De afgelopen week...

hebben we het heel rustig aangedaan.
Allereerst via internet alle geboorte-aktes, trouwakte geregeld voor onze aanvraag, zodat die thuis liggen als we weer thuis komen.

Het was deze week heel wisselend met betrekking tot het weer. Het heeft ontzettend hard geregend en gestormt. Wel weer bijzonder om te zien hoe zo'n storm op je afkomt. Je ziet de wolken op je af komen, het donker worden, en even later is daar de enorme wind en de harde regen. Drie minuten later is het weer voorbij geraasd.
De temperatuur was wel erg aangenaam steeds.
Woensdag zijn we naar London gereden om te winkelen in een groot overdekt winkelcentrum. Bert wilde graag naar London om een briefje bij het consulaat te halen zodat hij zijn rijbewijs hier kan gaan halen. Helaas is dat niet gelukt omdat de consul van mening is dat we dan een verblijfsvergunning moeten hebben.
Het winkelcentrum was echt prima. Veel leuke winkels incl. mijn favoriete winkel (een soort body shop). Ik heb daar heerlijk inkopen lopen doen en de meiden maar lopen snuffelen aan alle potjes en flesjes.

Donderdagochtend hebben we de Montessori school bezocht. We waren erg enthousiast over deze school en het lijkt ons ontzettend leuke school voor Eva. Toen we echter in de auto zaten en ik even in het informatie-boekje keek werden we iets minder enthousiast. Per schooljaar kost deze school 10.000 dollar per kind kost. Gelukkig krijg je voor je tweede kind 10% korting... Helaas dus, het was een leuke school, maar niet zo leuk!
Verder hebben we gewinkeld in het winkelcentrum in Stratford, want we hadden gehoord dat Peter en Elfie een dochter hebben gekregen en dus moest er een kadootje gekocht worden! Eenmaal daar verder gewinkeld en daarna snel naar het zwembad voor Eva's zwemles.
We staan iedere keer weer versteld van het niveau. Kinderen van een jaar of acht leren nog steeds niet fatsoenlijk zwemmen maar meer zichzelf wat redden in het water. Ze zwemmen als een hondje. Kinderen van een jaar of tien leren iets beter zwemmen, maar zeker niet te vergelijken met het niveau van de zwemlessen in Nederland.
Eva heeft nu ook niet echt zwemles, want dat begint pas als ze zes zijn. Ze leert nu vooral drijven en watervrij te zijn. Best leuk, maar vooral voor Eva's taalkennis.
Ze leert er aardig wat Engels. Na het zwemmen zijn we uit eten gegaan bij de Pizza Hut. Heerlijk pizza gegeten en de meiden hadden geluk. Er waren mensen in het restaurant met een baby en ze vroegen of de meiden de fles wilden geven. Geweldig vonden ze dat natuurlijk!

Vrijdag zijn we naar het park geweest waar we met Erin en haar twee kinderen hadden afgesproken. Erin hebben we leren kennen in het early learning center en het klikt erg leuk. We hebben de hele ochtend gezellig gekletst en de meiden gezellig gespeeld.

Zaterdag was er in Shakespeare een garage sale in het hele dorp. Er leuk om mee te maken. Wij liepen door het dorp heen, maar dat is de niet- Canadese manier. Zij stappen nl. in de auto, rijden naar een huis, stappen even uit, kijken of er wat leuks te halen valt en stappen weer in de auto en rijden door naar het volgende huis waar iets te koop is.
Wij zijn leuk geslaagd, allemaal kinderboeken voor 1 dollar totaal. Ik geloof dat we Wes maar moeten vragen om een extra koffer mee te nemen naar Nederland voor onze zooi!
Daarna naar Julia's zwemles en vanmiddag kwamen Ericka en Craig op bezoek.
Dit was ontzettend gezellig, het was een jaar geleden dat we ze hadden gezien maar zo voelde het absoluut niet. De tijd vloog voorbij en na het avondeten zijn ze vertrokken naar het centrum om daar een toneelstuk te zien.

Komende week hebben we een 'drukke'week voor de boeg. Morgenmiddag gaan we op bezoek bij een stel die we vorig jaar in het park hebben ontmoet.
Maandag gaan we bij een andere school kijken en moeten we onze spullen inpakken. Er komen andere mensen voor een aantal dagen in ons appartement. Wij gaan dinsdag naar Niagara Falls en blijven daar tot woensdag. Woensdag gaan we ws. naar Marine Land (een soort Dolfinarium maar dan enorm groot) en blijven we slapen bij Jessie en haar man. Donderdag gaan we naar Mildmay waar we logeren bij Janice.
Dat weekend is er in Mildmay een grote Rotary conferentie en ik ga daar zaterdag een speech geven (slik..). Verder moet ik de uitwisselingsstudenten (zo'n 30) een beetje in de gaten houden tijdens hun pizza-diner. Ik ben benieuwd, speechen voor voornamelijk wat oudere mannen is niet iets wat ik dagelijks doe ;) .

Deze week hebben we ook gezellig kunnen kletsen via skype met Bert zijn moeder. Een groot succes volgens mij voor beide kanten!

En toen was daar een email....

van de centralized intake office in Canada!! Onze aanvraag is aangekomen en goedgekeurd door hen! We hebben nu vier maanden om alle gegevens te verzamelen en op te sturen naar de ambassade in Berlijn.
Wat gaat het ineens vlug! We moeten dus vanuit hier nu alle documenten proberen te verzamelen, zoals uittreksel van het gba, geboorte-uitreksels, trouwakte ed.

Het lijkt ineens allemaal in een stroomversnelling te zitten. We wachten nu al ruim een jaar op deze brief na onze eerste aanvraag en nu nog geen twee maanden na de tweede aanvraag hebben we de brief al binnen! Nu hopen we dat Berlijn ook een beetje vlot mee wil werken, dat is vaak een groot struikelblok tijdens de procedure.

En natuurlijk beginnen de twijfels dan ook. Vooral bij mij, Bert heeft daar minder last van, doen we er wel goed aan, wat laten we wel niet allemaal achter etc. etc. Tsja ik ben nu eenmaal een eeuwige twijfelaar en dat zal vast zo blijven!

De toekomst zal het uitwijzen wat we gaan doen. Al lijkt het er toch wel sterk op dat we het avontuur in Canada aan willen gaan!

De pleegzorgconferentie

Zaterdagochtend was het dan zover. Na een veel te korte nacht ging om 5.45 de wekker en stapte ik om 6.00 in de auto om naar Richmond Hill te rijden. Richmond Hill ligt tegen Toronto aan. De heenreis ging prima, de navigatie bracht me precies waar ik zijn moest en om 8.00 was ik op de plaats van bestemming.
Daar aangekomen werd ik groots onthaald toen ik vertelde wie ik was. Ik moest allemaal directeuren en managers ontmoeten en daarna kon ik ontbijten. Ze waren zeer vereerd dat ik aanwezig was bij deze conferentie.
Voor mijn doen was het een grote conferentie met zo'n 450 mensen aanwezig. Voornamelijk pleegouders maar ook een aantal werkers. Voor deze mensen was het een kleine conferentie.
Ik heb in totaal aan drie workshops meegedaan. De eerste werd gegeven door een man die veel trauma-begeleiding doet. Zo was hij oa. het hoofd van de trauma-begeleiding bij 9/11, bij de Sars uitbraak, bij vliegtuigongevallen en hij ondersteunt veel topatleten.
Hij was erg makkelijk om naar te luisten, vol met humor en hij betrok de zaal er steeds heel goed bij. Waardevol om mee te maken.
's Ochtends verder een workshop gevolgd over anxiety disorders and depressions. Deze workshop werd gegeven door een pleegzorgorganisatie die gespecialiseerd is in het behandelen van kinderen in de thuissituatie (in het pleeggezin) van een kind. Het was een ontzettend interessante workshop.
Tijdens de lunch werd ik geïntroduceerd door de organisator en kreeg ik een applaus van 450 mensen. Dat was nou net niet helemaal de bedoeling, maar ook wel weer grappig om mee te maken. Verder 'moest' ik de trekking doen van een loterij.
Ook goed kunnen praten met wat werkers over hoe het werk eruit ziet in Canada in vergelijking met Nederland. Heel interessant, want er zijn veel overeenkomsten maar ook veel verschillen!
De middagworkshop was helaas iets minder interessant. Dat ging over dealing with challenging infants and toddlers. Ik had natuurlijk gehoopt dat ik daar dé tip zou krijgen zodat ik nooit meer een krijsende peuter of kleuter om me heen zou hebben, maar helaas.... Ik zal ze toch echt zelf moeten opvoeden ;)
We hebben bij deze workshop vooral gekeken naar gedrag van kinderen, op zich interessant maar wel erg bekende materie.
Na nog wat geborreld te hebben ben ik weer naar Stratford gereden.
Het was een hele interessante dag. Ik heb er veel geleerd, over bepaalde gedrag van kinderen, over het pleegzorgbeleid in Ontario en ik heb veel leuke mensen leren kennen. De mensen van de children's aid in Toronto waren zo enthousiast (incl. de directeur) dat ze me vroegen of ik niet wilde solliciteren. Toen ik zei dat ik niet in Toronto wilde wonen, zeiden ze dat dat helemaal niet hoefde, ik kon ook wel buiten Toronto wonen en dan gewoon heen- en weer reizen. Ik heb ze toen maar gezegd waar we graag zouden willen gaan wonen en dat was idd. te ver.
Toch heb ik hun gegevens gekregen zodat ik contact met ze kan opnemen. Altijd goed om contacten te hebben en natuurlijk helemaal mooi dat ik mensen blijkbaar enthousiast heb kunnen maken. Dan zou dat hier in de buurt tzt. ook wel moeten lukken!
Thuis aangekomen lekker met de dames geknuffeld en toen die in bed lagen achter de pc gekropen om eens te kijken wat voor een master-opleidingen ze allemaal hebben. Dat viel me tegen, niet de opleidingen; die zijn er voldoende. Wel hun eisen om toegelaten te worden en als ik lees dat ze meer dan 400 aanmeldingen per jaar krijgen en dat ze maar plek hebben voor zo'n 100 dan zie ik een master-degree nog niet zo snel gebeuren. Helaas....
Wellicht is het verstandig om eens een gesprek aan te gaan met iemand van de universiteit om te kijken wat geschikt zou zijn en wat er voor mogelijkheden zijn. Door zo'n conferentie raak ik weer geïnspireerd om meer te weten te komen over de ontwikkeling van een kind.
Verder was deze dag goed voor mijn zelfvertrouwen. In mijn eentje naar de grote, toch wel wat onbekende stad gereden (met wat hulp van de navigatie) en ik vond het heerlijk!
Ook veel leuke nieuwe mensen ontmoet en ik vond het heel erg fijn om te ontdekken dat ik alle workshops echt prima kon volgen in het Engels en ook nog goed kon bijdragen aan de discussies ed. Dat geeft moed voor een evt. verdere studie!
Een hele vermoeiende lange dag, maar wel een hele waardevolle dag!

Het weekend

Vrijdag zijn Julia en ik naar de kapper geweest, net als Bert en Eva naar de kappersschool. Julia is echt supergeknipt. Ik mag maandag terug, want eenmaal thuis bleek mijn haar toch wel wat scheef te zijn geknipt....
Verder de bibliotheek bekeken. Een behoorlijk grote bibilotheek, met een grote kinderafdeling. Een lidmaatschap is hier gratis en ook de boeken, dvd's en cd's lenen kost niets. Toch weer mooi mee genomen!
Vrijdag-avond kwam Janice bij ons op bezoek en dat was erg gezellig. 's Avonds met haar mijn huurauto opgehaald want zaterdag was de pleegzorgconferentie. Daar later meer over.
Bert heeft zich prima vermaakt met de meiden zaterdag. Ze hebben taart gebakken, nieuwe crocs gekocht voor de dames, gezwommen en lekker in de tuin gespeeld met Jack en Maya.
Zondagmiddag kwam Kari op bezoek ( mijn gastzus) en dat was supergezellig! Het was alsof we elkaar gisteren nog gezien hadden, heerlijk is dat. Aan het eind van de middag hadden we een bbq van de mensen van de B&B. Het bleek dat de eigenaar 80 wordt as. dinsdag! Ongelofelijk, het zijn nog ontzettend actieve mensen. Het was een behoorlijk groot feest en we hebben ons uitstekend vermaakt. We hebben vooral gekletst met de ouders van Jack (en de andere kinderen) want dat klikt erg goed. Zij hebben achter hun huis wandelpaden, meertjes ed. en dat gaan we binnenkort maar eens ontdekken. Er zijn zelfs wilde kalkoenen in hun tuin!
Verder heeft Bert kennisgemaakt met een man die ook voor zichzelf werkt en ze hebben gegevens uitgewisseld. Je weet maar nooit, wellicht kan hij Bert helpen met het één en ander in de toekomst.
Verder hebben we vandaag geprobeerd te skypen met opa Jan en oma Winy. Helaas lukte het nog niet helemaal, maar het begin is er!
Al met al een hele gezellige en geslaagde dag. We komen steeds meer in het rustige ritme en ook de meiden zijn er nu meer aangewend dat we met zijn viertjes zijn. We genieten steeds meer van het samen zijn, het is heerlijk om zoveel tijd met elkaar door te brengen!

A day at the Beach!

Donderdag was het hier erg heet (boven de 30 graden) en dus zijn we een dagje naar Grand Bend geweest. Dit is een badplaats op zo'n 50 minuten van Stratford.
Het was 's ochtends heerlijk rustig op het strand, maar toen het iets later werd vulde het strand zich met jongeren. Iedereen die naar de universiteit gaat is al vrij sinds eind april (en hoeven pas weer te beginnen in september!!) en gaan bij mooi weer natuurlijk naar het strand.
Gelukkig was er ook een grijs stel, want we voelde ons wel wat oud daar ;)
Eva was een enorme bikkel want die durfde het water in en geloof mij; dat was heel erg koud! Ruim een maand geleden lag er nog sneeuw en zo'n groot meer warmt niet snel op!
's Middags nog wat rondgereden in de buurt. Het is er erg mooi, er zit een National Park vlakbij.
Een heerlijk dagje dus en we komen steeds meer tot de conclusie dat Stratford alles heeft wat we zouden willen.
Helaas is het natuurlijk wel zo dat als we hier gaan wonen, er gewerkt moet worden en dat we dan niet op de manier zoals we nu doen ervan kunnen genieten.

Wat plaatjes van het park in Stratford

We laten jullie graag meegenieten van wat wij een hele mooie plek vinden in Stratford. Hier zijn we bijna dagelijks omdat de kinderen daar heerlijk kunnen spelen en omdat we het er zo ontzettend mooi vinden.

Vanmorgen zijn we eerst naar het early learning center geweest en daar hebben de meiden koekjes gebakken en liedjes gezongen met andere kinderen. Het is nu duidelijk dat Eva steeds meer gaat begrijpen en ze geeft zelfs antwoord in de kring! Heel erg leuk!

Vanmiddag naar het park gegaan want het was erg mooi weer (ongeveer 28 graden). De meiden hebben er weer heerlijk gespeeld en we hebben nog wat door het park heen gelopen.

Een kleine impressie van wat we zagen tijdens een klein wandelingetje in het park

Victoria-day

Afgelopen maandag was het Victoria-day in Canada en dat betekend een vrije dag voor de meeste Canadezen en in verschillende steden festiviteiten.

Wij zijn naar Woodstock gereden, zo'n 40 minuten van Stratford. Hier hebben we naar een parade gekeken met vooral veel muziek en vreemde autootjes, versierde wagens ed. Het was heerlijk weer, al was de wind wat koud af en toe.

Een kleine impressie:

De parade start natuurlijk met twee politie-auto's

Gevolgd door de vlaggen van de provinciën van Canada.

Daarna volgden de versierde wagens, veel vrolijke muziek en gezelligheid!

Na de optocht zijn we naar een park gegaan in Woodstock.

Hier was een hele leuke speeltuin, een kleine kermis en er was een baseball-wedstrijd. De meiden hebben heerlijk gespeeld en daarna hebben ze kennis gemaakt met één van de belangrijkste sporten in Canada.

Ze vonden het redelijk saai geloof ik en ik kan ze geen ongelijk geven. Zo veel is er niet aan.

Visualiseer wat mannen (veel daarvan hebben een buikje) die een bal proberen te slaan zodat ze kunnen proberen om op een klein kussentje terecht te komen voordat de bal er is. Slaan ze een paar keer mis, of zijn ze niet snel genoeg bij het honk, dan kunnen ze hun hokje weer in en mogen ze wachten totdat ze weer een keer aan de beurt komen. Om naar te kijken is het wel ontspannend. Je hoeft er niet echt je hoofd voor te gebruiken.

Wat confronterend was dat er in de parade en later ook in het park er een familie mee liep waarvan hun dochtertje van 8 vermist werd. Confronterend om zo'n tragedie van dichtbij mee te maken. Vanavond hoorden we op het nieuws dat het meisje vermoord is en dat er twee mensen zijn opgepakt, het meisje is nog niet gevonden ....

De BBQ in Goderich

Zaterdag waren we uitgenodigd voor een bbq in Goderich. We kenden de mensen niet, maar Julie vierde haar verjaardag en vond het erg leuk als wij ook zouden komen. Eerst 's middags naar Wes en vanuit daar samen met hem en zijn vriendin naar de bbq.

Het was er erg gezellig. Veel leuke mensen ontmoet en veel telefoonnummers gekregen voor als we straks een maand in Goderich zitten. Het klikte goed met de vrienden van Wes en dus zullen er nog wat afspraken gepland worden.

Bert is al uitgenodigd om mee te doen met hun volleybalteam.

's Middags was er voor de kinderen worstjes braden boven het vuur. Eva en Julia vonden het erg leuk om te doen en ze worden al echte vlees-eters hier. Ze weten inmiddels precies hoe het hoort en ze smullen er enorm van.

Voor ons was er een bbq, met wat soorten vlees, en heel veel salades. Iedereen had wat meegenomen en daardoor waren er dus veel verschillende salades. Erg lekker!

Na de bbq was er de treasurehunt (schatzoeken). Eva en Julia hobbelden er vrolijk achteraan, al ging het Engels echt te snel voor ze. Maar ze hadden dikke lol met de andere kinderen en waren helemaal blij met hun kleine kadootjes. Er zaten overal hints verstopt en die moesten ze zoeken. Op ieder papier stond de volgende hint en op de achterkant een letter. Alle letters samen vormden een zin met de plek waar de schat te vinden was.

Ontzettend leuk dat ze dit hadden georganiseerd! Canada is in onze ogen een ontzettend kindvriendelijk land.

We gingen pas laat weg en zijn nog even richting strand gereden en hebben daar nog even van de ondergaande zon genoten.

Het was een erg geslaagde dag. Leuk om zo spontaan uitgenodigd te worden en heel goed voor het contacten leggen met mensen van onze leeftijd. Er was zelfs iemand die binnen de childrens aid werkt en graag mijn cv wil geven aan de betreffende personen. Nu nog een Canadees cv schrijven....

Gezichtsuitdrukkingen

Van boven naar beneden beeldt Julia het volgende uit:

Blij, boos, verdrietig en een gekke bek!


En Eva: ook van boven naar beneden:

Vrolijk, boos, verdrietig, gekke bek, verbaasd


Gelukkig zien wij ze vooral vrolijk, al zijn ze als ze boos zijn ook heel schattig!

Daar zijn we weer!

Het heeft even wat langer geduurd, maar dan toch een nieuwe update van ons!

Dinsdag was het heerlijk weer en hebben we een groot deel van de ochtend in het park gezeten. De meiden kunnen daar heerlijk spelen in een leuke speeltuin en wij hbben genoten van de warme zon. Nadat we daar gepicknickt hadden, zijn we nog even langs het early learning center geweest en konden de meiden daar ook hun gang gaan. 's Avonds heerlijke aardbeien op brood gegeten in de tuin.

Woensdag zijn Bert en Eva naar de kapper geweest. Hier vlakbij zit een kappersschool en voor 5 dollar werden ze geknipt. Eva had geluk want er was een Nederlands meisje die haar knipte. Ze vond het erg grappig dat ze gewoon Nederlands kon kletsen. 's Middags hebben we gezwommen en dat was heerlijk.

Donderdag zijn we naar St. Jacobs geweest. Dit is plaats waar een grote markt is twee keer per week en waar vooral de Menonieten hun waar verkopen. Menonieten zijn mensen die een bepaald geloof aanhangen en niets van de moderne wereld willen weten. De vrouwen zijn gekleed in een degelijke jurk en een soort kapje op hun hoofd. De mannen dragen zwarte kleding, een hoed en velen hebben lange baarden. Ze zijn er in vele gradaties te vinden, maar de 'strenge' menonieten vervoeren zich met paard en wagen en maken geen gebruik van electriciteit. Er is een grote gemeenschap rondom het dorp waar ik gewoond heb, maar het blijft altijd boeiend om te zien.
Er waren op deze markt dus veel mensen die met paard en wagen hun waar probeerden te verkopen.
We hebben ons prima vermaakt met alle marktstandjes (binnen en buiten) en zijn daarna verder gelopen naar de outlet winkels even verderop.

Donderdagavond had Eva zwemles en dit ging heel erg goed. Ze begreep bijna alles en durfde alles mee te doen. Grappig om te zien dat er geen schoolslag en rugslag aangeleerd wordt.

Vrijdag moest Bert weer naar Cambridge om zijn baanaanbod verder af te handelen. Julia, Eva en ik gingen mee en we hebben in de tussentijd even gewinkeld. Prachtige grote winkels en allemaal outlet-winkels dus goedkoop geshopt! Met Bert zijn bespreking was alles goed gegaan, volgende week wordt alles afgehandeld en kan het gefaxt worden!
Daarna 's middags in een park gepicknickt en hebben de meiden weer lekker gespeeld in een speeltuin.

Zaterdag heb ik eerst met Julia gezwommen en hebben Bert en Eva boodschappen gedaan. Daarna snel wat gegeten en op naar de bbq. Daar schijf ik in een later bericht wat meer over.

Een baan-aanbod!!!!

Het is echt ongelovelijk maar na een week in Stratford hebben we (nou ja Bert) al een baan-aanbod binnen! Voor ons heugelijk nieuws, voor sommigen in Nederland vast iets minder nieuws, dat beseffen we maar al te goed.

Bert had vorige week een gesprek bij een bedrijf en die wilden kijken naar de mogelijkheden om te helpen bij onze aanvraag en dat gaan ze dus doen!!

Ze willen Bert graag aannemen en hij en de directeur gaan vrijdag alle formulieren invullen!

Het gaat ineens zo snel en zo makkelijk. Natuurlijk is er niets zeker, maar dit ziet er goed uit. Dit betekend nu niet dat we nu heel snel een visum zullen krijgen, we komen alleen wel op een andere en ws. snellere stapel bij de ambassade te liggen.

Vandaag had Bert nog een gesprek bij een ander bedrijf en ook zij willen kijken of ze Bert een aanbod kunnen doen.

Ik ben ontzettend trots op Bert, hij heeft zichzelf maar even goed op de kaart gezet!!

Om het te vieren zijn we heerlijk uit eten geweest. En bij feest hoort ijs!! (en voor ons heerlijke brownies en chocolademousse)

Moederdag!!

Zondag was het moederdag en dat heb ik geweten! 's Morgens vroeg werd er al gefluisterd dat het moederdag was en even later hoorde ik de eieren al rammelen in de pan (handig zo'n klein huisje). Even later kwamen de boefjes binnen en werd ik platgeknuffeld. Daarna doken de meiden onder het bed om alle knutselwerken te voorschijn te halen. Ik ben echt enorm verwend met van de beide meiden 3 knustels.

Na een lekker ontbijtje op bed zijn we in actie gekomen.

We zijn naar London gereden want er stond een uitje naar het Children's museum gepland. Eerst nog een tussenstop, want we hebben een nintendo ds gekocht. Als dat geen leuk moederdagkado is!

Daarna door naar het Children's museum. Vorig jaar waren we ook naar het Children's museum geweest, maar dan in Kitchener. Toen waren we razend enthousiast, nu waren we een stuk minder enthousiast. Tenminste Bert en ik. De meiden vonden het er wel erg leuk, wij vonden het vooral oud met veel achterstallig onderhoud.

De meiden hadden daar geen last van en vonden het een superleuk uitje en daar gaat het om.

Eekhoorntjes zien we hier bijna dagelijks, wat een leuke beestjes.

Vrienden...

Vandaag was het een drukke dag, vooral op sociaal gebied.
Vanmorgen eerst naar de farmers market in Stratford gegaan. Dit is een lokale markt in een enorme hal. Niet echt indrukwekkend, veel mennonieten verkopen hun broden, maple syrup en taarten en veel boeren die hun verbouwde groenten verkopen. Tijdens ons bezoek betrok het ineens heel erg en begon het enorm te hagelen. Echt enorme hagelstenen gezien. Gelukkig klaarde het even later weer op en scheen de zon weer.

Goed dan even terug naar het onderwerp van dit bericht; vrienden.
Gisteren ontzettend leuk geskyped met Peter en Elfie. Super dat zoiets bestaat, de wereld is dan echt klein!!
Wes kwam vandaag even aanwippen op zijn weg naar Kitchener. Voor de mensen die Wes niet kennen; Wes is een vriend van mij sinds highschool en wij rijden nu in zijn auto en hij zal straks een maand in ons huis verblijven en wij in zijn huis en het is echt een schat van een jongen. Het was heel erg fijn om hem weer te zien, het voelde meteen weer goed en niet onwennig.

Vanavond hadden we een afspraak met een gezin met vier dochters. We hadden ze kort ontmoet toen we vorige week uit eten waren en nu waren we uitgenodigd om bij ze te komen eten.
Ze wonen in een prachtig groot oud huis, met een zwembad in de tuin (helaas was het nu te koud), met een heerlijke sfeer. Er wordt echt geleefd in dat huis.
De meiden moesten even wennen maar na een tijdje hadden ze de grootste lol met de andere meiden op de zolder. De zolder is een enorme speelruimte met ontzettend veel speelgoed. Genoeg te doen dus.
Met Kirsten en Sean klikte het heel goed. We hebben de hele avond gezellig zitten te kletsen en natuurlijk gegeten.
Ze waren heel enthousiast over onze plannen en Kirsten zal me wat namen geven waar ik contact mee op kan nemen voor evt. een baan in de toekomst. Zij kent veel mensen aangezien zij kinderarts is.
Sean is een huisarts, maar werkt ook in het ziekenhuis.
Ik vermoed dat we nog wel vaker met ze zullen afspreken, het was echt heel erg gezellig.
Wel vreemd, we hebben echt het idee dat we hier al van alles aan het opbouwen zijn, terwijl we nog helemaal niet weten of we ooit ook echt in Canada terecht zullen komen. Het voelt gewoon allemaal zo ontzettend goed en we voelen ons hier beide erg thuis.
We zullen zien wat de toekomst ons brengt.
Vrienden, waar dan ook, zijn altijd mooi meegenomen!!

Een eerste ervaring met het preutse Canada..

Julia had vanmorgen haar eerste zwemles samen met Bert.
Vrolijk kwam ze in haar zwembroekje de zwemzaal binnen. Even later zag ik wat badmeesters overleggen en toen werd Bert verteld dat Julia zo niet mocht zwemmen. Ze moest nl. een bovenstukje dragen...
Tsja we wisten natuurlijk dat Canada er soms preutse gedachtes op na houdt, maar dit slaat natuurlijk wel alles. Een meisje van twee die niet zonder bovenstukje mag zwemmen. Bij de meeste mannen is meer borst te zien dan bij ons meiske.
Maar goed voor deze keer mocht ze zo wel mee doen, de volgende keer moest ze wel wat anders aan.
We zullen natuurlijk een badpakje voor haar kopen, aanpassen moeten we ons toch.
Tijdens het verkleden waren ze ook erg preuts aldus Bert. Er was een man met twee dochtertjes en die kleedde dus eerst zijn dochtertjes in een kleedhokje om en daarna zichzelf in een ander kleedhokje. Terwijl er dus een enorme kleedkamer is waar iedereen zich ruim kan aankleden.
Of dit er nu mee te maken heeft dat het een YMCA is, en dus een christelijke achtergrond heeft, of dat het hier gewoon de norm is, dat is me nog niet duidelijk. In Kincardine was het geen enkel probleem om in een zwembroekje te zwemmen en liep ook iedereen gewoon bloot door de kleedkamer heen. Dat was een openbaar zwembad.

De zwemles was wennen voor Julia. Het was ook een chaotische les, het gaat er allemaal wat minder gedisciplineerd aan toe dan in Nederland, maar goed kinderen leren hier ook zwemmen. Ze vond sommige dingen heel leuk en andere dingen helemaal niet. Het is net een echte peuter!

De eerste zwemles...

en dat was best spannend voor Eva, maar ze heeft het heel goed gedaan. Ze moest even huilen omdat ze zich pijn had gedaan maar verder ging het echt prima!
Ze leren hier in eerste instantie alleen maar rugcrawl en borstcrawl en de zwemles was echt heel anders dan in Drachten.
Eva deed het zo goed dat ze volgende week al in de volgende groep mag starten en daar is ze reuzetrots op.
Verder vandaag het moederdagfeest gevierd op het early learning center en de meiden hebben zich daar uitgeleefd met allerhande knutsels. Deze zijn allemaal verstopt in ons huisje, maar dat beloofd dus was voor zondag!
Daarna was het tijd voor de kring en daar hebben we liedjes gezongen, thee en limonade gedronken en een koekje gegeten. Alle mama's kregen een bloem van de kinderen en Eva zong heel goed en hard mee met de liedjes die ze kent.

Ook nog even wat winkels bekeken in de winkelstraat, helaas regende het keihard, maar dat vonden de meiden juist leuk. Heerlijk rennen door de regen doe je natuurlijk niet iedere dag.
Er is een winkel in Stratford met kerstspullen gedurende het hele jaar. De meiden hebben zich verheerlijkt aan alle mooie kerstbomen. Ook nog twee speelgoedwinkels bekeken en die waren echt super. Prachtig, leerzaam speelgoed en een enorme keus!
We kunnen wel stellen dat Stratford echt alles heeft wat je nodig hebt wat betreft winkels.

Vanmiddag was het prachtig weer en heeft Eva met Jack in de tuin gespeeld.

De meiden gaan nu naar bed. Het inslapen bleek was lastig voor de dames als ze gezellig naast elkaar lagen en dus hebben we nu een aparte slaapkamer gecreeerd voor Julia. Zij mag in de inloopkast slapen (we houden de deur open). Ben benieuwd hoe dat gaat vanavond!

De afgelopen dagen...

hebben we niet heel veel gedaan. Gewoon lekker rondgehangen in Stratford. De ochtenden zijn we naar het early learning center gegaan. Dinsdag was daar een gewone inloop om te spelen en om 11.00 was het tijd om te dansen. Eva vond het heerlijk en kwam helemaal los.
Dinsdagmiddag hebben we doorgebracht in de tuin, want het was heerlijk weer. Op een gegeven moment kwam er een jongen naar Eva en hij wilde met haar spelen. Jack is zes en ze hebben de hele middag samen gespeeld. Heel leuk om te zien hoe hij maar bleef kletsen en hoe Eva hem bleef volgen. Uiteindelijk nam hij haar zelfs mee naar zijn huis (ze wonen achter het huis waar wij verblijven, met daar tussen een enorme tuin). Hier kennisgemaakt met zijn ouders en drie zussen.
Eva en Jack vonden het erg leuk om samen te spelen en dus zullen ze wel vaker samen gaan spelen!

Vanmorgen zijn we weer naar het early learning center gegaan, dit keer was het in een dorpje net buiten Stratford. Na wat vrij spelen was het tijd om cake te maken met zijn allen. Daarna nog wat leuke liedjes gezongen en daarna lekker van de cake gegeten.
Vanmiddag nog wat gewinkeld en toen we terug kwamen lag de krant er. Eva staat echt in de krant! Helaas hebben we geen scanner, dus jullie moeten ons zo maar geloven!

Het is geweldig om te zien hoe de meiden de taal aan het oppikken zijn. We horen Engelstalige liedjes door het huis, veel wordt door hen in het Engels gezegd en ze vragen ook vaak hoe je iets moet zeggen in het Engels. We hebben het hier in huis bijv. niet meer over aardbeien, maar over strawberries.
Voor Julia lijkt de taalbarriere een minder 'groot' probleem te zijn dan voor Eva. Eva vindt het best spannend om iets in het Engels te zeggen in het openbaar en kijkt ook wat afwachtend bij de activiteiten die gedaan worden in het early learning center. Julia doet overal vrolijk aan mee, mits we maar in de buurt zijn.
We vermoeden dat Eva alles in zich aan het opnemen is en over een klein poosje echt los gaat en dan goed Engels begint te spreken. We wachten het af!

Net ging onze deurbel en de buurvrouw staat voor de deur. Zij is een dominee in het dorp hier vlakbij. Ze hadden een avond in de kerk gehad en er waren nog veel zelfgemaakte toetjes over en die kwam ze even brengen. Ze zien er verrukkelijk uit, dus we gaan ze nu proeven! Nog even en we hebben nieuwe kleren nodig, want oef wat zijn hier veel lekkere dingen te krijgen!

Een eerste sollicitatiegesprek en wat andere zaken geregeld.

Vandaag was het dan zover, Bert had zijn eerste gesprek.

Het was een gesprek bij California Closets, ongeveer 50 minuten van Stratford vandaan, waar ze oa. inloopkasten maken en plaatsen.
Het gesprek is heel goed verlopen en ze waren erg geinteresseerd in Bert.

Ws. had Bert meteen kunnen beginnen als we al een werkvergunning hadden gehad. Helaas is dat niet het geval, maar ze willen wel kijken of ze Bert willen helpen om onze procedure te verspoedigen door evt. een aeo aan te vragen.

Een aeo is een intentieverklaring dat ze Bert, als Bert een visum krijgt, aan willen nemen. Het is dus een aanvulling op onze al lopende aanvraag en het kan het proces verspoedigen.

Bert stuurt deze week de papieren naar ze op, zodat ze dit rustig kunnen bekijken.

In ieder geval wel een heel goed resultaat voor een eerste gesprek! Al zou het nu niet wat worden, wellicht in de toekomst wel.

Volgende week heeft Bert een gesprek bij een ander bedrijf. Spannend!

Vannmiddag zijn we Stratford ingegaan en hebben we Eva en Julia lid gemaakt van de YMCA. Ze kunnen deze week al beginnen met zwemles, Eva op donderdagavond en Julia mag met één van ons op zaterdagochtend zwemmen. Met het lidmaatschap mogen ze altijd gratis zwemmen en ook mee doen met andere activiteiten en dat voor maar 20 dollar per maand!

Verder zijn we naar de toeristeninfo geweest en daar veel folders mee genomen.

De meiden kregen een prachtige zwanenmuts en liepen hier trots mee door de hoofdstraat.

Verder zijn we nog naar een afdeling geweest waar we een pakket hebben opgehaald voor mensen die in Stratford komen wonen. Nu is dat bij ons natuurlijk nog verre van zeker, maar dat was geen probleem. Het blijkt een map te zijn met allerhande informatie over Stratford en omgeving.

Daar kon je ook informatie inwinnen voor als je een bedrijf wilt starten. Het wordt hier erg gestimuleerd om voor jezelf te beginnen, dus Bert was daar erg positief over.

Vanmorgen toen Bert op gesprek was hebben Eva, Julia en ik een lekkere chocoladetaart gemaakt.

<

Het was weer een gezellige en geslaagde dag!

Picknicken..

Zondag hebben we gezellig gepicknickt in het park in het centrum van Stratford.

Heerlijk op een bankje aan het water, kijkend naar de zwanen die naar elkaar aan het pronken waren.

Stratford staat bekend om zijn zwanen, er zijn er dan ook erg veel.

Als lunch hebben we genoten van wat donuts en die vielen vooral erg in de smaak bij Julia.
Daarna gezellig naar het speeltuintje waar veel andere gezinnen aan het picknicken waren. De meiden vonden het er erg leuk en genoten van het mooie weer.

Wij hebben genoten van de gemoedelijke sfeer; gezinnen gezellig met elkaar aan het picknicken, ouders en kinderen leuk met elkaar aan het spelen; echt family-time.

De eerste indruk van Stratford

Vandaag wat rondgereden door Stratford en het blijkt dat we het stadje het afgelopen jaar niet geïdealiseerd hebben. Zo van wat we vandaag gezien hebben vinden we het hier nog steeds erg mooi en gemoedelijk.
Vorig jaar hadden we de 'shopping-mall' niet gezien, maar deze hebben we vandaag wel ontdekt. Echt een enorm pluspunt.
Een 'shopping-mall' is een groot winkelcentrum met daarbinnen in allemaal kleine winkels. Er was van alles; leuke kledingwinkels, sportzaak, makelaar, boekenwinkel etc. Eigenlijk alles wat je nodig hebt, want daar omheen zitten ook nog de grote zaken als Zellers ed. Dit winkelcentrum zit aan de buitenkant van Stratford en in Stratford zelf zitten ook nog allemaal leuke winkeltjes.

Verder zijn we door wat mooie straten gereden met prachtige huizen (helaas wel kostbare huizen).
Ook hebben we boodschappen gedaan, want het echte leven begint hier. Er zal toch echt gekookt moeten worden! We hebben een enorme grote supermarkt gevonden en daar onze kar volgeladen. Er was van alles te verkrijgen, helaas geen hagelslag gezien. Wel alles in enorme pakken. Als we hier gaan wonen mogen we wel een huis met een grote keuken kopen met veel opbergruimte.
Waar we niet aangedacht hadden dat alles ook weer in de auto moest passen. We hebben amper bagageruimte in de auto en dus was het passen en meten, maar alles is veilig thuis gekomen.

Het is wel begrijpelijk dat mensen hier dik(ker) zijn. Als je kijkt wat een pak yoghurt kost en wat een heerlijke chocoladetaart of een bak lekkere ijs kost, dan is yoghurt echt duur. Maar goed wij gaan toch maar voor het gezonde, al hebben we wel twee pakken zelf-bak taart ingeladen. We moeten natuurlijk wel veel proeven!

Het valt wel op dat de mensen hier er verzorgder en wat hipper bij lopen dan in de omgeving van Mildmay. Verder is het heel gemoedelijk, mensen groeten je als je ergens loopt en hebben allemaal tijd voor een praatje.

Spelen met andere kinderen

Vooral Eva heeft veel behoefte om met andere kinderen te spelen. Ze mist school best wel wat en heeft het veel over haar vriendinnetjes in Nederland.
Vanmorgen zijn we dan ook naar het 'early learning center' gegaan in Stratford. Dit is een door de overheid gefinancieerde organisatie die allerhande activiteiten organiseert voor ouders en kinderen. Vanmorgen was er een 'play and learn' inloopochtend.
De meiden vonden het erg leuk. Er was van alles te doen. Er stonden knutselactiviteiten klaar, er waren verkleedkleren, boeken, een zandtafel etc.
Wij hebben gezellig zitten kletsen met de medewerker en de meiden hebben heerlijk gespeeld. Vandaag was het erg rustig, maar door de week komen er vaak tussen de twintig en dertig kinderen met ouders. Deze week hebben ze oa. als activiteiten; koken met kinderen, dansen en een high-tea voor moederdag.
Deze activiteiten zijn allemaal gratis. Voor ouders zijn er ook informatie-avonden over voeding, school ed. Verder kun je er boeken lenen, kun je dingen laten lamineren, hebben ze hele knutselpakketten klaar liggen en er wordt iedere week met een ander thema gewerkt. Deze activiteiten zijn voor kinderen tot 6 jaar.

Wij zijn hier erg enthousiast over. Er wordt zo geinvesteerd in kinderen en het ziet er allemaal erg professioneel, maar vooral erg gezellig uit.
Ik denk dat we hier veel te vinden zullen zijn. Een ideale manier om mensen te ontmoeten en voor de meiden om lekker te spelen en hun Engels te oefenen!

Contacten leggen..

Vrijdagavond waren we uit eten in een diner vlakbij ons huisje. Tijdens het eten vroeg een man ons waar we vandaag kwamen en zo raakten we aan de praat. Hij heeft samen met zijn vrouw vier kinderen waaronder één van drie en één van vijf.
Zonder dat we er om vroegen schreef hij zijn naam en telefoonnummer op want we moesten zeker wat afspreken, dan konden de kinderen leuk spelen!
Heel spontaan en hartstikke leuk natuurlijk!

Contact leggen gaat hier heel makkelijk, vooral omdat we meiden erbij hebben.
Contact met Nederland onderhouden gaat tot nu toe ook prima. Bijna dagelijks hebben we wel even via de webcam contact met Jeroen, Lilian en natuurlijk Anne (die is favoriet) of met opa Ed en oma Marina.

De komende tijd gaan we vast nog meer contacten leggen, we hebben al aardig wat activiteiten gepland.

Stratford!!!

Zo daar zijn we dan! In Stratford. Het was anderhalf uur rijden vanaf Mildmay en de auto begaf het één keer. Gelukkig zaten de meiden en ik in de auto van Janice en wilde de auto niet meer starten bij het huis van Hughy en Conny. De vader van Wes is gekomen en heeft de auto weer aan de praat gekregen. Sinsdien loopt hij redelijk goed.

We zitten nu in het guesthouse wat bij de B&B hoort. We hebben dus helemaal een eigen appartementje boven een vrijstaande garage. Ideaal! We hebben een eigen keuken en een woonkamer, slaapkamer en een badkamer met roze wc. De meiden vinden vooral dat laatste prachtig.
Het guesthouse staat een paar kilometer van Stratford af, maar het zit aan de weg naar Stratford. In een paar minuutjes ben je downtown.
Corrie en John (Jan) zijn van oorsprong Nederlands en er 'woont' hier nu nog een Nederlands stel. Zij zitten hier voor een jaar. Het lijkt dus wel een Nederlandse kolonie hier!
De meiden vinden het erg leuk om met John en Corrie Nederlands te spreken.

We zullen snel wat foto's maken en deze dan posten.

Nog geen week in Canada en...

Eva staat al in de krant!

We krijgen een exemplaar toegestuurd en we zullen kijken of we hem kunnen inscannen.

Verder gaan we dus vandaag naar Stratford. Janice rijdt onze bagage naar Stratford, die past nl. niet in onze auto.

Gisteravond ben ik met Janice meegereden naar Waterloo om de auto op te halen van Jill. Heel gezellig een paar uur bij elkaar in de auto gezeten en heerlijk gekletst over van alles en nog wat. Net als 14 jaar geleden!
Jill en Mark komen ws. naar Nederland in december. Mark zijn ouders komen oorspronkelijk uit Nederland en Mark is er nog nooit geweest. Nu wij er wonen is het een mooie gelegenheid om Nederland te bezoeken.
Vanmorgen bij Heather op visite geweest en haar prachtige baby bewonderd.