen. We gaan weer verder met de relaxtere levenstijl die we ambieëren.
Ook voor de meisjes is het een fijne wending. Eva maakte gisteren al een opmerking dat ze haar papa miste (ze was natuurlijk enorm verwend met een papa die veel meer thuis was dan dat hij werkte buitenshuis) en ook vandaag gaf ze aan tijdens een heimwee-momentje (die treedt nog wel eens op als ze niet kan slapen) dat ze het in Nederland veel leuker vond omdat papa toen veel vaker thuis was.
Het is niet zo dat Bert nu nooit thuis is hoor, ik denk dat hij gemiddeld genomen vier dagen per week werkt, maar het gebeurd wel regelmatig dat hij pas na hun bedtijd thuis komt en dan zien de meisjes hem natuurlijk niet, want de volgende ochtend is Bert weer vertrokken voordat ze uit bed komen.
Een nieuwe stap in ons leven hier. Een stap waarvan ik zeker weet dat het een succesvole stap zal zijn. Bert is goed in wat hij doet en dat zullen de Canadezen ook inzien. Ik ben er van overtuigd dat het hem gaat lukken en ben heel trots dat hij dit besluit heeft durven nemen!
