Een ochtendje skiën

Vandaag was het 'family-day', een vrije dag voor bijna iedereen in Ontario. Het is de bedoeling dat je dan iets met je gezin onderneemt. Brave burgers die we zijn hebben we dat natuurlijk ook braaf gedaan.

Het was prachtig weer en het had goed gesneeuwd afgelopen nacht dus op naar de piste! Het was druk bij de piste, maar prima te doen. Al leek het zo prachtig met de mooie zon, het was erg koud door de toch wel harde wind. Gelukkig was het aan de andere kant van de piste prima te doen en hebben we daar heel wat tochtjes gemaakt!

I.v.m. 'family-day' was er oa. schminken in het clubgebouw:




Wachten op de stoeltjeslift





In de stoeltjeslift






Terug naar huis

Naar het park

De dag ervoor was het flink warm, dus de sneeuw was aanzienlijk geslonken. Even lekker naar buiten op een zonnige zaterdag, maar oh wat was het koud! Wel leuk om te zien dat de eekhoorntjes zich weer steeds vaker laten zien!

En maar even een weekend-update

Alles is rustig hier.

De afgelopen twee weken was Bert vrij en heeft hij hard gewerkt aan het weghalen van de wel erg 60-er jaren effecten in onze woning en dan vooral de open haard. Het klink zo leuk een open haard, maar de locatie was prut en de uitvoering ook. Als we de open haard aan zouden doen zou de rest van het huis niet meer verwarmd worden i.v.m. de thermostaat die in de woonkamer en vlakbij de de open haard hangt. Verder vonden we het een enorm lelijk en lomp ding. Bert is dus bezig geweest om de stenen te verwijderen (helaas kon de hele open haard niet weg) en heeft hem later weer met gipsplaten bekleed. Nu is de open haard verstopt achter de gipsplaten en ziet alles er weer behoorlijk modern uit.

Er moet nu veel geverfd worden in de woonkamer en keuken, dat zullen we zeer binnenkort doen. Dan is de badkamer aan de beurt. Ondertussen zijn we plannen aan het maken voor een aanbouw en misschien een zwembad in de tuin. We zullen zien wat het uiteindelijk gaat worden!

Vrijdag was het prachtig weer, het was maar 6 graden maar het voelde zo lekker warm. Ik heb de ramen en de voordeur open gegooid en genoten van een dagje lente! De sneeuw smolt en we zagen het gras weer door de sneeuw heen. Lekker hoor.
Die avond kwamen John, Kristin en hun twee kinderen bij ons eten. Erg gezellig en wat zijn we toch blij met de basement.
We hebben de kinderen amper gezien, ze vertrokken meteen naar de basement waar ze heerlijk hebben gespeeld.
Ik had een heerlijke taart gemaakt als toetje; een bananoffee taart. Een echte aanrader, helemaal als je het combineert met de zelfgemaakte chocolate chip cookie dough ice cream!
Toen ze weggingen was het weer omgeslagen en was het koud en waaide het enorm hard. Het blijft ons verbazen hoe het weer hier kan omslaan. De volgende dag werden we weer wakker in een witte wereld.

Zaterdag zou Eva een feestje hebben, een zwemfeestje. Helaas werden we 's ochtends al gebeld dat het niet doorging, want iemand had even daarvoor in het zwembad gepoept en nu moest het zwembad schoongemaakt worden en bleef het de hele dag dicht. Ongelovelijk dat zoiets de hele dag zou moeten duren, erg sneu voor Eva's vriendinnetje natuurlijk. Nu is het feestje volgende week zondag.

Eva ging die dag nog wel zwemmen (in een ander zwembad). Vorige week had ze haar zwemsessie in St. Mary's afgesloten en was door naar het volgende niveau, maar wij waren tot de conclusie gekomen dat Eva helemaal niets geleerd had en dat ze zelfs slechter was gaan zwemmen. Ook daar vonden ze dat ze niets voor Eva konden betekenen en dus was ik op zoek gegaan naar een andere plek.
Ik had overleg gepleegd met de coordinator van het zwembad in Stratford en zij dacht dat stroke-correction ws. de beste optie zou zijn, al zou ze dan ook met oudere kinderen zwemmen. Eva wilde het wel proberen en dus gingen we zaterdag naar het zwembad.
Er waren twee meiden van 9 en 11 en die waren ontzettend goed. Ze hebben jaren bij het zwemteam gezwommen en dat vonden ze uiteindelijk te competitief. Deze meiden zwommen gedurende het half uur alleen maar baantjes en hun coach had gedurende het hele half uur alleen maar aandacht voor Eva. Hij had er voor gezorgd dat er een andere lifeguard was die de twee andere meiden instructies gaf en zo had Eva eigenlijk gewoon prive-les en ze vond het gelukkig nog leuk ook!
Eindelijk zag ik Eva weer een fatsoenlijke schoolslag zwemmen (leren ze hier pas als ze veel ouder zijn) en er werd veel aandacht besteed aan de borstcrawl. Eva heeft behoorlijk wat baantjes gezwommen en de coach was erg tevreden. Zo te zien hebben we een goede plek gevonden voor Eva! Na de les haar meteen aangemeld zodat ze volgende week weer kan.

's Avonds hebben we zelf pizza's gemaakt en lekker opgegeten in de woonkamer voor de tv waar we 'mijn vader is de beste' op hebben gekeken. Een heel gezellig en knus avondje!

Vandaag doen we het rustig aan, Bert voelt zich niet geweldig en de meiden vermaken zich al een paar dagen met papieren aankleedpoppen. Vanmiddag zijn we even naar het park gelopen, maar het was me toch koud...
Vanavond verwachten ze 10-15 cm sneeuw, we zitten ineens weer midden in de winter!

Kom maar op met die nieuwe sneeuw, kunnen we weer skieen op heerlijke verse sneeuw! We zijn de winter nog lang niet zat!

Kleine toevoeging op het rapport

Vanmiddag belde Eva's juf om uit te leggen waarom er niet op Eva's rapport stond vermeld dat Eva een 'English as a second language student' is.
Ze hadden dit besproken met het team en omdat Eva het zo goed doet willen ze haar niet scoren als een ESL-student, maar als een gewone Engelstalige student.

Nog een reden om trots te zijn!

Vanavond hoorde ik van een moeder van een vriendinnetje van Eva dat Eva haar presentatie van deze maand was uitgekozen om morgen te laten zien voor de hele school! Ze hebben het gefilmd dus ze hoeft niet voor de school te presenteren, morgen mag ze gewoon kijken :)

Het onderwerp was perseverance(doorzettingsvermogen) en dit had Eva opgeschreven en gepresenteerd in de klas:
'I showed perseverance on my first day of school in Canada because I didn't know so well English and I didn't have friends. I had to learn English and make new friends. It wasn't easy.'

Hoe cool is dat :)

De perfecte dag...

Vandaag was een heerlijke dag... echt alles was goed!

Vanmorgen scheen het zonnetje heerlijk, al was het wel koud, en dat zonnetje motiveerde mij om een rondje om het park te rennen. Het bleek toch wat kouder te zijn dan ik had verwacht, maar goed doorrennen hielp me lekker warm te worden en te blijven!

Daarna aan het bakken geslagen. Vandaag heb ik zelf broodjes gebakken, daarna nog kleine garlic pizza's en brownies. Want we hadden het plan opgevat om vanmiddag na schooltijd te gaan skieen. Ze verwachten de komende dagen een stuk warmer weer en dan zou de sneeuw wel eens snel weg kunnen zijn (er wordt volgende week weer nieuwe sneeuw verwacht) en met dit prachtige weer, kriebelde het wel heel erg!

Dus om 15.20 stonden we samen bij school, met in de auto de ski's, een tas vol skikleding en een tas vol met broodjes, brownies en mini-pizza's :)
De meiden waren heel enthousiast toen we ze vertelden dat we gingen skieen en smulden van de lekkere broodjes en brownies.
Dit keer zijn we naar Kitchener geweest om te skieen. Het is zo'n 40 minuten rijden en is een stuk groter ski-gebied dan waar we zaterdag geweest zijn.

Na het kopen van de kaartjes konden we dan de piste op. Voor Julia hadden we een harnasje gekocht met een soort 'teugels' waardoor ze samen met Bert al heel leuk kon skieen! Ze vond bochtjes maken maar stom, ze vond racen veel leuker.

Eva en ik hebben samen geskied en wat ging dat lekker. Ze heeft geen angsten en ging zo met mij de pistes af. Ze vond de stoeltjeslift geweldig, totdat ze er af gleed bij het opstappen en ze (gelukkig) aan mijn armen hing (anders had ze een mooie smak gemaakt...)
Gelukkig werd de lift redelijk snel stopgezet en kwam er iemand aan rennen.
Daarna is ze weer vrolijk dezelfde lift in gegaan.

Het was echt genieten, voor het eerst voor Bert en mij weer skieen in zo'n tien jaar denk ik (en die laatse keer was zeker geen succes met een gebroken arm (Bert) en een kapotte knie (Mirjam)), maar blijkbaar verleer je het niet. Heerlijk dat Eva al bijna in mijn tempo mee kan komen en wat heerlijk dat we dit na schooltijd even kunnen doen!

Ze hebben het anderhalf uur volgehouden en toen was Julia wel moe (was toen ook al ruim 18.00 geweest).

Nu liggen ze in bed en is het stil Ik duik een warm bad in en ga nog even nagenieten.

Wat een geluk!


We hadden weinig tijd voor foto's en filmpjes, maar Bert heeft één filmpje gemaakt van Eva en mij. Het is nogal onduidelijk, maar op de piste zie je een wat groter donker persoon met een klein persoon er vlakbij. Dat zijn wij :)

En nog een rapport

Vandaag kreeg Julia haar rapport mee en ook die was prima. Er staat niet bij hoe ze scoort ten op zichte van het provinciale niveau, maar wel een hele duidelijke beschrijving van wat ze allemaal al kan en doet.

Erg leuk en ook al echt met vakken zoals science, arts, reading etc.

Julia ligt prima in de groep, zoekt vooral meisjes om mee te spelen. Volgens het rapport heeft ze veel humor, luistert ze aandachtig en is ze een slimme meid :)

Helemaal tevreden dus met beide rapporten!

Het eerste rapport

Eva heeft vandaag haar eerste rapport gekregen en ze doet het ontzettend goed!

Ze scoort op 'learning skills and work habits' prima. Ze heeft op alles een good en op de self-regulation zelfs een excellent! (je hebt excellent, good, satisfactory en needs improvement).

Eva blijkt een harde werker te zijn, sociaal, kan goed samenwerken en kan alles goed overzien en is zeer zelfstandig.

Op de vakken scoort ze op alles of boven gemiddeld of gemiddeld (provinciaal niveau) en met lezen er nog net iets onder, maar de leerkracht verwacht dat dat omhoog zal schieten als Eva nog beter de Engelse taal zal leren, aangezien het lezen het probleem niet is, maar het begrijpen van bepaalde woorden soms nog lastig is.

Ontzettend knap natuurlijk als je pas drie maanden op school zit en de helft van de tijd alles in het Frans krijgt en de helft in Engels.

Het leuke aan het rapport is dat Eva zelf ook doelen moet opstellen voor de tweede helft van het jaar en dit heeft ze opgeschreven:

My best work is:
My reading

My goal for improvement is:
to speak more french

Wij zijn trots, morgen krijgt Julia haar rapport en dan kunnen we er weer even tegen aan tot juni!

Wat winterse plaatjes

Op de terugweg van het skieen kwamen we langs een meer waar iedere week fanatiek aan ijsvissen gedaan wordt. Dit keer was het rustig op de weg, dus konden we iets afremmen en wat foto's nemen.

Brrrrr koud hoor....

De eerste keer op ski's!!!

Eva en Julia hadden vandaag een privé-les skieen bij een skipiste een half uurtje hier vandaan. Het was even spannend m.b.t. het weer want toen we er naar toe reden sneeuwde het hard en hadden we amper zicht op de weg. Toen we eenmaal bij de piste waren, klaarde het op en konden ze heerlijk skieen op een vers laagje sneeuw en in het zonnetje!

Eva en Julia vonden het geweldig en wij ook. We hebben zitten kijken en ons zitten verbazen hoe snel ze het oppikten. Beide kwamen ze steeds met een grote grijns naar beneden.

Bewijsmateriaal genoeg!







Klaar voor vertrek!

En wat filmpjes:

Eva in de roze broek en paarse jas en Julia in roze jas en paarse broek.






(Eva op de voorgrond en Julia op de achtergrond)



Helemaal blij aan het einde van de les!

Een kijkje in de klas

Vandaag was het feest in Julia's klas en ik was gevraagd om te komen helpen!

Ze vierden alvast valentijnsdag want maandag is Julia altijd vrij. Toen ik kwam was de klas gezellig aangekleed in valentijnsdagsferen. De middag hebben we gevuld met spelletjes en lekkere snacks eten.

Julia vond het helemaal geweldig dat ik er was, ze introduceerde me overal met: this is my mom :)

Een kijkje in de klas. Ik was te druk met de spelletjes om daar ook foto's van te maken, maar het was erg leuk!
Op de foto's zijn ze aan het smullen van het fruit (en een enkel snoepje) en zijn ze bijna klaar voor weekend! Het was 'wear pink/red/ white day', dus veel kinderen hadden iets roze/ rood aan.







Bij Eva in de klas was het ook feest want het was de 100e schooldag van het jaar! Dus deden ze spelletjes, leerden ze nieuwe dansjes en aten ze cake!

Heel slecht internet

We hebben echt heel slecht internet. Vandaag lagen we er de hele dag uit. Dus mocht iemand zich afvragen waarom we weinig online zijn, dat is dus de reden helaas....

Iedere maand één tand en dan

zie je er zo uit :)



Nummer vier is er uit, dit keer een ondertand. In een razend tempo van geen tand er uit naar vier!

We zijn er klaar voor

klaar om te skieen en de pistes te ontdekken!

Afgelopen weekend was Bert al geslaagd voor ski's en gisteren slaagde ik ook voor schoenen (na een gezellige winkeldag met Angela). Vandaag terug gegaan want ze hadden er ook kinderski's. Voor beide meiden zijn we ook geslaagd en voor mij ook nog nieuwe ski's en stokken!

Laat het skieen maar beginnen!

Slecht internet

De laatste dagen is het bar en boos met ons internet. We hebben soms uren geen internet en we worden er steeds afgegooid.
Erg frusterend!

Vandaag is er iemand langs geweest en heeft alles doorgemeten ed. en nu doet internet het weer. Helaas kunnen we lang hopen op erg snel internet want we zitten bijna helemaal aan het einde van de lijn (ruim 4 kilometer van het beginpunt) en glasvezel zit er de komende jaren nog niet in.

Nou ja we zijn blij dat we weer online kunnen!

Sneeuw, sneeuw en sneeuw!

Groundhog-day

Woensdag was het groundhog day in Canada. Op deze dag komt de groundhog naar buiten en als hij zijn schaduw ziet dan duurt de winter nog een tijdje. Ziet de groundhog zijn schaduw niet dan krijgen we een vroeg voorjaar.

Dit jaar heeft de groudndhog zijn schaduw niet gezien en dus zouden we een vroeg voorjaar moeten krijgen. Ik vraag me echter af of de groundhog wel zin had om naar buiten te komen, misschien was hij wel afgeschrikt door de sneeuwstorm.

Wij wachten rustig af!

Sneeuwstorm

Het hing al even in de lucht, er werd veel gewaarschuwd en een dag later dan gepland hadden we dan onze eerste sneeuwstorm. Vol verwachting klopte ons hart, maar het viel wat tegen. Een sneeuwstorm word een sneeuwstorm genoemd als er veel sneeuw in korte tijd valt, dus geen storm zoals we in Nederland zijn gewend met veel wind ed.

Dinsdag zou de storm beginnen, vol verwachting steeds naar buiten kijken, maar sneeuwen deed het niet.
Volgens de voorspelling zou het rond middernacht losbarsten en inderdaad toen sneeuwde het.
De volgende ochtend heel nieuwsgierig de gordijnen opengetrokken en we waren behoorlijk teleurgesteld. Er lag wel wat nieuwe sneeuw maar eigenlijk viel het behoorlijk tegen. Wel had de harde wind er voor gezorgd dat er sneeuwduinen lagen. Het was rustig op straat, de meeste mensen hadden een snowday. Bert en de meiden waren al vrij, dus veranderde er voor ons weinig.

En in de ochtend begon het dan toch echt te sneeuwen en zo bleef het flink doorsneeuwen de hele dag. In de middag sneeuwde het heel hard en de oprit die door onze buurman met de snowblower aardig sneeuwvrij was gemaakt lag al weer onder een flinke laag sneeuw.
Er reden amper auto's door ons, normaal gesproken behoorlijk drukke straat, er kwamen geen bussen langs en het enige wat we zagen was sneeuw, sneeuw en nog wat meer sneeuw.
Toen het iets na vieren even gestopt was met sneeuwen besloten we dat Julia best naar zwemles kon, onze auto kan deze sneeuw prima aan. En dus wilde ik de voordeur open doen en toen bleek dat voor de deur er een behoorlijke laag sneeuw lag en we veel moeite moesten doen om hem open te krijgen. Eerst dus maar eens sneeuwruimen. Deze foto's zijn gemaakt in de middag, nadat de buurman eind van de ochtend met de snowblower de oprit had schoongemaakt.




Julia was keurig op tijd voor haar zwemles waar ze dit keer prive-les kreeg. De andere kindjes waren er niet.
De wegen zijn hier nu goed begaanbaar. Er waren veel wegen afgesloten, maar de dag er na allemaal al weer open. We hebben hier nu wel hoge sneeuwbanken, hier zal ik binnenkort wat foto's van maken.
De sneeuwstorm is ons erg meegevallen, maar dit was voor mij vooral veel sneeuw en niet te vergelijken met de sneeuwstormen die ik wel gehad heb toen ik in Mildmay woonde, maar ook nu krijgt Mildmay steeds meer sneeuw dan wij, dus dat zal het verschil wel zijn.
De volgende dag was alles weer normaal. De bussen reden, auto's reden weer door onze straat en de school was gewoon open. Weer een kleine ervaring rijker.

Drie maanden

Drie maanden geleden...

Ik weet nog precies wat we deden om deze tijd. We kwamen net aan bij Steve en Alida, moe en brak na een emtionele dag, maar zin in Halloween! De meiden werden in verkleedkleren gehesen en snel gingen we de deuren langs. Wat een vrolijk einde aan een toch wel emotionele dag...
's Nachts vertrokken we uit Assen en al snel waren we met een hele groep op Schiphol. De zenuwen gierden door mijn lijf, geen twijfels, wel met een brok in mijn keel. Toen de meiden zo overstuur waren bij het afscheid, wat voelde ik me toen enorm rot, maar met het oog op de toekomst wist ik dat het goed zou komen.
Na een lange wachttijd op Schiphol, wat gelukkig werd opgevrolijkt door Johan en Judith met de kids, stapten we dan in het vliegtuig... op weg naar een nieuwe toekomst.

Nu is het drie maanden verder en zijn we hier al behoorlijk thuis, misschien al wel meer thuis dan dat ik me in Drachten heb gevoeld.
Er waren zeker hobbels op de weg, momenten dat ik heb gedacht we gaan naar huis, heb ik niet gehad. Wel momenten dat ik dacht; het moet wel leuker worden dan dit, want hiervoor doen we het niet.
We hebben bepaalde dingen onderschat. Alles is nieuw en dat kost veel energie. Even iets kopen in een winkel, was niet even snel iets kopen, nee alles koste veel tijd. Gelukkig konden we het met zijn tweetjes doen, dat scheelde heel veel.

Spijt heb ik niet gehad van ons besluit. Wel waren er moeilijke momenten. De meiden die heel verdrietig en met groot heimwee naar ons toe kwamen (al hadden we verwacht dat dat veel heftiger zou zijn). Die momenten waren moeilijk, gelukkig zien we die momenten eigenlijk niet meer.
Dat Julia het zo moeilijk zou hebben dat hadden we niet verwacht en dat was best pittig. Geen gegiechel horen de eerste weken, een verdrietig meisje omdat ze niets begrijpt en echt zoekende was in een voor haar wel erg nieuwe wereld. Gelukkig horen we haar gegiechel weer, horen we haar aanstekelijke lach, gaat ze met veel plezier naar school en spreekt ze ineens erg goed Engels.
Dat Eva het meteen zo goed zou doen, dat hadden we ook niet verwacht, maar wat zijn we daar blij mee. Ze geniet van het leven, heeft heel soms nog even heimwee en zal niet snel toegeven dat het best erg leuk is in Canada, maar ze is als een vis in het water hier.
En wij, wij hebben geen spijt.
Sinds de kerst zijn we thuis. We genieten van de omgeving, de mensen en het leven hier. We leven het begin van onze droom, er blijft gelukkig nog veel om van te dromen.
De eerste nacht in Canada was voor ons beide een mijlpaal. Liggend in een vreemd bed, wachtend op de nieuwe dag waar we een huis zouden kopen wat we nog niet hadden gezien, verdrietige kindjes en geen idee hebbend waar we aan waren begonnen. Dat was best beangstigend, maar wat zijn we blij dat we hebben doorgezet en dat we zo gesteund zijn door de mensen om ons heen, hier en in Nederland!
Het huis valt steeds meer mee, het wordt steeds leuker, de omgeving is super en de mensen zijn zoals we hadden verwacht. We hebben ons plekje wel gevonden.

We wonen in Canada en sinds vandaag worden we ook zo gezien door de gezondheidszorg; vandaag kwamen de health cards binnen. Vanaf vandaag zijn we net als alle Canadezen verzekerd voor de gezonsheidszorg. Een huisarst hebben we gelukkig al gevonden, het scheelt een hele hoop als je mensen kent hier. Anders zouden we nog tijden op een wachtlijst staan.
Dat we hier steeds meer thuis zijn viel zondag ook op toen we aan het schaatsen waren. We zagen veel mensen die we kennen, veel mensen om even een praatje mee te maken en iedereen is aardig en enthousiast.
Dat mijn ouders kwamen in december was ontzettend fijn. We hadden de boel hier nog niet op orde, maar om ze alles te laten zien hier was heel fijn. Voor de meiden was het ook goed, in moeilijke momenten gingen ze kijken hoe lang het nog duurde voordat opa en oma kwamen en dat hielp ze dan door zo'n moeilijk moment heen. En tijdens het bezoek genoten ze van opa die mee ging sleetje rijden en oma die voorlas of ze hielp met breien. Voor de meisjes was het goed om te beseffen dat ondanks dat we nu ergens anders wonen ze nog steeds veel leuke dingen kunnen doen met hun familie!

Drie maanden; ze zijn omgevlogen. Met hoogte en dieptepunten, en die zullen blijven komen en gaan, maar wat zijn we blij dat we de stap genomen hebben. Deze ervaring neemt niemand meer van ons af. En zoals mijn vader zei op Schiphol; een nieuwe omgeving geeft je weer nieuwe kansen. Hij heeft helemaal gelijk. Die kansen pakken we iedere dag weer aan.