De laatste twee dagen in Goderich..

waren hele gezellige dagen!

Zaterdag nog wat last-minute shopping gedaan, heel veel was gedaan en de koffers alvast ingepakt.

's Avonds de vuurpot aangedaan en marshmallows geroosterd. Helaas van korte duur want even later hoorden we onweer en zo'n kwartier later begon het enorm te waaien en heel hard te regenen. Gelukkig zaten we toen al weer binnen.

Vandaag waren we uitgenodigd voor een pool-party.

Eva heeft zich de hele middag in het zwembad vermaakt en Julia scharrelde wat rond en ging af en toe even zwemmen.

Het zijn niet de meest ontspannen feestjes, want ik had mijn ogen continu op Eva en Julia gericht.

Het bleek maar weer hoe gevaarlijk het is als je je kind even niet in de gaten houdt, want een klein kereltje was in het diepe gedeelte van het zwembad gekomen en niemand merkte dat eerst op. Pas toen er een vrouw in haar kleding het zwembad insprong waren de ouders er meteen bij... Brrr.... het zou vast niet het eerste kind zijn wat verdrinkt op een feestje.

Gelukkig was er weinig aan de hand, hij was alleen wat geschrokken, zijn 'redder' was er snel bij.

Na het avondeten en de overheerlijke toetjes zijn we naar huis gegaan voor onze laatste avond in Goderich. Bert heeft vanavond de bagage naar Janice gebracht, zodat we dat morgen niet meer hoeven te doen en we morgen alle tijd hebben. Ik zit de blog bij te werken.

En dan is het einde in zicht... de koffers zijn al weg, het huis ziet er bijna weer uit alsof hier nooit kinderen zijn geweest en over zo'n 12 uur vertrekken we richting Mildmay....

De maand in Goderich is goed geweest. We hebben genoten van het strand, de tijd ging ineens vreselijk snel en we zijn er achter gekomen dat we hier niet willen wonen. Ook niet onbelangrijk. Dachten we eerst nog wel dat we wellicht ook wel aan het strand zouden willen wonen, nu willen we dat niet meer. Goderich is echt te ver weg van alles en we hebben Stratford gemist. Een duidelijker teken kunnen we niet krijgen; Stratford moet het worden!

Met gemengde gevoelens gaan we terug, het echte terugkijken bewaren we voor als we weer thuis zijn, maar heel kort gezegd heeft het ons veel gebracht.

We gaan weer terug naar Drachten en daar hebben we ook wel weer zin in.
Het oude bekende leven weer oppakken en onze familie en vrienden weer zien, maar het voelt goed omdat we weten dat we hier terug komen. Het is een tijdelijk afscheid van ons Canadese leven.

De meiden hebben een taal geleerd, hebben ontzettend veel verschillende mensen leren kennen, hebben kennisgemaakt met een andere cultuur en hebben veel tijd met hun ouders doorgebracht.

Deze maanden zijn echt een verrijking geweest voor ons als gezin. We vonden het allemaal heerlijk om zoveel tijd (praktisch 24/7) met elkaar door te brengen en het heeft ons (nog) dichterbij elkaar gebracht.

Het was kort gezegd: een awesome experience!

Een gezellige avond

Vrijdag kwamen onze (nieuwbakken) vrienden uit Stratford met hun dochtertje bij ons op bezoek. Na wat gedronken te hebben zijn we rond 17.00 nog even naar het strand gereden en daar hebben de drie dames heerlijk gespeeld.
Eva onze waterrat rende zo met haar kleren het water in en als snel rende ze dus rond in haar onderbroek. Geen twee minuten later stonden de twee andere meisjes ook in hun onderbroek en werd er druk gespeeld met water en zand.

Daarna gegeten en een hele gezellige avond gehad. We zijn zelfs al uitgenodigd om als we in Canada wonen ze ons mee nemen voor een weekend naar Point Pelee, dat is het zuidelijkste punt van Ontario. Klinkt erg gezellig!

Happy birthday gezongen voor alle toekomstige verjaardagen het komende jaar.

The Bruce caves en the scenic route...

Woensdag, weer helemaal bijgekomen van het grote avontuur, hebben we de Bruce Caves bezocht. Het was zo'n kilometertje lopen, dus we waren er zo.

Eva en Julia vonden de grotten mooi, ik vond ze iets minder indrukwekkend, maar wel leuk om zo even te zien.

Daarna de scenic route genomen naar Owen Sound. Het is een route langs de kust. We hebben ons zitten vergapen aan de prachtige, enorme huizen die aan de kust staan. Ach je moet wat te dromen over houden.

We zijn naar een leuke waterval gelopen en hebben daar gepicknickt. We raken al echt gewend aan de Canadeze levenstijl, picknicken doen we erg vaak, een kleed ligt standaard in de auto (al vergeten we die er dan weer uit te halen als we gaan picknicken; er is nog wat te leren).

Daarna doorgereden naar een park waar een leuke speeltuin was. Daarna terug naar het zomerhuisje want Janice zou langskomen die avond.

's Avonds heerlijk uit eten geweest met Janice in een leuk restaurant aan het strand. 's Avonds gezellig gekletst en de volgende dag was onze mini-vakantie al weer voorbij.

Het was die dag warm, maar het regende. Gelukkig hadden we een museumbezoekje gepland, dus dat kwam goed uit.

Het was een museum met een dinosaurus-tentoonstelling en dat vonden de meiden erg interessant. Er was verder veel leuks te zien en te doen. Er was oa. een oude school, uitleg over vuurtorens, uitleg over hoe de Natives leefden en veel dingen waar kinderen aan mochten zitten. Eva en Julia waren helemaal enthousiast toen ze een opgezette zwarte beer zagen. 'Die hebben wij ook gezien!!!"

Daarna verder gereden naar Goderich.

The Grotto

Dinsdag was het dan zo ver, we gingen wandelen in het gebied waar ook beren leven. De meiden waren erg enthousiast, want die wilden ze wel zien.
We zijn naar Tobermory gereden en daar geparkeerd bij het Nationale Park Bruce Peninsula. Bij de toegang stond een bord met de dieren die we tegen konden komen en ja hoor, daar was ook een plaatje van onze missie; de zwarte beer, maar ook ratelslangen!
Het bleek een prachtige tocht te zijn. Het doel was de Grotto, een hele grote rotspartij. Om daar te komen moesten we een behoorlijk eind lopen.
Eva en Julia bleken beide goed te kunnen wandelen. De tocht was makkelijk in het begin, maar het stuk vlakbij de Grotto was best lastig. Eva bleek een echte klimgeit te zijn en klom met gemak over de rotsen. Julia vond het erg leuk, maar het was wel wat lastig voor haar met haar korte beentjes. Soms moest ze dan ook even getilt worden.

Bij de Grotto was het prachtig, omdat wij redelijk vroeg waren was het er nog rustig. We hebben heerlijk gepicknickt aan het water, terwijl de meiden wat zwommen in de baai met het erg koude water. Onvoorstelbaar weer hoe helder het water was.
Ook wel erg gelachen om een groep Canadezen. Zij hadden dezelfde toch als ons gedaan, maar hadden stoelen mee, een koelbox en gingen uitgebreid zitten lunchen.
De terugweg hebben we een andere (langere) route genomen en ook die was prachtig. Eerst een stuk naar boven, toen weer naar beneden om in de baai te komen en daar lag een prachtig pad van stenen.
We kwamen weinig mensen tegen, de meeste mensen namen dezelfde route weer terug. Eén vrouw kwam op ons af om ons te waarschuwen; zij was net 'aangevallen' door een ratelslang. Heel onschuldig maar wel schrikken natuurlijk.
De meiden waren helemaal enthousiast; die wilden ze ook zien. Ik vond het maar niets en liet Bert voorop lopen. Eva en Julia waren erg teleurgesteld toen er geen slang te voorschijn kwam.

Het begin van de wandeling

Paradijs

Oeh koud...

lekker warm

The Grotto

Het was een prachtige wandeling, wat hebben we genoten van de prachtige natuur. Daarna doorgereden naar Sandy Beach waar we nog even genoten hebben van het erg warme water, want het was er erg ondiep.

Het avontuur was nog niet over.... toen we terug reden naar het zomerhuisje zag Bert ineens een.....

zwarte beer!!! Snel de auto gekeerd en gestopt. De beer was behoorlijk dichtbij, maar rende snel weg. Al snel kwam er een andere beer vanuit de bosjes, wel een stuk verder, maar dichtbij genoeg om hem (of haar) goed te kunnen zien. Even later kwam zijn vriendje (of vriendinnetje) er weer aan en konden we de twee beren bewonderen.
Echt een geweldige beloning voor de wandeling; wat een geweldig einde van de dag en wat ontzettend bijzonder om beren in het wild te zien. Ze rennen ontzettend koddig en het gaf ons een enorm bijzonder gevoel. We zaten allemaal te juichen in de auto!

Wat een bijzondere ervaring en gelukkig hadden we de bear-survival toestanden niet nodig, want we zaten veilig in de auto.

Eva zuchtte tevreden vanaf de achterbank van de auto: 'wat een geweldig spannend avontuur was het vandaag....'

Bear Facts....

We moesten ons voorbereiden op ons tripje naar Tobermory. In de visitors-guide vonden we het volgende artikel:

Get the bear facts:

Bears are normally shy of humans and quickly get out of our way when they see us. There are a number of things you can do if you spot a bear on a trail.

1. Do not approach the bear to get a better look. Slowly back away watching the bear andf wait for it to leave

2. If you are near a building or a car, get inside as a precaution. If the bear was attracted to food or garbage, make sure it is removed after the bear leaves to discourage the bear from returning.

3. It is important to keep dogs away from bears. While a well-trained dog may deter a bear, a poorly trained one may only exccite it resulting in the bear following the dog back to it's owner.

4. If a bear is in a tree, leave it alone. emove people and dogs from the area. The bear will ususally come down and leave when it's safe.

5. IF A BEAR TRIES TO APPROAVH YOU, here is how you should react; Stop. Face the bear. Do not run. If you are with others, stay together as a group. Make sure the bear has a clear escape route, then yell and wave your arms to make yourself look bigger. Use a whistle or airhorn if you have one. The idea is to be aggressive and to persuade the bear to leave. This will work as the bear is still afraid of humans.

6. If these attemps fail to frighten the bear away, slowly back away watching the bear and giving it a wide berth.

7. Climbing in a tgree to get away from a bear may offer you little advantage as black bears are excellent tree thee climbers.

8. A bear may stand upright to get a better view, make huffing or 'popping' sounds, swat or beat the grounds with it's forepaws or even bluff charge. These are a bear's way of telling you that you are too close. Back off and give the bear more space. If the bear comes within range, use pepper spray if you have it.

Zoooooooo, nu maar hopen dat we dit allemaal gaan onthouden als we gaan wandelen door dit gebied! Een fluit en pepperspray hebben we niet, dus dan maar hopen dat de beer nog bang is voor mensen......

Een paar dagen naar het noorden...

We hebben van maandag tot en met donderdag geslapen in het zomerhuisje van Janice. Een gezellig, redelijk basic zomerhuisje, het was net kamperen!

Maandag een tussenstop gemaakt in Sauble Beach, een erg populair strand.

Bert maakt een zwembadje voor de meiden

's Avonds naar Wiarton gereden en daar oa. het standbeeld van Wiarton Willie bekeken. Wiarton Willie is een groundhog (een soort grote marmot) die ieder jaar op 2 februari naar buiten wordt gelaten. Hij voorspelt wanneer de winter voorbij is.

Verder is er een erg mooie baai in Wiarton. Wiarton ligt aan de Georgian Bay en dat ziet er weer heel anders uit dan de Lake Huron kant. Het is hier ruiger en rotsiger.

Weer wat plaatjes van het hiken...

Wederom een wandeling in een natuurgebied in Goderich. De meiden hadden zelf verrekijkers gemaakt en daar konden ze heel goed alles door heen bekijken.