We hadden ons al verwonderd over hoe makkelijk alles ging met de meisjes, daar kwam deze week wat verandering in. Ze kregen beide last van heimwee.
Ik kreeg dinsdag een telefoontje van de school of ik Julia wilde halen, want ze moest steeds zo huilen en ze hadden Eva er al bij gehaald maar dat hielp eigenlijk niet. Dus Julia lekker opgehaald en die was de hele dag wat uit haar doen. Snel boos en dan weer verdrietig en zo is ze de hele week een beetje gebleven. Ze zat duidelijk niet lekker in haar vel. Donderdag is ze wel weer naar school gegaan (met ijsbeer dit keer) en de juf had bedacht dat ze Julia meer zou laten spelen, want de hele dag bezig zijn met taal, lezen, schrijven (dat doen de kleuters hier blijkbaar) was gewoon te veel als je de taal niet spreekt en begrijpt. Dus heeft Julia donderdag meer gespeeld met de vrijwilliger in de klas en ging het een stuk beter. Gelukkig maar!
Donderdagavond was Eva heel erg verdrietig. We hadden een leuke avond gehad, we waren bij het schaatsen wezen kijken, waar Emma, het vriendinnetje van Eva, ook schaatst en ze had het erg leuk gehad. Eenmaal in bed was het mis. Ze was ontzettend verdrietig en miste haar vriendinnetjes en de juf zo erg. Ze had een fotolijstje in haar hand en het verdriet kwam echt uit haar tenen. Zo sneu...
Vrijdag was ze weer vrolijk, maar vrijdagavond miste ze haar familie zo.
Moeilijke momenten, maar we hadden verwacht dat het veel moeilijker zou zijn.
Eva vindt haar draai hier al echt, kan volgens ons echt heel goed mee komen op school en heeft leuke kinderen om zich heen op school.
Julia heeft het wat moeilijker. Ze ziet dat Eva vriendinnetjes maakt en dat speelt hier allemaal wat minder bij de kleuters. Ze ziet dat Eva emails krijgt van vriendinnetjes in Nederland en zij niet en dus heeft ze het regelmatig best moeilijk. Ze slaat zich er flink doorheen en over het algemeen is ze gewoon onze lekkere vrolijke Julia, maar af en toe dus even niet.
Gelukkig is er vaak wel iemand in Nederland online om even te skypen en dat vindt ze erg leuk.
