De foto's op een andere manier geupload en nu zijn ze veel te groot. Volgende keer doe ik het weer op de oude vertrouwde manier!
Veel plezier met lezen!
woensdag 14 maart 2012
Een rapportkaart om U tegen te zeggen
Eva heeft haar rapportkaart gekregen en het was er weer één die buitengewoon goed was!
Eva scoort op alles een A of zelfs een A+, alleen op de kunstvakken scoort ze een B (nog steeds erg goed), maar ik begreep nu van meerdere ouders dat die leerkracht nooit een A geeft, zelfs niet aan een jongen die nu net een hele grote prijs heeft gewonnen in Toronto op muziekgebied.
Maar goed een meisje die de schoolstof (te) makkelijk aan kan. Eva vindt het allemaal wel best. Laatst had ze gevraagd aan de juf of ze moeilijkere stof kon krijgen en daar wordt dan bevestigend op geantwoord en zelfs in haar rapport staat dat Eva uitgedaagd moet worden, maar helaas gebeurd dat niet. Tot op heden geen probleem omdat er zoveel variatie in de vakken zit, dus het vervelen is altijd maar kort.
Waar ik heel erg van onder de indruk was, was dat de juf naar me toe kwam om te vertellen dat er de dag ervoor iets heel bijzonders was gebeurd. In Eva's klas zit een jongen met zeer complex gedrag. Inmiddels heeft het ventje vier zware diagnoses en juf staat er alleen voor met hem en de rest van de klas. Oftewel veel tijd gaat in deze jongen zitten en ze zit regelmatig met haar handen in het haar.
Deze jongen had tegen de juf gezegd dat hij het huiswerk niet had begrepen. Eva was toen naar de juf gegaan en gevraagd of ze dit jongetje mocht helpen. De juf was erg onder de indruk geweest hoe Eva het rekenen aan hem uitlegde en vertelde dat Eva heel geduldig en begripvol was en de uitleg met veel respect voor de jongen gaf. Dat zijn nou de berichten waar ik blij van wordt en trots natuurlijk!
Julia kreeg geen rapportkaart, maar de juf nam me even apart. Julia bleek soms niet zo vrolijk te zijn in de klas en ze kwam er niet achter wat er was. Thuis bleek dat Julia school te makkelijk vind (komt bekend voor). Dit teruggekoppeld aan juf en die ging er meteen mee aan de slag. Nu doen ze hier in de kleuterklassen al ontzettend veel aan lezen, schijven en rekenen, maar dat was blijkbaar niet voldoende voor Julia. De juf laat haar nu 'chapter-books' lezen (boeken met hoofdstukken) en ze mag los met rekenen. Na het weekend moeten ze altijd een tekening maken over iets wat ze gedaan hebben dat weekend en dan moeten de groep 2-ers een zin schrijven over wat ze getekend hebben. Julia moet nu een verhaal schrijven. De juf vreest dat ze anders niet met plezier naar school zal blijven gaan. Julia is helemaal gelukkig en is ontzettend trots op zichzelf.
Verder doet ze het gewoon super goed in de klas. Ze is sociaal en zorgzaam en vooral erg vrolijk.
De juf gebruikt haar veel als voorbeeld naar de groep 1-ers. Zo kreeg Julia de logeerbeer als eerste mee naar huis omdat zij rustig alle vragen van iedereen zou beantwoorden. Verder heeft Julia één geweldig leuk vriendinnetje, die gelukkig volgend jaar ook de Franse stroming gaat doen, dus we gaan ons inzetten om ze bij elkaar in de klas te krijgen volgend jaar.
Nou een heerlijk opschep-draadje, maar dat moet kunnen af en toe! We zijn vreselijk blij dat ze het beide zo goed doen op school, ze met plezier gaan en veel leuke vriendjes en vriendinnetjes hebben!
Eva scoort op alles een A of zelfs een A+, alleen op de kunstvakken scoort ze een B (nog steeds erg goed), maar ik begreep nu van meerdere ouders dat die leerkracht nooit een A geeft, zelfs niet aan een jongen die nu net een hele grote prijs heeft gewonnen in Toronto op muziekgebied.
Maar goed een meisje die de schoolstof (te) makkelijk aan kan. Eva vindt het allemaal wel best. Laatst had ze gevraagd aan de juf of ze moeilijkere stof kon krijgen en daar wordt dan bevestigend op geantwoord en zelfs in haar rapport staat dat Eva uitgedaagd moet worden, maar helaas gebeurd dat niet. Tot op heden geen probleem omdat er zoveel variatie in de vakken zit, dus het vervelen is altijd maar kort.
Waar ik heel erg van onder de indruk was, was dat de juf naar me toe kwam om te vertellen dat er de dag ervoor iets heel bijzonders was gebeurd. In Eva's klas zit een jongen met zeer complex gedrag. Inmiddels heeft het ventje vier zware diagnoses en juf staat er alleen voor met hem en de rest van de klas. Oftewel veel tijd gaat in deze jongen zitten en ze zit regelmatig met haar handen in het haar.
Deze jongen had tegen de juf gezegd dat hij het huiswerk niet had begrepen. Eva was toen naar de juf gegaan en gevraagd of ze dit jongetje mocht helpen. De juf was erg onder de indruk geweest hoe Eva het rekenen aan hem uitlegde en vertelde dat Eva heel geduldig en begripvol was en de uitleg met veel respect voor de jongen gaf. Dat zijn nou de berichten waar ik blij van wordt en trots natuurlijk!
Julia kreeg geen rapportkaart, maar de juf nam me even apart. Julia bleek soms niet zo vrolijk te zijn in de klas en ze kwam er niet achter wat er was. Thuis bleek dat Julia school te makkelijk vind (komt bekend voor). Dit teruggekoppeld aan juf en die ging er meteen mee aan de slag. Nu doen ze hier in de kleuterklassen al ontzettend veel aan lezen, schijven en rekenen, maar dat was blijkbaar niet voldoende voor Julia. De juf laat haar nu 'chapter-books' lezen (boeken met hoofdstukken) en ze mag los met rekenen. Na het weekend moeten ze altijd een tekening maken over iets wat ze gedaan hebben dat weekend en dan moeten de groep 2-ers een zin schrijven over wat ze getekend hebben. Julia moet nu een verhaal schrijven. De juf vreest dat ze anders niet met plezier naar school zal blijven gaan. Julia is helemaal gelukkig en is ontzettend trots op zichzelf.
Verder doet ze het gewoon super goed in de klas. Ze is sociaal en zorgzaam en vooral erg vrolijk.
De juf gebruikt haar veel als voorbeeld naar de groep 1-ers. Zo kreeg Julia de logeerbeer als eerste mee naar huis omdat zij rustig alle vragen van iedereen zou beantwoorden. Verder heeft Julia één geweldig leuk vriendinnetje, die gelukkig volgend jaar ook de Franse stroming gaat doen, dus we gaan ons inzetten om ze bij elkaar in de klas te krijgen volgend jaar.
Nou een heerlijk opschep-draadje, maar dat moet kunnen af en toe! We zijn vreselijk blij dat ze het beide zo goed doen op school, ze met plezier gaan en veel leuke vriendjes en vriendinnetjes hebben!
En nog wat winterse plaatjes
maar toen ging het al richting de lente.
Lekker op het terras bij de skiclub. Wat een leventje!
Lekker op het terras bij de skiclub. Wat een leventje!
dinsdag 13 maart 2012
En mijn nieuwe favoriete sport
Zoals bekend ben ik deze winter begonnen met ijshockeyen en ik vind het echt geweldig leuk! Zo leuk dat toen er geinformeerd werd of er interesse was om het seizoen te verlengen ik meteen aangaf dat ik dat graag wilde. En dus gaan we nog twee maanden langer door en spelen we tot eind april. Ik geniet echt enorm van de wedstrijden.
Het is heel intensief, soms kom ik van het ijs af en kan ik nog amper recht op mijn schaatsen lopen van moeheid, maar het geeft onwijs veel voldoening en ik leer leuke meiden kennen!
Tot grote lol van mijn teamgenoten heb ik mijn camera meegenomen en moesten er foto's gemaakt worden. Dan ben je ineens weer even de nieuwe immigrant.
Ik ben ongeveer twintig minuten bezig om alle kleding aan te trekken. Je draagt veel bescherming om de kans op blessures te verminderen, maar dat is dus een heel gedoe iedere week. Voordeel is dat je zo wel je teamgenoten leert kennen, want zij doen er net zo lang over.
Klaar voor de strijd:
Tijdens de wedstrijd:
En na afloop:
Het is heel intensief, soms kom ik van het ijs af en kan ik nog amper recht op mijn schaatsen lopen van moeheid, maar het geeft onwijs veel voldoening en ik leer leuke meiden kennen!
Tot grote lol van mijn teamgenoten heb ik mijn camera meegenomen en moesten er foto's gemaakt worden. Dan ben je ineens weer even de nieuwe immigrant.
Ik ben ongeveer twintig minuten bezig om alle kleding aan te trekken. Je draagt veel bescherming om de kans op blessures te verminderen, maar dat is dus een heel gedoe iedere week. Voordeel is dat je zo wel je teamgenoten leert kennen, want zij doen er net zo lang over.
Klaar voor de strijd:
Tijdens de wedstrijd:
En na afloop:
Sneeuw!
Inmiddels is het enorm voorjaar met heerlijke temperaturen van boven de 16 graden, maar vorige week zaten we nog in de sneeuw!
Lily vindt de sneeuw echt geweldig!
Mijn wandeling van school naar huis ziet er dan zo uit:
Bijna thuis:
Het is absoluut geen straf om hier te wonen!
Lily vindt de sneeuw echt geweldig!
Mijn wandeling van school naar huis ziet er dan zo uit:
Bijna thuis:
Het is absoluut geen straf om hier te wonen!
Exciting news!!!
Op een dag mopperde ik wat tegen Bert dat het lastig zou worden om een leuke baan te gaan vinden en toen opperde Bert dat we dan maar een baan moesten "kopen". Hij had een leuk pand gezien en zag daar wel wat in.
We hadden al wel eerder panden bekeken en iedere keer vond ik het geen goede investering en dus ging het niet door.
We maakten een afspraak om het pand te gaan bekijken en ik zag het zitten.
Een dag later reden we even langs het pand en zagen we dat de deur open stond. Er waren mensen aan het kijken en dus moest er snel gehandeld worden. Op zondag kwam onze goede vriend én makelaar langs om een bod op papier te zetten (dat moet hier allemaal heel officieel). Inmiddels wist hij dat er nog een bod gedaan zou worden op maandag en dus moesten we scherp in zetten, want dit pand wilden we (voor de juiste prijs natuurlijk). Het ging om een executie verkoop en John (makelaar en vriend) adviseerde ons om vooral de sluitingsdatum snel te doen. Op maandagochtend werd ons bod en het andere bod (via een andere makelaar) tegelijkertijd naar de belanghebbenden gestuurd en toen was het wachten.
Een dag later hoorden we dat ze met ons verder wilden onderhandelen, dus de eerste strijd was gewonnen. Ze kwamen echter met een tegenbod die hoger lag dan hun vraagprijs... heel bijzonder allemaal. We hebben een tegenbod gedaan en John is even heel duidelijk naar ze geweest waarna ze met een tegenbod kwamen waar we mee akkoord konden gaan!
En toen begon de stress pas. Want we hadden een snelle overdrachtsdatum en dus moesten we heel snel aan het geld komen. Dat bleek erg lastig, want een bank wil niet heel veel als je pas een jaar in Canada woont. Uiteindelijk is het gelukt, met hulp vanuit Nederland (heel erg lief!!!) en konden we de sleutel krijgen.
Ook moesten we een incorporatie (soort BV.) oprichten omdat dat veel voordelen heeft. Dus zijn we nog een bedrijf rijker nl. Notebomer Schut properties Inc.
En zo ben ik van hulpverlener, naar thuisblijf mama, naar president van een bedrijf gegaan. Hoe zo promotie!
Bij zo'n incorporatie horen leuke hebbe dingetjes en leuke voordeeltjes. Ik zie me al op zakenreis gaan, naar zullen we zeggen... wit strand en palmbomen?
En toen zouden we op vrijdag de sleutel krijgen, maar de papieren waren nog niet getekend en er was een sneeuwstorm. Vrijdag werd maandag en maandag werd dinsdag, maar toen was het moment daar... We waren eigenaar van een pand in het hartje van Stratford.
Wat waren/ zijn de plannen? De benedenverdieping willen we verhuren aan iets commercieels, zoals een restaurant, winkel. Maar daar hebben inmiddels al spannende ontwikkelingen in plaats gevonden! Voor boven willen we een luxe appartement maken met twee slaapkamers en die willen we dan gaan verhuren aan toeristen. Dat zou dan mijn werk worden. Lijkt me ontzettend leuk, maar daar zijn ook wat andere ontwikkelingen in.
Eerst maar een kijkje nemen dan?
Kijk mee en huiver, maar bedenk dat we hier een prachtig pand van kunnen maken!
Het plein waar het pand staat. De bedoeling is dat dit in de toekomst een parkachtig plein wordt, met voetgangerszone en veel groen. Dan is het helemaal een ideale plek!
De achterkant van het gemeentehuis, prachtig verlicht 's avonds
De andere kant van het plein:
Binnenkant:
Met tinnen muurbekleding. Blijkbaar veel geld waard, maar een ellende om het er uit te halen. En dus hebben we geregeld dat er mensen komen om het er uit te halen en ons ook nog geld betalen voor de tegels!
Wat antieke onderdelen in het pand:
Een lift:
Een oude kluis waar helaas alleen een sleutel in zat...
Boven:
En ja ondanks de enorme klus die we op ons hebben genomen, zijn we heel erg...
blij!
En dan het spannende nieuws!
Bert was op een gegeven moment buiten aan het werk bij het pand. Het pand naast ons pand staat te koop en daar waren mensen aan het kijken met een makelaar. Bert had ze kort gesproken om ook duidelijk te maken dat het terras op de achterkant voor de helft van ons is.
De volgende dag zag Bert diezelfde vrouw bij de populaire koffietent staan. Ze was aan het praten met mensen die het dak aan het maken waren. Bert is naar haar toe gegaan en heeft aangegeven dat ons pand te huur zou komen en dat ze contact kon opnemen als ze interesse had. Nou dat had ze en de dag erna kwam ze al met haar man kijken en het was meteen duidelijk dat ze heel graag wilden. Dit was 5 dagen nadat we de sleutel hadden gekregen!
Daarna zijn we gaan onderhandelen en bleek ik te kunnen onderhandelen en heel zakelijk te kunnen zijn. 's Avonds in bed was ik trots op mezelf, ik had dat toch maar even gedaan tegen die volwassenen (en ja ik weet heel goed dat ik ook volwassen ben ;) ).
Inmiddels veel contact over en weer gehad en we hebben een overeenkomst. Ze gaan onze benedenverdieping huren voor vijf jaar met optie tot een verlenging van 5 jaar. Ze komen er per 1 juli in en zoals jullie hebben kunnen zien aan de foto's moet er veel werk verzet worden de komende tijd.
En dus ben ik overdag ineens aan het slopen, tot grote verbazing van Eva en Julia. Die dachten dat mama alleen maar op de computer kon werken ;) en Bert neemt de avonden voor zijn rekening. Ik heb er dus ineens een drukke baan bij!
We hebben schommels opgehangen voor de meiden zodat zij zich er ook vermaken.
In de tussentijd zijn er ook wat ontwikkelingen m.b.t. de bovenverdieping. We kregen een email van mensen die geinteresseerd zouden zijn in het huren van de bovenverdieping als praktijkruimte en als meditatieruimte ed. Het is een echtpaar dat psychologische hulp geeft hier in het stadje en graag een eigen praktijk in het centrum van Stratford wil. Ze zijn goede vrienden van de eigenaars van de koffietent en willen ook graag gezamelijk projecten opzetten.
Zij zijn dit weekend komen kijken en ook zij waren zeer enthousiast. We hebben ze verteld dat we al plannen hadden voor de bovenverdieping, maar dat ze met een voorstel mogen komen. Daar zijn ze nu over aan het nadenken, dus dat wachten we rustig af. We zijn druk genoeg!
De keerzijde is wel dat Bert nu maar een week naar Nederland komt. Ik blijf samen met Eva en Julia wel 2 1/2 week, maar Bert gaat dus eerder terug. We weten waarvoor we het doen, dat scheelt!
Best een goed excuus toch voor het versloffen van de blog?
We hadden al wel eerder panden bekeken en iedere keer vond ik het geen goede investering en dus ging het niet door.
We maakten een afspraak om het pand te gaan bekijken en ik zag het zitten.
Een dag later reden we even langs het pand en zagen we dat de deur open stond. Er waren mensen aan het kijken en dus moest er snel gehandeld worden. Op zondag kwam onze goede vriend én makelaar langs om een bod op papier te zetten (dat moet hier allemaal heel officieel). Inmiddels wist hij dat er nog een bod gedaan zou worden op maandag en dus moesten we scherp in zetten, want dit pand wilden we (voor de juiste prijs natuurlijk). Het ging om een executie verkoop en John (makelaar en vriend) adviseerde ons om vooral de sluitingsdatum snel te doen. Op maandagochtend werd ons bod en het andere bod (via een andere makelaar) tegelijkertijd naar de belanghebbenden gestuurd en toen was het wachten.
Een dag later hoorden we dat ze met ons verder wilden onderhandelen, dus de eerste strijd was gewonnen. Ze kwamen echter met een tegenbod die hoger lag dan hun vraagprijs... heel bijzonder allemaal. We hebben een tegenbod gedaan en John is even heel duidelijk naar ze geweest waarna ze met een tegenbod kwamen waar we mee akkoord konden gaan!
En toen begon de stress pas. Want we hadden een snelle overdrachtsdatum en dus moesten we heel snel aan het geld komen. Dat bleek erg lastig, want een bank wil niet heel veel als je pas een jaar in Canada woont. Uiteindelijk is het gelukt, met hulp vanuit Nederland (heel erg lief!!!) en konden we de sleutel krijgen.
Ook moesten we een incorporatie (soort BV.) oprichten omdat dat veel voordelen heeft. Dus zijn we nog een bedrijf rijker nl. Notebomer Schut properties Inc.
En zo ben ik van hulpverlener, naar thuisblijf mama, naar president van een bedrijf gegaan. Hoe zo promotie!
Bij zo'n incorporatie horen leuke hebbe dingetjes en leuke voordeeltjes. Ik zie me al op zakenreis gaan, naar zullen we zeggen... wit strand en palmbomen?
En toen zouden we op vrijdag de sleutel krijgen, maar de papieren waren nog niet getekend en er was een sneeuwstorm. Vrijdag werd maandag en maandag werd dinsdag, maar toen was het moment daar... We waren eigenaar van een pand in het hartje van Stratford.
Wat waren/ zijn de plannen? De benedenverdieping willen we verhuren aan iets commercieels, zoals een restaurant, winkel. Maar daar hebben inmiddels al spannende ontwikkelingen in plaats gevonden! Voor boven willen we een luxe appartement maken met twee slaapkamers en die willen we dan gaan verhuren aan toeristen. Dat zou dan mijn werk worden. Lijkt me ontzettend leuk, maar daar zijn ook wat andere ontwikkelingen in.
Eerst maar een kijkje nemen dan?
Kijk mee en huiver, maar bedenk dat we hier een prachtig pand van kunnen maken!
Het plein waar het pand staat. De bedoeling is dat dit in de toekomst een parkachtig plein wordt, met voetgangerszone en veel groen. Dan is het helemaal een ideale plek!
De achterkant van het gemeentehuis, prachtig verlicht 's avonds
De andere kant van het plein:
Binnenkant:
Met tinnen muurbekleding. Blijkbaar veel geld waard, maar een ellende om het er uit te halen. En dus hebben we geregeld dat er mensen komen om het er uit te halen en ons ook nog geld betalen voor de tegels!
Wat antieke onderdelen in het pand:
Een lift:
Een oude kluis waar helaas alleen een sleutel in zat...
Boven:
En ja ondanks de enorme klus die we op ons hebben genomen, zijn we heel erg...
blij!
En dan het spannende nieuws!
Bert was op een gegeven moment buiten aan het werk bij het pand. Het pand naast ons pand staat te koop en daar waren mensen aan het kijken met een makelaar. Bert had ze kort gesproken om ook duidelijk te maken dat het terras op de achterkant voor de helft van ons is.
De volgende dag zag Bert diezelfde vrouw bij de populaire koffietent staan. Ze was aan het praten met mensen die het dak aan het maken waren. Bert is naar haar toe gegaan en heeft aangegeven dat ons pand te huur zou komen en dat ze contact kon opnemen als ze interesse had. Nou dat had ze en de dag erna kwam ze al met haar man kijken en het was meteen duidelijk dat ze heel graag wilden. Dit was 5 dagen nadat we de sleutel hadden gekregen!
Daarna zijn we gaan onderhandelen en bleek ik te kunnen onderhandelen en heel zakelijk te kunnen zijn. 's Avonds in bed was ik trots op mezelf, ik had dat toch maar even gedaan tegen die volwassenen (en ja ik weet heel goed dat ik ook volwassen ben ;) ).
Inmiddels veel contact over en weer gehad en we hebben een overeenkomst. Ze gaan onze benedenverdieping huren voor vijf jaar met optie tot een verlenging van 5 jaar. Ze komen er per 1 juli in en zoals jullie hebben kunnen zien aan de foto's moet er veel werk verzet worden de komende tijd.
En dus ben ik overdag ineens aan het slopen, tot grote verbazing van Eva en Julia. Die dachten dat mama alleen maar op de computer kon werken ;) en Bert neemt de avonden voor zijn rekening. Ik heb er dus ineens een drukke baan bij!
We hebben schommels opgehangen voor de meiden zodat zij zich er ook vermaken.
In de tussentijd zijn er ook wat ontwikkelingen m.b.t. de bovenverdieping. We kregen een email van mensen die geinteresseerd zouden zijn in het huren van de bovenverdieping als praktijkruimte en als meditatieruimte ed. Het is een echtpaar dat psychologische hulp geeft hier in het stadje en graag een eigen praktijk in het centrum van Stratford wil. Ze zijn goede vrienden van de eigenaars van de koffietent en willen ook graag gezamelijk projecten opzetten.
Zij zijn dit weekend komen kijken en ook zij waren zeer enthousiast. We hebben ze verteld dat we al plannen hadden voor de bovenverdieping, maar dat ze met een voorstel mogen komen. Daar zijn ze nu over aan het nadenken, dus dat wachten we rustig af. We zijn druk genoeg!
De keerzijde is wel dat Bert nu maar een week naar Nederland komt. Ik blijf samen met Eva en Julia wel 2 1/2 week, maar Bert gaat dus eerder terug. We weten waarvoor we het doen, dat scheelt!
Best een goed excuus toch voor het versloffen van de blog?
Ski trip!
Op 13 en 14 februari zijn we met de Rotary uitwisselingsstudenten mee gegaan op de jaarlijkse ski trip. Perfecte weersomstandigheden, veel mooie verse sneeuw en hele leuke studenten.
Een impressie van de twee dagen:
Even zwemmen in het hotel en daarna naar het diner en talentenshow.
Alle studenten, die na het diner een talentenshow opvoerden. De meiden vonden het geweldig!
Zeer vermoeid na een dag skien en een laat diner met talentenshow. Ze vielen heerlijk in slaap.
De volgende dag was het Valentijnsdag en ik maak ieder jaar een kaart voor de meisjes. Dit een kaart met een lollie.
En ik werd ook vewend met een kadootje in prachtig inpakpapier:
Nog een dag skien:
Eva had grotere skies gekregen van ons en daar kon ze prima mee uit de voeten. Ik moest echt mijn best doen om haar bij te houden. Zonder enig probleem ging ze pistes af en was vaak al uit ons zicht verdwenen als wij pas met de afdaling begonnen. Julia bleef rustig bij ons en deed het enorm goed!
En op de terugweg was het na 10 minuten stil in de auto. Op de foto staan Shin uit Japan en Nu uit Thailand.
Een impressie van de twee dagen:
Even zwemmen in het hotel en daarna naar het diner en talentenshow.
Alle studenten, die na het diner een talentenshow opvoerden. De meiden vonden het geweldig!
Zeer vermoeid na een dag skien en een laat diner met talentenshow. Ze vielen heerlijk in slaap.
De volgende dag was het Valentijnsdag en ik maak ieder jaar een kaart voor de meisjes. Dit een kaart met een lollie.
En ik werd ook vewend met een kadootje in prachtig inpakpapier:
Nog een dag skien:
Eva had grotere skies gekregen van ons en daar kon ze prima mee uit de voeten. Ik moest echt mijn best doen om haar bij te houden. Zonder enig probleem ging ze pistes af en was vaak al uit ons zicht verdwenen als wij pas met de afdaling begonnen. Julia bleef rustig bij ons en deed het enorm goed!
En op de terugweg was het na 10 minuten stil in de auto. Op de foto staan Shin uit Japan en Nu uit Thailand.
Abonneren op:
Posts (Atom)