Dat is al een tijd mijn levensmotto en deze week is weer eens gebleken dat ik ook echt zo wil leven en gelukkig ook zo leef.
We logeerden bij Conny en Hughy en maandag ging er midden in de nacht de telefoon.
Ik dacht dat er wat met de kippen mis zou zijn ( ze hebben tientallen kippenschuren), later die nacht ging nog eens de telefoon.
's Ochtends bleek dat de schoonzus van Hughy een hartaanval had gehad en, nadat ze haar stabiel hadden gekregen, ze haar hadden overgevlogen naar het ziekenhuis in London. Het zag er niet goed uit.
De afgelopen twee dagen zijn we bij Hughy en Conny gebleven, helaas was er weinig goed nieuws. Op dit moment ligt ze in coma en zal ze ws. zeer binnenkort komen te overlijden. Vreselijk schokkend, een hele gezonde vrouw van 48...
Voor mij ook confronterend, veel nare herinneringen van bijna vijf jaar geleden kwamen terug en ik had dan ook steeds een heel onustig gevoel. Vandaag hebben we besloten om bij Janice te gaan logeren.
Gelukkig kon dat en werden we met open armen ontvangen. Hughy en Conny hadden er eerst wat moeite mee dat we weggingen, maar vanavond gaven ze aan dat dit ook wel de beste oplossing was omdat er ws. ook familie vanuit Vancouver naar hun toe zouden komen.
Dit soort dingen lijken steeds weer op mijn pad te komen, dat zal vast een reden hebben.
Nu we hier zitten bij Janice voel ik me weer rustiger en hoop ik dat er voor iedereen snel duidelijkheid komt.
Maar één ding staat weer bovenaan mijn lijst. Leef nu en geniet nu en doe de dingen die je wilt nu en niet over tien jaar....
