zondag 3 juli 2011

Onverwachts vertrek

Geheel onverwachts heb ik besloten om naar Nederland te gaan. Ik wilde heel graag de nieuwe baby van mijn broer en schoonzus zien, maar de tickets waren ontzettend duur. Ik bleef kijken en ineens zag ik wel een hele goede aanbieding en na wat getwijfel (want 11 dagen zonder mijn meisjes is wel erg lang) heb ik geboekt!

Wat een geweldig besluit is dat geweest! Het was heerlijk om mijn nieuwe neefje te zien, aan te raken, te badderen, te knuffelen en zelfs de poepbroeken waren een feest!

Maandag vertrokken vanuit Toronto (dezelfde dag dat mijn ouders vertrokken) en na een vreselijke vlucht dinsdagochtend aangekomen in Amsterdam. De vlucht had ontzettend last van turbulentie en als ze op een gegeven moment zeggen dat je je gordels goed stevig vast moet maken omdat de meeste ongelukken gebeuren tijdens turbulentie, dan zit je niet heel lekker meer...

Vanuit Amsterdam de trein gepakt naar Assen en in Zwolle kwamen Jeroen en Anne me gezellig gezelschap houden. Anne vloog meteen in mijn armen en ik hoorde de hele week 'tante Mirjam'. Fijn om te beseffen dat ondanks de afstand en dankzij skype je toch een band kunt onderhouden en opbouwen!

Martijn kreeg ik meteen in mijn armen gelegd en daar heeft hij veel tijd doorgebracht. Heerlijk dat Jeroen en Lilian me zo lieten genieten van hun nieuwste wondertje.





Ik heb het vreselijk druk gehad. Er waren sinds we vertrokken 6 baby's geboren en die heb ik allemaal bezocht (waarvan er 5 onder de maand oud waren!). Verder was het een prima timing om in Assen te zijn want het was TT. Op woensdag en vrijdagavond de TT in geweest. Erg leuk!
Natuurlijk ook op bezoek geweest bij mijn andere neefje en nichtje en bij mijn schoonouders.
Veel vrienden gezien, maar niet iedereen, daar was de tijd te kort voor (dat komt volgend jaar). Na maandag was ik echt gesloopt van de jetlag en alle bezoekjes dat ik besloot om de laatste twee dagen gewoon lekker bij Jeroen en Lilian te blijven.

En toen was het donderdag en begaf ik me 's ochtends vroeg vanuit Utrecht naar Schiphol. Dat ik goed gewinkeld had bleek wel. Op de heenweg was mijn koffer 14 kilo en op de terugweg was de koffer 24,9 kilo (precies 100 gram onder het maximum).

Op het vliegveld in Toronto stonden Eva, Julia en Bert al ongeduldig te wachten en door mijn haast had ik de verkeerde koffer gepakt... (precies dezelfde en op dezelfde bagageband). Gelukkig kwamen we er achter bij de auto en na veel gedoe kon ik met iemand naar de koffers om te kijken of mijn koffer er nog was. Gelukkig stonden daar mensen met mijn koffer papieren in te vullen en konden we de koffers ruilen.

Lekker naar huis en kadootjes laten uitpakken! Wat een feest om weer terug te zijn! Op de deur hing het volgende:


Thuis komen is heel erg fijn :)