zaterdag 21 februari 2009

Zo weer een horde genomen

Bert is weer terug na zijn Amsterdam avontuur. Hij heeft er een positief gevoel aan over gehouden. Het was intensief; de luistertoets, leestoets en schrijftoets was allemaal meteen achter elkaar aan. Daarna een hele korte pauze voor Bert want hij was als één van de eerste aan de beurt voor zijn interview.

Bert heeft me kort de onderwerpen verteld waar hij over moest schrijven en waar hij over moest praten en ik ben heel blij dat ik deze test niet hoef te doen. Het klinkt erg pittig en Bert gaf aan dat er hier en daar gemopperd werd door mede-lotgenoten.

Nu moeten we wachten en wordt ons geduld weer op de proef gesteld. Over 13 dagen kunnen we de uitslag online bekijken. Spannend!!
Afhankelijk van de scores kunnen we daarna een nieuwe aanvraag doen. Vallen de scores tegen, dan hebben we ws. niet genoeg punten en moeten we of een baanaanbod krijgen of Bert moet de test opnieuw doen.

Ook ik heb mijn dag goed besteed. Ik heb wat lopen zoeken op banensites en interessante organisaties en bedrijven genoteerd, waar we bij langs kunnen gaan als we in Canada zijn.
Verder blijkt er een grote pleegzorgconferentie te zijn in Toronto als wij in Canada zijn. Ik heb contact opgenomen met de organisatie en gevraagd of dit interessant zou kunnen zijn voor mij en of ik me evt. kon inschrijven. Ik zag dat er erg interessante en waardevolle workshops gegeven worden.
Ik kreeg bijna meteen een berichtje terug dat het zeker interessant zou zijn voor mij en dat ik me kon inschrijven. Even later kreeg ik nog en mailtje dat ze indien ik de conferentie bij woon, ze een afspraak met me kunnen plannen zodat ik wat mensen in de pleegzorg kan ontmoeten en we de pleegzorg in Nederland en Canada kunnen bespreken.
Het klinkt echt heel erg leuk en waardevol. Ik wil heel graag binnen de pleegzorg blijven werken en als het hele avontuur niet doorgaat heb ik er in ieder geval een leerzame dag aan over gehouden ;)
Ik zal op de conferentie vast leuke mensen ontmoeten, wellicht contacten opdoen die waardevol zijn en nog hele interesante workshops bijwonen ook! Het nadeel is het prijskaartje, 180 dollar. Hmmmm, ik denk er nog even over na.

We zitten in de de trein en hij begint steeds harder te rijden! Op naar het eindstation, een visum voor Canada!

De duimen draaien

Vanmorgen om 5.30 ging de wekker... De 'gevreesde' dag was aangebroken, de dag van het IELTS-examen.
Bert heeft ontzettend zijn best gedaan om zich zo goed mogelijk voor te bereiden. 's Avonds maakte hij oefentesten, overdag luisterde hij in de auto naar engelse luisterboeken en als hij nog een momentje tijd had las hij een engels boek. Nu maar hopen dat het ook resulteert in een goed resultaat!

Gisteren hebben de meiden prachtige kaarten gemaakt om te zeggen dat ze trots op papa zijn en dat we hem veel succes wensen. Het hele huis leeft dus met Bert mee.

De duimen draaien en we gaan maar vol spanning wachten op een bericht van Bert aan het eind van de middag. Helaas duurt het tien dagen voordat we de uitslag krijgen, dus we mogen ons geduld wederom even oefenen.
Daarna zullen we ons druk bezig gaan houden met het invullen van de benodigde papieren voor de visum-aanvrag en het aanvragen van oa. geboorteaktes, referentiebrieven in het engels.

Inmiddels zijn de visitekaartjes van Bert gearriveerd. Hiermee kan hij straks, met zijn cv, langs de bedrijven in de hoop dat hij een baan aangeboden krijgt.

Het komt steeds dichterbij!!

maandag 9 februari 2009

Weer een bevestiging van ons gevoel

Net kregen we een mailtje van mensen waar we contact mee hadden gezocht in Stratford. We kennen ze niet, maar we hadden contact met ze gezocht om te kijken of ze wellicht een huis voor ons wisten. We hebben in de tussentijd wat leuke mailwisselingen gehad en ze hebben ons net uitgenodigd voor een bbq en een duik in hun zwembad!
Dit soort spontane acties staat voor ons ook wel wat symbool van hoe wij de Canadese levensstijl zien en tot nu toe ervaren. De keren dat we in Canada waren, en nu ook met alleen wat mailcontact met voor ons onbekende mensen, worden we uitgenodig voor bbq's, lunch ed, terwijl deze mensen ons helemaal niet kennen. We worden uitgenodigd omdat ze het echt leuk vinden om nieuwe mensen te ontmoeten. Ze staan open voor contacten en leven meer met elkaar dan de 'ieder voor zich- mentaliteit' die we hier weleens tegen komen.
De gastvrijheid en enthousiasme van mensen raakt ons steeds weer.

Ik zie ons al zitten aan het zwembad; volgens mij gaan we ons prima vermaken. En met het netwerken komt het ook wel goed.

En de vaart zit er in!

Na de vruchtbare dag van gisteren zijn we in hetzelfde tempo doorgegaan en hebben we vandaag veel geregeld. Eva was op school en Julia, die weer ziek is, lag op de bank te slapen. Een prima dag dus om allerhande dingen te regelen, want er moet veel geregeld worden voordat we drie maanden weg kunnen.

Zo hebben we een global traveller reisverzekering afgesloten want voor een gewone reisverzekering zijn we te lang weg. Verder ook meteen maar een doorlopende annuleringsverzekering afgesloten en hebben we een nieuwe creditcard aangevraagd met daarop een goed bestedingslimiet.

Voor het rijden in de auto van Wes hebben we een verklaring met schadevrije jaren van onze verzekering nodig en die hebben we aangevraagd. Nu maar hopen dat ze mee willen werken.
Verder nog wat andere zaken uitgezocht: hebben we een internationaal rijbewijs of gaan we toch voor de echtheidsverklaring van de RDW, of moeten we beide maar doen? Daar zijn we dus nog niet over uit.
Ook hebben we visitekaartjes voor Bert gemaakt en besteld zodat hij die straks bij al die welwillende bedrijven die hem banen gaan aanbieden kan achter laten.
Je moet blijven dagdromen ;)

zondag 8 februari 2009

Wat een goede dag vandaag!

Na de ontzettende leuke emigratiedag (zie ander bericht van vandaag) hebben we nog meer goed nieuws! We hebben een slaapplek voor de maanden mei en juni!!!!
Ik had vrijdag een advertentie geplaatst en gisteravond kregen we een mailtje van mensen dat ze wellicht iets voor ons hadden. We hebben meteen terug gemaild en vandaag stond er een bericht op ons antwoordapparaat. We hebben ze net terug gebeld, een goede oefeing voor Bert voor zijn test over twee weken, en het blijken mensen te zijn met een bed and breakfast net buiten Stratford.
Ze hebben een guesthouse met eigen keuken en badkamer ed. en een kleiner guesthouse in het grote huis. Beide guesthouses zouden groot genoeg zijn voor ons viertjes. De prijs was goed te betalen en dus hebben we meteen geboekt voor beide maanden.
Deze mensen zijn van oorsprong Nederlands en ze kon nog prima Nederlands, maar het gesprek werd keurig in het Engels gevoerd, oefenen als je kunt oefenen zal Bert wel gedacht hebben.

Zo, een hele opluchting voor mij. Bert was er zeker van dat we wel iets zouden vinden, ik kneep hem stiekem al wel een beetje, maar nu dus weer iets wat we kunnen afstrepen.

We gaan tevreden en opgelucht slapen straks. Nog twee en een halve maand!!

Emigratie-dag!!!

Vandaag was het dan zover, de emigratie-dag in Arnhem. Dat vraagt om enige uitleg natuurlijk! Bert en ik schrijven op een forum waar mensen die naar Canada willen emigreren en mensen die de oversteek al hebben gemaakt elkaar kunnen informeren/ steunen/ helpen. Wij vinden het forum erg informatief en hadden ons dan ook opgegeven om naar deze dag te gaan.

Dus vanmorgen om 11.00 de auto volgeladen met de meiden en het nodige speelgoed en op naar mensen met dezelfde droom. De dag vond plaats op een camping en was prima georganiseerd. Tijdens het welkomstwoord begon het te sneeuwen; hoe symbolisch voor Canada. Alsof het zo moest wezen.

Daarna lekker gekletst met mensen die de aanvraag al hadden gedaan en nog aan het wachten zijn op een visum, maar ook met mensen met het oh zo gewilde visum in hun paspoort en die bezig zijn met hun laatste tijd in Nederland.
De stemming was erg goed, we hebben leuke mensen ontmoet en de meiden hebben zich uitstekend vermaakt!
Er was een zwembad op het terrein en daar hebben we een tijdje gezwommen met wat andere kinderen. De meiden genoten en wij ook. De rest van de middag hebben we ze niet meer gezien, druk aan het spelen met hun nieuwe vriendjes en vriendinnetjes.

Aan het eind van de middag nog even lekker gegeten en als prachtige after-party deed de dame van het restaurant even de volumeknop goed vol open en konden Eva, Julia en de andere kinderen (en ouders ;) )gezellig dansen op oa. K3 en kabouter Plop.
Eva was helemaal verdrietig toen we weggingen, ze had het zo leuk gehad.

Nu liggen ze in bed, beide helemaal tevreden. Op de vragen die we Eva iedere avond stellen waren vanavond haar antwoorden: 'wat vond je niet leuk vandaag?' Eva: 'ik vond het niet leuk dat we weg moesten'
'Wat vond je wel leuk vandaag?' Eva:' ik vond het heel leuk dat ik vriendinnetjes voor in Canada heb gemaakt'.
Eva heeft duidelijk geen idee hoe groot Canada is ;)

Wij zijn weer helemaal opgepept terug. Wat een leuke sfeer, wat een leuke mensen en wat leuk om mensen te ontmoeten die dezelfde wens hebben. We hebben wat leuke mensen ontmoet waar we vast contact mee houden.

Een zeer geslaagde dag dus!