Het afscheid

En toen was het moment daar, afscheid nemen. Om 6.00 waren we op Schiphol en al snel was het uitzwaaicommittee compleet. Mijn broer, schoonzus en Anne, Bert's broer, schoonzus en Emma en Niek, mijn ouders en Erik-Jan en Simone. Ontzettend leuk en lief dat ze er allemaal waren! Helemaal als je bedenkt dat ze allemaal midden in de nacht hun lekkere warme bedjes uit zijn gekomen. Eerst zijn we gaan inchecken. Net op tijd, want even later stond er een enorme rij. Hadden wij de hoop dat het vliegtuig niet vol zou zitten omdat het de laatste vlucht was, helaas kregen we niet gelijk want hij zat dus helemaal vol. De koffers waren echt perfect ingepakt, ze wogen allemaal 23 kilo. Tommie werd opgehaald en nadat onze koffers verdwenen waren zijn we met zijn allen wat gaan eten en drinken. Veel tijd hadden we niet want doordat de veiligheidscontroles nu aan de gate plaatsvinden moet je al veel vroeger bij de gate zijn. Jeroen kreeg al snel een berichtje door dat het vliegtuig vertraging had en dus konden we iets langer blijven zitten. De zenuwen begonnen toen we hun werk wat te doen en na een half broodje en een bak thee hebben we afscheid genomen. Een echte aflevering van het programma:'ik vertrek'. Eva en Julia waren ontzettend verdrietig en dat maakte het niet makkelijker. Maar na een dikke kus en knuffel voor iedereen zijn we toch naar de douane gelopen. Wat hadden onze meisjes een verdriet en dat bleef ook wel even zo. Het was lastig om ze af te leiden. Toen we bij de gate aankwamen moesten we erg lang wachten en dat hielp niet mee aan de stemming van de meiden. Uiteindelijk waren we aan de beurt en toen werd ons verteld dat ze gestopt waren met boarden. We hoorden later dat het vliegtuig in Manchester stond omdat er een olielek zou zijn. We zouden pas om 11 uur vliegen en bij een andere gate... . En dus alle spullen weer gepakt en naar die gate gelopen. Tot onze verbazing en vreugde zagen we daar Johan, Judith, Emma en Niek staan op het panoramadek! Zij konden ons ook zien en zo hebben we heel wat afgezwaaid. Uiteindelijk met drie uur vertraging zijn we dan vertrokken. Johan en Judith stonden al die tijd te wachten op het panoramadek en hebben foto's en zelfs een filmpje gemaakt van ons vertrek. Julia zwaait vanuit de slurf nog even. En een laatste zwaai vanuit het vliegtuig. We gaan nu echt!!!! Johan en Judith en natuurlijk Emma en Niek, ontzettend bedankt voor de leuke foto's en video. Het is echt bijzonder om die te hebben! Ook heel erg lief dat jullie al die tijd hebben gewacht en ons echt hebben uitgezwaaid. Het gaf ons een heel bijzonder gevoel